Tag: gsm

Geplaatst in Blikvanger

Blikvanger

Gepost op door Doldriest

klik voor details

150531SilentSunday

 

 

WoordeloosLogo

Geplaatst in Poëzie

Gaatjes in de telefoon

Gepost op door Doldriest

 

Vroeger zaten er gaatjes in de telefoon

en toch was hij niet kapot

met je vinger draaide je helemaal door

tot je niet meer verder kon, het slot

 

Je kende alle nummers uit je hoofd

had tijd genoeg om het op te slaan

als de schijf terug snorde naar het begin

en je naar het volgende cijfer kon gaan

 

Het snoer zat altijd gedraaid

zodat je iets had om mee te spelen

werd het gesprek dan een beetje saai

kon je altijd je aandacht verdelen

 

De telefoon rinkelde vroeger echt

heel anders dan het geschel van nu

een vol geluid, heel het huis op zijn kop

ringtones zijn slechts een residu

 

Was je boos, smeet je de hoorn op de haak

dát was pas ophangen met flair

driftig tikken op mobiel glas

doet toch veel minder zeer

 

Je kon er niet mee bellen in de trein of op de fiets

en internet was al helemaal onbereikbaar

maar met je ogen stijf dicht, gedachten diep

zag je de persoon aan de andere kant zonneklaar

 

Vroeger zaten er gaatjes in de telefoon

nu zijn ze kleurrijk en smart

het maakt niet uit, als het maar werkt

maak contact, oor tot hart

 

140717

 

Geplaatst in Doldriest briest, Humor, Nieuws

Alarm!

Gepost op door Doldriest

Een vrouwelijke nies naast mij. Stomverbaasd kijk ik naar links en twijfel aan mijn gehoor: aan die kant zit namelijk helemaal niemand! Tot ik ineens bedenk dat het mijn gsm wel eens kan zijn. En inderdaad, ik heb een allergie-alarm ontvangen met bijbehorend geluidje: omdat het deze week warm is, nemen de allergenen toe en heb je meer last van hooikoorts. Mijn geschuurde netvliezen en waterige neus bevestigen dit. Best handig zo’n app, weet je in ieder geval dat je niet verkouden bent.

130618pollennieuws

Ook de afgelopen winter hadden de apps het druk. Meermaals werden we gealarmeerd door landelijke meldingen die noodweer aankondigden. Code oranje, code rood. Storm, zware sneeuwval, van alles werd voorspeld. Probeer thuis te werken en ga vooral niet de weg op, was de boodschap. En vervolgens viel het acht van de tien keer reuze mee. Vroeger keek je ’s avonds naar het weerbericht op het nieuws en trok daar je conclusies uit. Of je keek naar de hemel, voelde hoe koud het was en leidde daaruit af dat het wel eens kon gaan vriezen. Bij kans op gladheid of ijzel ben ik blij met een melding, dan mogen ze van mij ook ieder uur even bellen. Voor het eerst was daar echter ook een weeralarm voor regen. Hoe absurd kan het worden. Moet daar ook al een alarm voor worden afgegeven?

130619weeralarm

Nu gauw weer terug naar de zon. Met de zomer op de stoep heb je naast pollen-alarm ook kans op smog-alarm. Hoge temperaturen, weinig wind en teveel fijnstof. We moeten met zijn allen langzamer rijden of de auto laten staan, want de lucht is verzadigd met allerlei troep die niet wil verwaaien en dat heeft akelige gevolgen voor je luchtwegen. Een nuttig alarm, zowel voor het milieu als voor jezelf.

Maar weet je wat ik vandaag binnen kreeg? Een hittestress-alarm! Is dat een nieuw woord? Eindelijk kunnen we genieten van de eerste zomerse dagen van het jaar, en dan wordt meteen landelijk alarm geslagen. Ouderen wordt aangeraden het rustig aan te doen en zwaar lichamelijk werk moet als het even kan vermeden worden. Het is warm ja, en benauwd, maar als het boven de 30°C is voel je toch zelf wel dat je het rustig aan moet doen? Hittestress… ik krijg stress omdat ik met mooi weer binnen moet zitten!

Vanzelfsprekende fenomenen waarvoor we tegenwoordig een alarm nodig schijnen te hebben. Mogen we zelf nog nadenken? Wie weet lukt het ons wel om samen een gat in de app-markt te ontdekken. Of te slaan. Wat denk je van een nationaal zeep-alarm? Als GTST begint? Of een barbecue-alarm als de omstandigheden optimaal zijn? Het barbecue-weerbericht bestaat immers al. Even die app ontwikkelen zou ik zeggen, en dan automatisch een bestelling bij Appie eraan koppelen.

130619koffie

Weet je wat we echt nodig hebben? Een koffie-alarm. Een app die alarm slaat als de koffieautomaat kapot is. Dat je in plaats van een bakkie troost voor de maandagochtendblues een monteur zult aantreffen die de hemelse machine volledig gedemonteerd heeft – en dat drie weken lang zowat dagelijks. Daar wil ik een alarm voor op mijn telefoon. Dan blijf ik namelijk wel thuis werken!

Geplaatst in Columns, Games, Korte verhalen

Wordfeud

Gepost op door Doldriest

Raadsel: wat hebben Weblog, Bling-bling, Speeddaten en Googelen met elkaar te maken? Nu zou het zo kunnen zijn dat je bij het zoeken naar iets bling-blingerigs via Google ineens een date te pakken hebt en daarover een geweldig verhaal schrijft op je blog. Maar daar doel ik niet op. De overeenkomst is dat deze woorden in de afgelopen jaren vernederlandst zijn. Als je iemand vorige eeuw zou hebben geadviseerd om te Googelen naar de meest zuinige koelkast, had die jou waarschijnlijk verbluft aangekeken en je het nummer van zijn logopedist gegeven. Of psycholoog.

De Nederlandse taal breidt zich dagelijks uit. Woorden die je tien jaar geleden nog nooit gehoord had, zijn ineens ingeburgerd. Apps zijn aan de orde van de dag. WhatsAppjes vliegen je rond de oren. En sinds kort is weer een nieuw woord in opmars: Wordfeud. Wordfeud is een spelapplicatie die je gratis kunt downloaden. Het betekent woordvete. Vecht een vete uit met woorden. Altijd beter dan met wapens.

Onlangs vraagt een vriendin mij, half stuiterend van opwinding, om een woord te maken van een aantal letters. Zij kijkt daarbij constant op haar gsm. Eh, node? Doen? En? Do? Doe? Deze opties zijn echter niet goed genoeg. Hmmm, interessant, wat voor spel zou het zijn… maar al snel leidt een ander (rollen)spel mijn aandacht af en ik vergeet het hele gebeuren.

Tot het Wordfeud virus ook op het werk toeslaat. Een collega roept dat zij een Tablet besteld heeft. Bij het Kruidvat. Voor € 90,-. Om te Wordfeuden. Nu raken mijn oren gespitst natuurlijk. Vierhonderd harde euro’s vind ik veel te veel voor zo’n hebbeding, maar negentig… vakantie, WiFi, foto’s, mailen, YouTube, handig!

En voor Wordfeud, dat is écht iets voor jou, Mar, dat weten we zeker!

Een woordvete? Het blijkt gewoon Scrabble te zijn. En dat vind ik leuk! Tien minuten later plaats ik de bestelling online, in dat soort dingen ben ik nogal spontaan. Actie. Kom maar op, Kruidvat. Kom maar op, Wordfeud! O, vier weken levertijd. Maar wacht eens, dat spel kan natuurlijk ook op mijn telefoon, hoera! Even zoeken naar de app en daar gaan we.

Eerst een account aanmaken. Mailadres intypen en… reeds in gebruik? Nu doe ik veel online en speel ik ook games, maar ik kan me niet herinneren dat Wordfeud daar een van is. Tot mijn verbazing blijkbaar wel, al herken ik mijn eigen username niet. En pakt het ding ook mijn wachtwoorden niet. Plus kan ik me niet herinneren dat ik gisteravond een spel plus chats ben gestart met mensen die ik niet ken. Ik weet niet eens hoe het werkt. Wie haalt het in haar bolle hersenen om mijn e-mailadres te misbruiken?!

Een wachtwoord reset lijkt me raadzaam. Gelukt, bevestiging via MIJN mail. Ook het Wordfeud alias gewijzigd en de voltooide spellen eruit gejopt. Done. Goh, kijk aan, ik heb zelfs al een kant-en-klare vriendenlijst, wat attent van Wordfeud. Weg ermee! Even in de chats kijken naar iemand die de Marion Driessen-imitator persoonlijk kent. Ah, ze is online. En ze gaat verder met chatten:

Hey wat leuk, een nieuw plaatje en naam?

Inderdaad. Een nieuw plaatje. Een nieuw alias. Zelfs een heel ander persoon, wat denk je daar van? Wil je alsjeblieft degene die mijn mailadres heeft gebruikt laten weten dat ik daar vrij pissig van word? En dat ze daar onmiddellijk mee moet ophouden? Hartelijk dank!

Het blijft een half uur stil. In gedachten zie ik haar bellen naar haar vriendin. Daar is ze weer:

Maar hoe kan dat dan?

Nou heel makkelijk, Wordfeud vraagt geen e-mailbevestiging om te spelen, zo kan dat dus.

Het blijft weer vijf minuten stil. Er wordt blijkbaar druk telefonisch overlegd over de volgende vraag. Dan:

Maar wie ben jij dan?

Inmiddels ben ik het spuugbeu.

Simpel, ik ben de Marion Driessen die er niet van gediend is dat haar gegevens misbruikt worden. Geef aan je vriendin door dat ze met haar eigen e-mailadres Wordfeudt, niet met dat van een ander. Goedenavond.

Waarop ik ook die sessie verwijder, chat en al. Eindelijk een geheel schoon account.

‘s Avonds krijg ik een mail. Vanuit een Wordfeud-app. Of ik even wil bevestigen dat ik het wachtwoord voor de tweede keer wil veranderen? Ik ontplof bijna, is mijn naamgenote nu weer bezig?! Natuurlijk verwijder ik deze mail, zodat zij niet kan inloggen en dus ook niet kan spelen. Misschien dat de boodschap nu wel overkomt.

Wordfeud. Het zou haast nog een echte vete ontketenen. Inmiddels heb ik vaste maatjes waarmee ik strijd voer in Nederlands en Engels. Met wisselend succes, maar wel altijd met plezier. Spelen met woorden, leuk!

Geplaatst in Algemeen, Columns

Niet krijsen mam!

Gepost op door Doldriest

‘Hoi mam.’

‘Hey vent, wat leuk dat je belt! Hoe gaat het?’

‘Nou, op dit moment niet zo goed. Ben je alleen?’

‘Nee, hoezo?’

‘Oh, wil je dan even ergens naar toe gaan waar je kunt krijsen? Want ik weet zeker dat je dat gaat doen!’

Mijn bloeddruk schiet bij voorbaat al omhoog, voorbij de aanvaardbare grens. Wat is er aan de hand daar?! Ik beloof plechtig dat ik niet zal gaan gillen.

‘Moet je horen. Ik ben maar 80 minuten online geweest, en nou belt Vodafone ineens op dat mijn nummer geblokkeerd is en…’

Niet krijsen NIET krijsen! Het lijkt wel een mantra. Mijn sprakeloze stilte stimuleert mijn oudste zoon om verder te gaan met zijn verhaal.

‘… en ik ben echt iedere dag maar heel even gaan YouTuben, en nou zeiden ze – ze bellen nota bene gewoon op terwijl ik naar een voorstelling zit te kijken in het Loro Parque! – dat ik € 500 moet terugbetalen en dat ik eerst moet dokken voordat ze mijn nummer weer vrijgeven. Vind je dat nou niet belachelijk mam?’

Goh ja, volstrekt belachelijk zeg. Het is toch zeker volkomen normaal dat je op je gsm muziekfilmpjes gaat zitten kijken als je met je broer en vader op vakantie in Tenerife bent – zo’n tropisch paradijs met zon, zee, strand, meiden, bars, ergens naast het Afrikaanse continent. IS DAAR NOU ECHT NIETS ANDERS TE DOEN?!

‘Dit méén je toch zeker niet hè?’ Mijn stem stijgt met enige decibellen.

Het is ook allemaal zo makkelijk en misschien ook wel misleidend: je kunt gewoon je mail checken op je iPhone, Blackberry, Nokia – noem ze maar op – en van het een komt al snel het ander. De kosten tikken flink door bij filmpjes en websites. Al is niets misleidend aan het bericht dat je krijgt als je de grens over gaat. Er staat duidelijk in wat hoeveel kost. Maar wie leest dat nou.

Dan als klap op de vuurpijl:

‘Kun je dat bedrag misschien even overmaken vanaf de spaarrekening die je voor mij hebt?’

Tja, en dan zakt mijn import Brabantse broek af en vallen zelfs mijn Limburgse schoenen uit. Ik leg hem de schoonheid van een weekendbaantje uit. Het wonderbaarlijke principe van billen en blaren.

Hulpeloos naar mijn partner gebarend beëindig ik het gesprek, om vervolgens als een haas mijn gsm weer te grijpen. Ik stuur mijn jongste een SMS met de vraag of hij misschien ook nog online heeft gezeten? Even later het antwoord: “Eén minuutje of zo.” Zit er toch nog enige intelligentie in mijn gezinnetje!

Ik stel voor om alle pubers een prepaid John’s Phone Grass te geven. John’s Grass is een telefoon waarmee je kunt bellen. Geen SMS, games of gadgets. Geen apps, maar gewoon bellen. Met een ingebouwd papieren adresboekje en een batterij die wel 3 weken mee gaat. Prachtig toch?