Tag: bouwen

Een dagje vrij. Het is een drukte van belang achter mijn tuin. Geklop, getimmer, het gezang van een boormachine. Een oer-Hollandse radiozender stuurt vrolijke deuntjes de omgeving in. Zware mannenstemmen roepen technische raadsels en banaliteiten en hebben de grootste lol. Of is het ruzie? Ruige klanken vermengen zich met het bouwlawaai, de een nog luider dan de ander.

Het feest begint al om zeven uur ’s ochtends en gaat iedere dag lekker lang door. Ongehinderd door CAO’s van buurtbewoners mogen zij doen wat ze willen vanuit het perspectief: wij doen ook maar ons werk.

Lieveling, heb jij me niet meer nodig?
Lieveling, ben ik nu overbodig?

Onuitstaanbaar opgewekte deuntjes breken door de geluidsbarrière, omlijst door accordeon muziek. Dan nog een topper. Iets over een woonboot?! Zinken die handel. Een paar minuten later is het tijd voor

Ik leef alleeeeeeen nog maar voor jou.

Nou, LAAT DAT ALSJEBLIEFT! Met moeite onderdruk ik mijn moordneigingen.

Jij en ik, wij samen in een booooootje.

Ja puik idee, en dan op volle zee overboord. Kielhalen!

Echt, ik trek dit niet meer, niet te harden. Nog één stompzinnig liedje en ik ga keihard staan krijsen in de deuropening. Dat ze hun koppen moeten houden. Dat ze een andere zender moeten opzetten. Ik gooi er wat Kamelot en Nightwish tegenaan. Zo, daar heeft die Hollandse muts niet van terug!

Niet alleen in auditieve zin wordt ons leven belegerd, ook in visuele zin zijn er indringers. Zat ik vroeger lekker buiten in de tuin, beschut door de muur in mijn rug en bomen van voren, kijk ik nu aan tegen een rij huizen die gezellig tegen mijn schuurtje aan schurken. Virtuele vervuiling van de bovenste plank. Rijen betonplaten worden aaneen geregen tot het geraamte van een huis. Spichtige ijzeren staven houden er de vorm in. Een torenhoge kraan dirigeert het bouwballet vanuit de lucht. Is it a bird? A plane? No, it’s Super Roof! Iedere dag staar ik met weemoed naar de daken en pas telekinese toe. Helaas verschuiven ze nog geen centimeter.

Naast deze statische vorm van uitzichtvervuiling heb je ook nog de actieve visuele indringer. Op een ochtend sta ik – zoals altijd – half te slapen onder de douche en peins over de dag die nog maagdelijk voor me ligt. Ik strijk de natte haren uit mijn ogen en kijk dromerig op… recht in het gezicht van een vreemde kerel! Een vent die op een steiger aan de achterkant van mijn huis op ooghoogte allerlei bouwkundige capriolen uithaalt. Van schrik verstijf ik ter plekke en staar gebiologeerd naar de man, als een hertje gevangen in het licht van de bouwlampen. Langzaam vult de badkamer zich met stoom en verhult mij in een genadige mist. Pas dan adem ik weer uit en reik als een haas naar mijn handdoek. Best gezellig zo met al die bosbewoners in mijn badkamer, maar dit was toch een eenmalige attractie. Het raam is inmiddels geblindeerd met kunstig plakplastic.

Helaas is geen enkel isolatiemateriaal bestand tegen de klanken van Radio Hollandio. Nog steeds sijpelen de schlagers door de kieren van het hout. Radio HELLandio zullen ze bedoelen! Ik ga maar weer werken. Daar kan ik tenminste zelf beslissen naar welke muziek ik luister.