Afgelopen maandag nam een befaamde diergaarde in Rotterdam ons – dat wil zeggen Melody, Karel, Margriet, Giovanna en mij – in een warme omhelzing. Gelukkig lag de temperatuur in Blijdorp ettelijke graden lager dan in mijn eigen dorp. 😅
Tussen het voeren van vele gezellige gesprekjes, het insmeren, mensen en dieren kijken, het fotograferen, water tappen, lunchen en ijsjes eten door werd er ook nog gewerkt: Giovanna en ik hielden al lopende een brainstormsessie over nieuwe initiatieven voor Giovanna’s OverSchrijvenGesproken. Spannend!
De hart-en-andere-delen-verwarmende dag is al levendig verwoord en verbeeld in:
Rond 10:30 uur bij de ingang van Avifauna: dat was het doel van acht vogels van diverse pluimage die op donderdag 10 juli 2025 naar Alphen aan den Rijn vlogen.
De dag was extra feestelijk omdat de jongste spruit een jaartje ouder werd
onder het toeziend oog van de drie deugden. Of waren het ondeugden? 😉
We dronken koffie en thee, zwierven door het park en woonden twee vogeldemonstraties bij. Het bonte gezelschap paste wonderwel in de tropische verrassingen die het park te bieden had.
Vogels op één poot:
in het water:
op stelten:
en hoog in de lucht:
Wij waren natuurlijk niet de enige bezoekers. Busladingen vol schoolkindjes die volop genoten van de dieren en de ijsjes; oma’s en opa’s met kleinkinderen. De ringstaartmaki’s ondernamen zelfs een poging tot carjacking!
Dit meisje was diep onder de indruk van haar opa, de Vogelfluisteraar. Of was het toch de magie van het kuipje nectar?
Er waren vogels in bomen:
en vogels die hun poten liever op de grond hielden:
Kussende vogels:
paalzitters:
achterstevoren-kijkers:
en zoetekauwen:
Avifauna herbergt niet alleen fauna, maar ook de flora mag er zijn. De paden slingeren door het groen en schaduw-biedende bomen maken het aangenaam, zelfs op een warme dag.
Samen met Daphne, Karel en Melody bezocht ik al meerdere dierenparken, maar dit was de eerste keer dat ik Aukje, Herman, Rietepietz en Vonnie ontmoette.
Lieve mensen, dank voor de gezelligheid en jullie verhalen en anekdotes. Ik heb van jullie genoten! Hopelijk zien we elkaar snel weer. Graag tot de volgende weblogmeeting!
Da’s mooi, zul je denken, maar wat is bijzonder aan die datum? Dat zal ik je vertellen: op 10 juli wordt Daphne weer een jaartje ouder.
Zo zo, Daphne. En wie mag die schone Daphne dan wel zijn? Ook dat zal ik met je delen: zij is de schone dochter van lieve vriendin en medeblogster Melody.
Fascinerend. Maar wat heb ik daarmee te maken? Ieder jaar kiest Daphne een dierentuin uit waar zij haar verjaardag wil doorbrengen met familie en (blog)vrienden. En daar kom jij dus bij kijken! Hopelijk letterlijk en lijfelijk!
We trekken die donderdag vanuit heel het land naar Avifauna in Alphen aan den Rijn. Kom je er ook naartoe? Dan maken we er een gezellige en kleurrijke weblogmeeting van.
Meer informatie vind je op Melodyks Kliekjes. Met kiekjes! En wie weet ook nog koekjes.
Op mijn tweede vakantiedag zit ik buiten te chillen met een boek. De zon schijnt en in de schaduw is het heerlijk koel. Geen gejaag, geen gestress. Hoe meer ik de spanning loslaat, hoe spannender het boek wordt. Het einde nadert en ik kijk even de tuin in.
Daar heerst bedrijvigheid: vogels vliegen af en aan en doen zich tegoed aan een zomermix met onder andere gedroogde wormpjes. Een tortelduif loopt over de kiezels en pikt de korrels op die de slordige mussen en meesjes op de grond gooien. Een vogelsymbiose in het klein.
Helaas hebben de vlinders hun weg nog niet gevonden naar de pas aangeschafte bananenhouder. Het nieuws heeft zich blijkbaar nog niet verspreid.
Weer strijkt een musje neer in de voederbol en zit te smullen van het feestmaal. Een idyllisch plaatje. Ik zucht, content in het hier en nu.
Ineens verschijnt vanuit het niets een vrouwelijke sperwer ten tonele! Zij duikt af op de huismus en probeert hem met uitgestrekte klauwen door de tralies te pakken te krijgen. 🦅 Fladder, fladder, vogelpaniek. What the heck?!
Gelukkig slaagt zij hier niet in en met grote ogen kijk ik toe hoe de roofvogel in de sering aan de rechterkant verdwijnt. De mus blijft zitten waar hij zit, roerloos. Ook ik verstijf, bang dat de mus wegvliegt uit zijn veilige haven als ik beweeg. Samen wachten we op wat komen gaat. Zou de sperwer toch zijn doorgevlogen?
Net als ik denk dat het gevaar is geweken volgt een tweede duikvlucht. De mus schrikt en verlaat de betraliede voederbal. Had hij niet moeten doen! De sperwer slaat genadeloos toe. 😩
Ik spring op en ren erheen, probeer de roofvogel te laten schrikken zodat zij de mus loslaat. De sperwer vliegt van me weg, stuit op de schuurdeur en valt terug op de grond, haar vleugels beschermend over haar diner gespreid. En ze laat niet los! Ik klap in mijn handen en weer probeert ze weg te komen. Dit keer wint de vogel wel genoeg hoogte en het lukt haar om over de schutting te vliegen. Ik zie hoe ze in de verte verdwijnt, haar prooi zegevierend in haar vlijmscherpe klauwen geklemd. 😳 Jeetje!
DOLDRIEST 