~
dood
afgeschreven
althans, zo leek het
maar onder de verweerde huid
stroomde traag het levensbloed
onnavolgbaar, onstuitbaar
en baande zich een weg
naar de streling
van de zon
~
Ontluiken
Categorie: Foto
Klassieke Schoonheid
Foto © Marion
Om de hoek
Ver reizen is helemaal niet nodig voor het maken van mooie foto’s. Er is zoveel verrassends te ontdekken, gewoon om de hoek! Hier een impressie van mijn wandeling vanmiddag.
Als je op een foto klikt, zie je de foto in het groot. Vervolgens kun je naar rechts of links scrollen:
Je vindt deze en andere foto’s onder menuknop Foto’s (mijn fotoblog Photos of a Dutchess). Aan de bovenkant staat een link om terug te keren naar Doldriest.
Foto’s © Marion
In een oogopslag
Ik ben bang dat ik een nieuwe hobby heb… een hobby die perfect past bij mijn schrijven: fotografie!
Mijn enthousiasme voor het maken en bewerken van foto’s rijst verder de pan uit, naarmate ik meer mogelijkheden op mijn iPhone ontdek.
Daarom een nieuwe blog op Doldriest:
In een oogopslag
(linkt naar Photos of a Dutchess)
Kijk je mee?
Ademloos
De getalenteerde DagEnDauw deed een oproep aan alle taaltovenaars, om op Valentijnsdag een gedicht of versje te bedenken met de oplossing (citaat van P. Tonsig) van haar prachtige Valentijn Rebus
Inspiratie in overvloed! Hier is mijn haiku:
~
Samengesmolten
verklaarden zij de liefde
in ademloosheid
~
Tekst & foto © Marion
Een haiku bestaat uit 5-7-5 lettergrepen.
Nieuwe vogelsoort ontdekt: Pimpelmezus Pindakazus!
Mijn vader is een vakman. Een uitvinder. We noemen hem ook wel Willy Wortel. Hij vindt van alles uit, maakt de mooiste dingen en rust niet voordat een idee ook uitgevoerd is.
Nu heb ik hem vorige week een foto gestuurd van de Peanut Bar, die vernuftige pindakaasvoederaar voor onze gevleugelde vrienden. Mijn vader werd gegrepen door deze foto en toog geïnspireerd aan het werk.
Nog geen dag later belde hij op dat hij zelf een Peanut Bar had gemaakt. Nog geen drie dagen later hadden Mam en hij de lege pindakaaspot al moeten vervangen door een nieuwe! Ongelofelijk. Terwijl bij mij slechts een paar hapjes waren genomen. En mensen, jullie mogen gerust weten dat ik toch wat jaloers was. Zijn Limburgse mezen anders dan Brabantse? Ik wilde bewijs zien!
Vandaag mailde Pap het volgende:
Ik heb urenlang zitten wachten om enkele foto’s te kunnen maken om het ultieme bewijs te leveren waar je om gevraagd hebt. Et voilà, hier het resultaat!!
Direct op de bijlagen geklikt natuurlijk.
Je mag wel stellen dat ik stomverbaasd was. Niet alleen zat een vogel lekker te smikkelen, het was ook nog eens een tot nu toe onbekende mezensoort! We hebben hem de Pimpelmezus Pindakazus gedoopt.
Tuin Nieuws
De in de afgelopen herfst geplante bamboe – tegenoffensief tegen de stenen bouwsels die afgelopen jaar achter mijn huis zijn verschenen – tiert welig. De sneeuw speelt met het blad en laat de bamboe zachtjes heen en weer wiegen. Het wordt een prachtige grashaag.
Mijn nieuwste aanwinst: een Peanut Bar. Gloednieuw, net uit de verpakking. Aad Verbaast plaatste een foto van zijn prachtige pindakaasvogelvoederapparaat op Facebook en ik was direct verkocht. En de Peanut Bar ook! Nu maar wachten op de Columbus der Tuinvogels…
In de zomer is de struik bedekt met vlinders, maar nu ligt er een witte deken over de pluimen. Deze foto heb ik ook geplaatst op mijn Engelse site Figments of a Dutchess in Dutch Fever.
De lach is de zon die de winter van het gezicht verdrijft.
~ Victor Hugo
Fijn weekend allemaal.
Winterse Lentepracht
dapper ding
in het midden van de winter
klamp jij je koppig vast
aan de herinnering van de zon
en het wachten beu
creëer jij je eigen seizoen
een frêle knop
waarmee de lente ontluikt
Felblauwe bol van de zomer, winterse verdorde bladeren en een nieuwe knop. Drie seizoenen binnen één hortensia!
Foto’s en tekst © Marion
Landgoed Wolfslaar
Ergens in de 17e eeuw wordt in Breda een boerenhoeve gebouwd, compleet met weilanden, akkers, een moestuin en een grote boomgaard: Landgoed Wolfslaar is ontstaan. En deze geschiedenis herhaalt zich: in de loop der tijd is deze boerenhoeve minstens vijf keer vernietigd en weer opgebouwd. Een volhouder dus.
In 1862 geeft de toenmalige eigenares, barones Charlotte Storm-Cuypers opdracht tot de bouw van het statige, stijlvolle Landhuis en Koetshuis zoals wij deze tegenwoordig kennen. Haar erfgenamen verkopen het geheel in 1905. Tussen 1905 en 1947 wordt Landgoed Wolfslaar door verschillende families bewoond, totdat het in 1955 wordt verkocht aan de gemeente Breda. Achtereenvolgens fungeert Wolfslaar als kraamopleidingsinstituut, onderdeel van de Volkshogeschool Bouvigne en als kantoor van de Grontmij.
(Foto’s van de gebouwen op verzoek toegevoegd – bron: internet)
Tegenwoordig worden de gerestaureerde panden gebruikt als luxe conferentie- en feestlocatie met bijbehorend – in 2005 met Michelinster bekroond – restaurant. Prachtig allemaal. Voor mij heeft Wolfslaar echter een andere aantrekkingskracht: de landgoedtuinen, een stukje natuur waar je het niet verwacht. Wie weet struinen er zelfs nog wolven rond…
Winterwonderland
Hier zijn geen woorden voor…
DOLDRIEST 