sfeer – DOLDRIEST

Gisteravond zaten we nog laat aan de tuintafel, mijn drie mannen en ik – twee ervan ontsproten aan mijn schoot, de andere mijn partner. Het was verdacht stil in de buurt. Waren wij nog de enigen buiten? ‘Nee, die zijn waarschijnlijk stil en luisteren naar ons.’ De schutting kreeg ineens oren.

Ik had pastasalade gemaakt, een grote schaal vol. Binnen stonden de ingrediënten voor een tweede lading klaar, maar dit bleek al te veel. Nick at alleen de pasta en de kip; de groene en rode onderdelen liet hij liggen – veel te gezond. Sean schepte zijn bord nog een keer vol en keek met hoopvolle blik rond. ‘Wil nog iemand mozzarella?’ Gelukkig niet. Binnen een seconde schepte hij het schaaltje leeg op zijn bord. Zet hem een hele bol voor, en hij eet hem zo op.

Ze torenen boven mij uit, de twee spruiten. Ze praten soms onbegrijpelijk. Over bloemen en bijen. Afkortingen en verbasteringen der hedendaagse taal. Nieuwe ontdekkingen in het heelal. Wereldpolitiek. Pokémon GO. Hogeschoolperikelen. Onrecht en onzin. V-man en ik horen het met verbazing aan. ‘Praat toch normaal’, roep ik dan. Met een grijns kijken ze me aan, ze hebben weer eens gewonnen. Games, computers, daar weten ze alles van. Maar een simpele beugelfles openen en weer dicht maken, dat ligt iets gecompliceerder. Ze turen naar de onbegrijpelijke metalen draden, halen hun schouders op. En dan lach ik.

Wat geniet ik iedere dag van mijn mannen. Wat ben ik gezegend dat ze nog thuis wonen. Op kamers gaan of een appartement huren is erg duur, en is bovendien op dit moment helemaal niet nodig. Misschien vliegen ze de komende jaren (weer) uit. Maar voor nu koester ik me in hun warmte en gezelligheid. Ben gek op mijn mannen. ❤

Het is een donkere gure herfstavond. Buiten geselt de regen alles op zijn pad met koude striemende stralen. Ik heb het de hele dag al koud. Het maakt niet uit hoe hoog ik de verwarming zet, ik blijf rillen en huiveren.

Ineens klikt er iets in mijn hersenen:

>>> ik ga in bad!

Een heerlijk warm geurend relaxed bad. Ontspannen, gedragen door een vloeibare omhelzing – iedereen wordt altijd lyrisch als ze het over hun badtijd hebben – nou, Drieske gaat het ook eens uitproberen. Neuriënd begeef ik me naar boven.

De stop erin, warmwaterkraan vol open. Na twee minuten hannesen heb ik eindelijk de juiste stand te pakken: niet te koud maar ook niet gloeiend heet. Met zorg kies ik badolie uit. Ik wil namelijk niet dat ik straks als een allergische aardbei zonder kroontje herrijs. Ik weet zelfs uit een kast een paar sfeerlichten op te duikelen! YES dit gaat helemaal goed komen. Lucifers? Even naar beneden, waar ik meteen mijn boek pak. Lezen in bad schijnt namelijk ook bijzonder leuk te zijn. Nu nog muziek!

De zwoele stem van Sade weerklinkt uit mijn slaapkamer en sluipt op fluwelen voeten naar de badkamer. De kaarsen verspreiden een warme gloed. Hitte straalt vanuit de verwarming en weerkaatst tegen de muren. Alles is klaar voor optimaal badgenot.

Vol verwachting stap ik in bad… en trek als een haas mijn voet weer terug. Djeeeezes, wat is dat heet zeg! Ben toch geen aardappel! Een fikse straal koud water brengt de oplossing. Wederom raakt mijn grote teen het oppervlak, aarzelt even maar zet dan dapper door. Ook mijn tweede voet volgt en met een zucht van verlichting laat ik me helemaal zakken. Ik lig in bad.

Eerst maar even wat wennen, ogen dicht en wegdromen bij het geklater van het water. Soezerig open ik een oog en zie tot mijn verschrikking dat het water bijna de bovenkant van het bad heeft bereikt. Niet te abrupt bewegen nu, anders ontstaat er een spontane golfbeweging richting badkamervloer. Met mijn voet manoeuvreer ik behendig de kraan dicht. Nu ga ik genieten.

Hmmm die muziek klinkt wel hard nu. Sade zingt lustig door over een Smooth Operator. Niks smooth, irritant hard! Ik hijs me uit het warme water en loop druppend naar de slaapkamer. Is It A Crime, yes meid, hush, straks staan de buren aan de deur! De volumeknop werkt goed mee. Ik lig weer in bad.

Van slapen komt nu niets meer, dus ik pak mijn boek. Getsie natte handen, even wachten maar. Bij de tweede poging worden de pagina’s alleen nog maar een beetje klam, kan best. Ik steun met beide armen nonchalant op de randen van het bad en hef het boek voor mijn ogen. Lekker lezen. Het sfeerlicht achter mij flakkert van enthousiasme mee. Een rood glazen sfeerlicht. Nou sfeer heeft het wel, maar ik zie geen steek, laat staan letters. Zuchtend verhef ik mij een tweede keer, stap over de rand en vis naar het snoertje van de lamp. Op de vloer verschijnen her en der al plasjes. Maar goed, ik lig in bad.

Pfff wat een hitte, ik lig gewoon te zweten in het water, al klinkt dat tegenstrijdig. Stop eruit, laagje warm water aan de onderkant laten weglopen, laagje koud water aan de bovenkant erbij. Juist ja, nu is het precies goed. Lezen in zo’n glad bad is toch niet alles. Boek dicht, mijn ogen dicht en genieten maar weer. Hoe lang lig ik al te weken? Tien minuten hooguit en ik verveel me kapot. Ik speel wat met het water, spetter als een klein kind en maak mini golven die nét niet over de rand gaan. Maar ik lig nog steeds in bad!

Voetstappen op de trap…

‘Mam, wat doe jij nou?!’

Haastig sluit ik mijn ogen weer en zeg niks: ik geniet! Dit houd ik hooguit een minuut vol, dan kijk ik op en zie mijn jongste zoon tegen de muur leunen.

‘Jij ligt nooit in bad mam, is er iets?’

‘Nee, ik lig gewoon in bad Sean.’

‘Waarom?’

‘Láát me nou!’

Wederom een stilte, dan een luide gil:

‘Nick, kom eens kijken, mam ligt in bad!’

Nieuwe voetstappen dalen de zoldertrap af en een iets diepere stem weerklinkt:

‘Huh, waarom lig jij in bad met kaarsen aan?’

‘Gossamme, GA WEG!’

Beide zonen lopen lachend weg, ‘grappige’ opmerkingen makend.

Is dit nou die geweldige badervaring waar iedereen het over heeft? Zalig urenlang dobberen? Rechtop zittend laat ik alle gedachten aan een bad varen en ruk de stop eruit. Ik speel nog wat met de draaikolk die grappige slurpende geluiden maakt, maar zet dan mijn geliefde vertrouwde RainShower aan en ga er met dichte ogen onder staan.

Weer hoor ik iemand roepen maar door het geruststellende geruis van de douche versta ik er toch lekker geen woord van. Geen bad maar een douche, da’s pas lekker!