mensenhand beroert
vervlochten herinnering
eeuwen passeren
klik!
Iedere zaterdag schrijf ik een Japans gedicht. Doe je mee? Klik op de button voor meer informatie.
Tag: mens
Blikvanger
Japans Gedicht: Schoonheid in zwart-wit
zwart-wit gelaten
benadrukt in haar eenvoud
tijdloze schoonheid
klik!
© doldriest.com Lees verder “Japans Gedicht: Schoonheid in zwart-wit”
Blikvanger
R.I.P. Ab Bobbink
Verbijstering. Ongeloof. Verslagenheid. Al deze emoties schieten in een razend tempo door mij heen. Maar het nieuws is en blijft onverbiddelijk: Ab Bobbink is vanmiddag plotseling overleden. Collega-columnist van Avans, collega van de Academie voor Gezondheidszorg, collega e-learning coach. Collega… nee, niet meer.
Nee, niet jij!
Waarom jij?
Mooi en betrokken mens
Waar ben jij naar toe?
Waarom ging je nu,
net nu het zo goed met je ging?
Je had nog zoveel te vertellen
Je woorden laten een leegte achter
die niemand kan opvullen
Nooit meer even stilstaan
van gedachten wisselen
over het leven, over schrijven
Nooit meer genieten
van je bescheidenheid
je interesse
je bevlogenheid
je passie
Herinneringen blokkeren mijn keel
en mijn ogen worden mistig
Ik mis je Ab
en zal aan je blijven denken
Op 20 november schreef hij nog: Verder gaat het goed
Het was zo’n week dat ik weer eens extra geconfronteerd werd met mijn levensfase en de sterfelijkheid van de mens, met de sterfelijkheid van vrienden en bekenden. Met mijn sterfelijkheid. Op mijn leeftijd maak je steeds vaker mee dat leeftijdsgenoten om je heen ziek worden en de eindigheid daardoor een vorm krijgt. Confronterend die zoektocht naar betekenisgeving en nieuw evenwicht. Ik ontspring die dans en prijs mij gelukkig. Mijn kwalen zijn hanteerbar en gelukkig geldt dat voor nog veel meer mensen.
Zevenenzestig is natuurlijk ook niet gering. Hij voelt zich nog goed en energiek, maar om hem heen gaan er langzaamaan meer mensen dood. En de serie pillen die hij moet innemen – „tegen diabetes, hoge bloeddruk en prostaatklachten” – herinnert hem dagelijks genadeloos aan het onontkoombare verval en de vergankelijkheid. „Maar verder gaat het goed, hoor”, zegt hij, op die ondoorgrondelijk-ironische Bromettoon. Ik wil niks weten als de camera niet loopt, Frans Bromet, NRC Handelsblad, 19 november 2011
Maar verder gaat het goed. Dat geldt zeker voor mij. Ondanks de kwalen die bij het verval horen, voel ik me beter dan ooit. Stabieler, rustiger, genuanceerder dan voorheen. Ouder worden brengt verval, maar mij meer innerlijke onafhankelijk. Oud worden is mooi. Mijn lichaam mag me langzaam in de steek laten, maar mijn geest is evenwichter dan ooit.
Maar ik heb makkelijk praten, ik heb voor zover ik weet, geen kanker.
En ineens is hij weg. Hij had inderdaad geen kanker. Alleen hield zijn hart op met kloppen. Maar verder gaat het goed…
Hier is zijn laatste column voor Punt: Kwartje. Lees meer fascinerende, rake en moedige stukken op Ab’s website. En zijn opmerkingen op Twitter.
Rest In Peace dear Ab, be happy up there.
~Marion
Zie ook:
Voor Ab Bobbink, het kan zomaar… door Rudi Clause
In memoriam: Ab Bobbink en Met grote passen door het gebouw in Punt, onafhankelijke krant van Avans
Fatale Pauze door Tiemen
Death, Harsh Master (Engels) door mij
Essentie Van De Ziel
Wat is nu een huis
anders dan wat stenen
een gestapeld geraamte
muur, woonlaag en dak
Een huis
blokkendoos
gevuld met snuisterijen
gebloemde tuin en ruim terras
Wat is nu een persoon
anders dan een vleesmachine
aangedreven door een pomp
onvermoeibaar kloppend
Een persoon
tweebenig dier
geconditioneerd
gedreven door instinct
Wat is nu een ziel
anders dan…
Anders!
Ineens is alles anders
een huis wordt een THUIS
een persoon wordt een MENS
gevoel komt tot leven
Dat is onze ziel
onzichtbaar, ongrijpbaar
maar essentieel
voor wat ons bindt
DOLDRIEST 