In geuren, kleuren en klanken

Deze post maakt deel uit van een serie over mijn vakantie in Cuba, alweer vijf jaar geleden. Klik hier voor alle verhalen.

—

zaterdag 1 augustus 2015

Alweer een stralende dag onder de tropenzon. Het zwembad glinstert in de verte, nog niet verstoord door verhitte lijven. Victor is op pad om onze trouwe Geely terug naar zijn stal te brengen. Hij heeft ons 2.400 km door Cuba vervoerd zonder ooit te haperen. Brave auto!

All-inclusive betekent gelukkig ook airco: de kamer is heerlijk koel. Vandaag en morgen zijn rustdagen, en maandag in de voormiddag vertrekken we naar het vliegveld. We hebben natuurlijk niet alles gezien –nog steeds vind ik het jammer dat we er niet te paard op uit zijn getrokken, de natuur in– maar het is goed zo. Onze ongemakken hebben de mogelijkheden beperkt en daar kan niemand iets aan doen.

Het personeel is erg vriendelijk en behulpzaam. Morgen krijg ik zelfs sojamelk, die de lieve serveerster voor me is gaan regelen bij de chef van het ontbijtbuffet.

Om mijn rechterpols prijkt een nieuwe gouden armband. Met gaten erin. En de naam van het hotel erop. De plastic dogtag snijdt gemeen als je er onverwacht langs schraapt, maar is de sleutel tot eten en drinken hier. Voorzieningen zijn er in overvloed.

Er zijn maar liefst vier restaurants

buffet restaurant ‘Los Tainos’
sea food restaurant ‘El Conuco’
gourmet restaurant ‘El Romantico’
Italian restaurant ‘Don Peperone’

plus de bars

lobby bar ‘Las Copas’
terrace bar ‘El Mojito’
pool bar ‘La Tortola’
beach bar ‘La Duna’
disco bar ‘Fun Pub’

En buiten in de echte wereld kunnen de bewoners vaak niet eens fatsoenlijk eten kopen… Het is zo vreselijk dubbel in dit land. Cuba krabbelt langzaam op uit de ellende, zeker met het heropenen van de handelsbetrekkingen met de USA. Maar ook de bevolking staat in tweestrijd. Van de ene kant verwelkomen ze de nieuwe mogelijkheden, maar aan de andere kant zijn ze bang voor het verlies van hun eigen identiteit. Toch draait het ook hier om geld, al geeft het communisme daar schijnbaar niet zo om. Ik heb er niet veel verstand van, maar gebruik wel mijn ogen. Wat ik zie is dat de mogelijkheden om geld binnen te halen in handen zijn van de regering. Toeristen en andere buitenlanders kunnen alleen in door de overheid gecontroleerde gelegenheden kwalitatief goed eten en drinken kopen. Overal waar we komen worden de gegevens van onze paspoorten nauwgezet overgenomen en gecontroleerd. Al deze controles nodigen uit tot het omzeilen van de regels, om toch een graantje te kunnen meepikken. Nep-vergunningen zoals bij onze biker boys zie je overal. Je hebt alleen een stukje papier en plastificering nodig.

Aan de beurt

Dan is Victor al weer terug. Wat hij vertelt is te bizar voor woorden. De man van de car rental sprak hem erop aan dat we de auto onderweg geen beurt hadden laten gegeven. Je leest het goed: een beurt! Eh HALLO?! We huren een auto voor twee weken en verwachten dan een goed onderhouden auto, en niet dat wij een vakantiedag moeten opofferen om voor de eigenaar naar de garage te gaan. Bespottelijk! Goed dat ik er niet bij was, want ik was ontploft. Of had het ongelovig uitgeproest. Ze proberen werkelijk alles. V-man vertelt dat de onderhoudsbeurt blijkbaar in het door hem ondertekende contract staat, maar who cares, de boom in zeg. Gelukkig heeft hij zich rustig en op de vlakte gehouden en is weggegaan zonder op de belachelijke eis van de autoverhuurder in te gaan.

Dans

Rond het middaguur gaan we aan het zwembad liggen onder een tropische parasol, gemaakt van palmbladeren. Victor gaat zwemmen en ik hang met mijn neus boven de ereader. En we hebben geluk, want het is Sabado Dia Cubano vandaag, Cuban Day. Een deel van het terrein is omgetoverd in countryside style. De lunch wordt buiten opgediend, waar we ook nog getrakteerd worden op een dansvoorstelling. Er is vers geroosterde vis, barbecue en een speenvarken. In exotische geuren, kleuren, klanken en met veel souplesse komt Cuba tot leven.

De avond valt

Tegen de avond lopen we naar het strand. Het oceaanwater spoelt warm over mijn voeten, de zon schijnt, overal vrolijke mensen en mijn maatje is aan mijn zijde. Life is great.

Het avondeten bestaat weer uit een buffet met allerlei Cubaanse gerechten. Ik kies een stukje vers gebakken vis, wat rijst en bonen, en als toetje ontleed ik een naranja, die een grapefruit blijkt te zijn. Het is een heel gevecht om de schil eraf te krijgen met alleen een bot mes als gereedschap. De partjes zijn goed beschermd door een dikke witte laag en het duurt wel een half uur voordat de vrucht is opgepeuzeld. Vitamine C stroomt voelbaar door mijn lijf en ik zucht tevreden.

Wat later trekt de hitte zich terug. Wolken, flitsend weerlicht, maar geen donder. De tropische klanken van de band weerklinken zachtjes door de nu gesloten balkondeuren. Het is bijna 22 uur, tijd om naar bed te gaan. Welterusten.

2015	plaats	blog
20-jul	Schiphol > Havana	Cuba, here we come
21-jul	Havana	Old Havana
22-jul	Havana	Gieren
23-jul	Havana > Viñales	Over een onverwachte passagier en sigaren
24-jul	Viñales	Hongerige ogen en magen en een dorstige auto
25-jul	Viñales > Trinidad	Schurken en helden
26-jul	Trinidad	Adembenemend mooi Trinidad
27-jul	Trinidad > Camaguey	De Gidsende Gebroeders
28-jul	Camaguey > Santiago De Cuba	Een bord vol komkommerschijfjes
29-jul	Santiago De Cuba	Sterven voor het vaderland is leven
30-jul	Santiago De Cuba > Santi Spiritus	Kakka
31-jul	Santi Spiritus > Varadero	De voetstappen van Al Capone
1-aug	Varadero	In geuren, kleuren en klanken
2-aug	Varadero	Tropenweken