Ziggo – DOLDRIEST

Duimen omhoog voor Z-Man

Gepost op 6 september 2016 door Doldriest

Dinsdag Ziggo-dag; de hoopvolle slogan van vandaag. Zoals ik in Ziggo-monteur? Niet nodig, toch? beschreef, zou een medewerker van Ziggo mij vanavond komen helpen met het aansluiten van de Horizon-box. Mijn partner is me gezelschap komen houden, en onder het genot van een zeer smakelijke Chinese rijsttafel vliegt de tijd voorbij. Dan gaat om 19.30 uur de bel: daar is de Ziggo-man, vergezeld door een grote gereedschapskist.

Het ijs is meteen gebroken: hij heeft jaren bij ‘mijn’ dierenasiel gewerkt als vrijwilliger, en Smokey laat zich warempel door hem aaien. Een koele Radler, en Z-man gaat beginnen aan zijn laatste klus van vandaag. Zijn lacht bevriest op zijn gezicht als hij het aansluitpunt ziet. Het blijkt een oer-dinosaurus uit het duistere Casema-tijdperk te zijn. Geen wonder dat de Horizon niet werkt! Fatsoenlijk demonteren zit er niet bij, er zitten zelfs geen schroeven aan. Vijf minuten later heeft hij hem compleet van de muur gesloopt en steekt alleen nog een draad naar buiten. En door die draad moet tv, telefoon en internet komen? Ik probeer mijn wenkbrauwen te ontspannen.

Dan belt zijn vriendin hem op, en vraagt wanneer hij klaar is. ‘Zodra ik thuis ben hè,’ zegt hij nuchter en drukt haar weg. Zo is dat, Z-man, nu je aandacht bij deze klus. De ene na de andere oude kabel verdwijnt, bestempeld als overbodig. Slechts de muurafdruk van het losse rechtse kastje blijft over. Drie internet- en twee tv-kabels bengelen vanuit de kabelgoot naar beneden, hun weg naar boven onderbroken. ‘Gebruik je de tuner nog vaak? Op de Horizon zitten 200 radiozenders.’ Nou nee, die gebruik ik vanaf nu dus niet meer. Mijn kabelhoekje wordt steeds leger en overzichtelijker. Het lijkt de goede kant op te gaan. Echter…

Twee brullen van boven: internet werkt niet meer! Z-man hoort het verwonderd aan. Dat zou inmiddels toch weer moeten werken. Ik hol naar boven en check mijn eigen desktop, en inderdaad: geen verbinding. Z-man haalt alles opnieuw los. Noppes. Drukt alles nog eens extra aan. Nada. Dan hapert ook de installatie van de Horizon. O jee. Doemverhalen van anderen komen boven drijven, maar ik druk ze vooralsnog stevig weg.

De Ziggo monteur loopt de verbindingen nog eens na, maar die zitten goed. Hoe de kabels naar de tv gekoppeld zijn, is zijn volgende vraag. Tja, dat weet ik dus niet meer. De kabels zitten achter de plint en die zit daar misschien al 20 jaren. Hij meet het signaal door, en dat blijkt veel te zwak te zijn. Z-man verdwijnt naar buiten en komt even later terug met een hele lange dikke witte kronkelende kabel. Hij stript de uiteinden, zet er met geroutineerde gebaren twee supersonische verbindingsstukken op –dat spul van de Gamma is niks, allemaal bagger!– en verbindt het nieuwe aansluitpunt rechtstreeks met de Horizon. Mijn V-man kijkt geïnteresseerd toe.

We houden onze adem in. Een rood puntje brandt onheilspellend op de Horizon. Maar dat is juist normaal. Aha. Dan komt ook het tv-scherm tot leven en sommeert ons een taal te kiezen. Wederom een goed teken. Hij klikt door nog een paar schermen heen en ineens verschijnt een zender. Hoera, het is gelukt! Dan sluit hij zijn laptop op het modem aan, herstart het apparaat en in duo klinken stemmen van boven: internet werkt weer! Ik haal weer adem en slaak een zucht van verlichting.

En nu is het over tienen. De rust is wedergekeerd in huize Doldriest. Z-man is naar huis, waar zijn vriendin ongeduldig op hem wacht. En ook V-man is weer vertrokken. De nieuwe kabel kronkelt over de vloer heen, achter de bank door, maar daar lig ik niet wakker van. De Horizon box is actief, de tv luistert goed en ook internet werkt weer. Duimen omhoog voor Z-man. Welterusten allemaal.

Familie, Gezin, Persoonlijk

Ziggo-monteur? Niet nodig, toch?

Gepost op 1 september 20166 september 2016 door Doldriest

Sinds een paar weken ben ik de trotse bezitter van een slimme tv. En niet zo maar een smart tv, maar een android tv. Ik wilde namelijk heel graag Spotify kunnen luisteren via de muziekinstallatie beneden. Chrome-cast was geen optie, omdat ik nog een diepbeeld tv heb. Nee, geen breedbeeld, een diepbeeld. Zo’n ding met een toeter van een meter. Zo eentje met een stroomkabel en een antenne-ingang – meer niet. Misschien een idee voor een tv-museum? Je mag hem gratis komen ophalen, be my guest.

Hoewel je misschien anders zou denken, heb ik die diepbeeld tv nog niet zo heel lang. Toen de vorige de geest gaf, of beter gezegd, er een geest in de vorige zat –terwijl dat ding uit stond, vertoonde zich toch een griezelige bewegende groene vlek in de beeldbuis– had ik een discussie met V-man. Ik wilde namelijk best een nieuwe platte tv, maar niet zo’n debiel grote. Mijn partner raadde mij dringend aan toch een flink groter formaat aan te schaffen, maar ik hield voet bij stuk. En toen heeft hij voor zichzelf een nieuwe gekocht en kreeg ik zijn oudje. En die heeft het de afgelopen jaren heel goed en naar tevredenheid gedaan. Maar Spotify en Netflix bleven zeuren. Ze knaagden en knaagden aan mijn weerstand, en twee weken geleden begaf mijn verzet het. En als ik eenmaal op dat punt ben aangekomen, is er geen weg meer terug. En geen rust meer in mijn kont.

Lieverd, ga je mee een nieuwe tv kopen?

*verblufte blik*

Een nieuwe tv? Je wilde toch geen nieuwe?

Ja, nu wel.

Eh, wanneer wil je dan gaan kijken?

Nu?

Ik had namelijk al onderzoek gedaan en advies ingewonnen bij vrienden, dus wist precies wat ik wilde: niet te groot, rustig voor mijn getergde ogen, Netflix, plus de mogelijkheid om Spotify te luisteren. En hoewel ik een Samsung-fan ben, was dat geen optie: je kunt namelijk geen apps daarop installeren. Het moest een android-tv worden.

V-man volgde me naar de auto en daar gingen we. In de winkel aangekomen keek ik mijn ogen uit. Wat een prachtige kleuren. Wat een haarscherp beeld! Maar eerst moest ik vakkundig advies hebben. Ik sprak een ronddolende medewerker aan. Sony, stond op zijn naamplaatje. Of was dat toch het merk? 😉 Nadat ik had uitgelegd waar ik naar op zoek was, nam hij me mee naar de 40 inch Sony tv (verrassend hè?) waar ik intussen al half verliefd op was geworden. Ik raapte mijn ogen op, opende mijn oren en liet me overtuigen.

Op mijn vraag of er –afgezien van Sony– nog andere opties waren, nam hij me mee naar een 4K tv. Machtig mooi beeld, maar aangezien er haast geen tv-aanbod is met die hoge kwaliteit, zou dat een overbodige luxe zijn. De enige andere android tv was een Philips, maar echte voordelen bood die niet. Terug naar de Sony dus.

Mevrouw, mag ik toch nog een andere suggestie doen?

Oh boy, wat nu weer. Natuurlijk mocht dat.

Voor slechts 25 euro meer hebt u een 50 inch tv; die is namelijk in de reclame.

Mijn partner stond haast te stuiteren van enthousiasme. Wij naar die nóg grotere tv. In een vlaag van berusting zei ik ja. Als ik dan overstag ging, dan kon ik het maar beter meteen goed doen. Op Sony’s advies gingen we ook nog even langs de Ziggo-stand. Handig, zo’n samenwerking. Nog een half uur in de wachtrij, en toen kon ik mijn vragen stellen. Of ik nog een (of ander) kaartje nodig had dat ergens in de tv kon voor een functie die ik inmiddels alweer vergeten was. En of Ziggo mij nóg blijer kon maken met zijn opties. Meneer Ziggo liet mij de wondere wereld van Horizon TV zien.

Nah, dat hoeft niet.

Hij ging toch even mijn gegevens checken. Wist-ik-veel dat ik al recht had op Horizon TV. Dat ik begin dit jaar blijkbaar post heb gehad met dat aanbod. En dat ik dat aanbod ongetwijfeld in de oud-papier bak heb geknikkerd. Extra kosten waren er niet. En er zou ook nog een monteur komen om het gevaarte te installeren. Allemaal helemaal gratis! Nou, daar had ik wel oren naar. Dan zou ik programma’s kunnen terugkijken en dat leek me wel een mooie optie. Ik hoefde na ontvangst alleen de doos open te maken, de brief eruit te halen en te bellen om een afspraak te maken.

Een week geleden arriveerde dan de doos. Mooi oranje, met een witte Z. Er zat van alles in, maar geen brief. De doos bleef werkeloos aan de kant staan, dat ging ik nog wel regelen. Tot ik knettergek werd van de belabberde soms wel soms niet werkende wifi, waardoor ik noch van Spotify noch van Netflix kon genieten. Het netwerk opnieuw instellen hielp ook niet. Of in ieder geval niet lang. Verdorie-nog-aan-toe-zeg! Vanuit de krochten van mijn geheugen kwam een beeld van een lange internetkabel boven drijven. Boven in een kast gedoken, waar ik warempel in één keer beet had. In de router ermee, in de tv, en… niks. Geen internet. Grommm. Alles eruit getrokken, tien minuten gewacht en ja hoor, het werkte. YES.

Geïnspireerd keek ik naar de Ziggo doos. En de doos keek vrolijk oranje naar me terug. Wij waren dikke maatjes, die doos en ik. Hoezo monteur, dat varkentje gingen wij samen ook nog wel even wassen! Wij, en mijn oudste zoon; die had ik er toch maar even bij geroepen. We gingen aan de slag volgens het boekje. De hoofdaansluiting had ik al gevonden. Vergelijk deze aansluiting met de opties uit de gebruiksaanwijzing en kies het juiste model. Nou, het oude model dat ik had, stond niet eens in het boekje. Hoezo twee gaatjes, er zaten er drie in! En er kwam een kabel onder vandaan. Bovendien zat er een splitter op, en verdwenen ook nog twee kabels de muur in – ongetwijfeld voor de tv boven. Nick zei dat hij daar toch haast nooit meer naar keek, dus sloopte ik alles eruit. De (ooit) maagdelijke witte doos was klaar voor de nieuwe Horizon-aansluiting.

Zwarte kabel met een groen en een rood uiteinde. Check. Nieuwe splitter in de hoofdaansluiting. Check. Aansluitingen naar boven erin frutten ging maar net. Radio-plug ernaast. Check. Rood uiteinde in de router drukken. Check. Oude modem loskoppelen. Ik checkte dat het een lieve lust was. So far so good. Er ontstond een klein probleem: er zat in de Horizon TV box geen scart-aansluiting. Maar niet getreurd, dat losten we later wel op. Nick sloot geroutineerd de ene na de andere kabel aan. In de tv, in de dvd-speler, antenne erin, hoppetee. Er verscheen beeld op de tv: ‘installatie, even geduld’.

Leg de afstandbediening op de Horizon box, zet dan het apparaat aan. Het koppelen van de afstandbediening duurt tien seconden.

Maar alles stond al aan…

Nick, misschien moeten we opnieuw beginnen.

Nee, geduld mam, dit kan wel 30 minuten duren, lees maar. Ik ga intussen even boven kijken.

Dan een brul: we hebben geen internet! En als iets hier in huis moet werken, is het wel internet. Nick dook opnieuw de hoek in en verving de nieuwe kabel door de oude. Ik keek met een schuin oog naar de tv, waarop nog steeds stond dat hij ‘aan het installeren’ was. Ja, mijn neus. Het duurde inmiddels al minstens een half uur.

Hmm, de installatie is natuurlijk onderbroken geweest. Misschien moeten we toch opnieuw beginnen?

Mijn geduld was inmiddels tot onder het nulpunt gezakt. En toen vroeg mijn zoon of ik wel zeker wist dat het oude modem ertussenuit moest. Want daar zat immers een kaart in. En in de Horizon box zat geen sleuf. En met die woorden verdween hij weer naar boven, waar internet godinzijdank weer werkte.

Ik ging maar even op de bank zitten. Misschien toch maar even Ziggo bellen. Een superaardige medewerker zei stellig dat het oude modem er echt niet meer tussen hoefde, want ‘twee modems waren een beetje teveel van het goede, toch?’ Dat beaamde ik. Maar die kaart dan? Blijkt er een virtuele kaart in de Horizon te zitten. Dussss. Een virtuele kaart? Bestaat zoiets wel? Jip-en-Janneke taal voor Ziggo leken? We lachten samen.

Kan ik u verder nog ergens mee helpen?

Ik keek naar de tv. De woorden ‘even geduld a.u.b.’ staken mijn ogen uit. Een uur geduld, mooi niet. Dus ik vertelde hem wat we allemaal gedaan hadden. Dat de aansluiting anders was dan in het boekje. Dat ik niet meer wist welke draad waar naar toe ging. Of waartoe hij diende. Dat het installeren niet wilde lukken. Ik beschreef hoe het witte kastje er uit zag. Hij stelde me gerust: misschien is de aansluiting te oud en moet hij vervangen worden. En een verhaal over signalen die niet teruggezonden konden worden. Uhu.

Zullen we dan een afspraak maken? Dan komt iemand van ons dat allemaal voor u in orde maken.

Op zijn advies sloopte ik de Horizon TV weer tussen de dvd-speler en tv uit en drukte alle kabels op logische plaatsen in het oude modem. Alles werkte weer feilloos. Bovendien hield ik twee scart-kabels over, ROFL.

En volgende week dinsdagavond staat mijn deur dus wagenwijd open voor de man in oranje. Met een Z op zijn borst. Geen Z van Zorro, maar een Z van Ziggo. Want ik heb hem blijkbaar toch wel nodig.

Lees het vervolg in Duimen omhoog voor Z-man

Columns, Humor

Klantenbinding?

Gepost op 2 november 2011 door Doldriest

Reclame maken is topsport onder bedrijven. De een verzint nog gekkere stunts dan de ander om klanten te lokken. Wij zijn veel goedkoper, groener en beter, kom naar ons! Ooit heb ik me laten verleiden door een aanbieding en stapte over naar een andere energieleverancier. Dat heb ik geweten. Hoewel de stroom niet werd afgesloten – technisch verliep alles goed – werd wel een groot appèl gedaan op mijn geduld. En volharding. En speurzin. Een aanslag van meer dan € 1800 viel zomaar eventjes op de deurmat. Eerst kreeg ik het erg warm van pure paniek, toen van verontwaardiging en daarna van woede. Waar waren ze in vredesnaam mee bezig? Ik betaal altijd netjes mijn rekeningen dus waar ging dit over?

Telefoonkosten met klantenservices lopen op per minuut. En voordat je door een pesterig menu bent, zijn er al minstens vijf verstreken, om de boodschap te krijgen dat er nog dertig wachtenden voor jou zijn. Dat houd je een half uur vol en dan smijt je ziedend de hoorn op de haak. Bij wijze van spreken dan. In werkelijkheid druk je op een knopje. Om een half uur later weer door diezelfde molen te gaan.

Krijg je eindelijk een medewerker aan de lijn. Ja, het was wel erg hoog ja. Of ik enig idee had hoe dat kwam? Nee man, natuurlijk niet! Ik was hem voor en zei dat ik echt geen wiet op mijn zolder teelde. Vervolgens stelt hij de vraag of ik misschien een vaatwasser heb? Nou mensen, toen ontplofte ik pas goed. Ik geloof dat ik in zijn oren heb gegild dat ik inderdaad een vaatwasser had. En dat dat ding al jaren kapot was!

Natuurlijk weigerde ik te betalen, ging in beroep en pluisde al mijn papieren tot op de letter uit. Geen cent tot de onderste steen boven lag. Uiteindelijk bleek de netwerkbeheerder een grove fout gemaakt te hebben door de meterstanden niet te melden bij overstap van de oude naar de nieuwe maatschappij, waardoor ik acht maanden dubbel zou moeten betalen. Niet dus. Uit pure woede ben ik weer teruggegaan naar mijn oude energieleverancier.

Zo krijg je ook veel reclame voor internet/telefoon/televisie. Het zwarte schaap dat afvalligen wil terugbrengen naar de kudde van TELE2. Maar ik laat mij niet meer overhalen! Internet werkt, digitale televisie werkt, vaste telefoon rinkelt regelmatig. Nee, ik blijf gewoon trouw bij Ziggo.

Tot die met iets nieuws komen. Supersnel internet, werkt echter alleen met het nieuwe WiFi modem! Dan bekruipt mij de vrees en slaan de herinneringen aan de vorige ‘verbetering’ toe. De onmacht die je voelt als je alle aanwijzingen tot in detail opvolgt en toch niet gebeurt wat zou moeten gebeuren. Dat lampjes gaan flikkeren, speels heen en weer dansen, maar geen internet. Dat je dagenlang loopt te prullen en het achteraf een extern iets betreft. Dit bezorgt mij nachtmerries, ik doe namelijk nogal veel online.

Een nieuw modem dus. Mijn zonen enthousiast:

Jaaaaaa mam, een hogere internet snelheid, joeheeeeee!

Dacht het niet, ik installeer dat ding voorlopig niet. Het werkt prima zo, router, alles.

Ach kom op mam, doe niet zo moeilijk. Dat werkt heus wel!

Nee, ik vertik het. Bovendien wil je mij niet in de buurt hebben als ik geen internet meer heb. Wacht maar tot Vic hier is.

Hoezo, kan hij het dan wel aansluiten?

Nee, dat kan ik zelf ook. Maar hij kan me wel geestelijk opvangen en rustig houden als het mis gaat!

Het is woensdagavond in de herfstvakantie. Mijn vriend komt langs, luistert naar mijn verhaal en voor ik het weet staat hij met het nieuwe modem in zijn handen. Met een onheilspellende glans in mijn ogen wijs ik hem op de mogelijke gevolgen van deze installatie. Blijkbaar is het te donker om die dreigende schittering te zien, want hij gaat gewoon rustig door en zegt dat Ziggo heus wel weet wat ze doen. Juist ja.

Twee uur later, na vier keer de PC opnieuw opstarten, na tien keer het modem uit- en aanzetten, geven de icoontjes op mijn computer nog steeds aan dat alle verbinding met de buitenwereld is afgesloten. Geen nood, we bellen Ziggo even. Want de ONLINE support is natuurlijk onbereikbaar als je geen internet hebt, oelewappers. Mijn partner belt, hetgeen weer leuke keuzemenu’s oplevert.

Heb je je klantnummer bij de hand?

Ja hoor schat, dat staat op de factuur ONLINE.

Mijn stem druipt van het sarcasme. Humeur zakt en hoofdpijn stijgt. Gelukkig heb ik mijn wonderboekje bij de hand. Eindelijk contact met een Ziggo medewerker. Ik loop als een getergd dier heen en weer. Of ik even het modem beneden wil uitzetten voor de elfde keer. Natuurlijk wil ik dat. Ineens een gil van boven: de telefoonverbinding is verbroken. Ja LOGISCH als ik het modem moet uitzetten! Een hele tijd later eindelijk weer in gesprek met dezelfde persoon. De telefoon wordt in mijn handen gedrukt en ik krijg te horen dat deze klacht wel vaker voorkomt. Dat het een bekend verschijnsel is. Dat er een monteur langskomt om te zien waar de fout ligt. Op mijn vraag wanneer dat gaat gebeuren, antwoordt de man monter met

Maandag.

Eh sorry, zei je nou ‘maandag’?

Het sarcasme drupt langs mijn hals naar beneden.

Maandag!

Nou dat dacht ik toch niet. Ik accepteer die datum niet, dat duurt veel te lang. Ik heb niet om een nieuw modem gevraagd, alles werkte perfect. Bovendien kan ik onmogelijk vrij nemen die dag. Weet je wat, houd dat nieuwe modem maar, ik installeer het oude wel weer!

Dat zal niet gaan.

Pardon?!

De instellingen zijn dusdanig gewijzigd dat dit onmogelijk is.

Op dat moment druk ik de telefoon weer in de handen van mijn vriend. Ik heb geen woorden meer. Na mijn mededeling ‘Ik ga morgen wel werken!’ blijft het stil de rest van de avond. Ik lees en lees, boos op alles en iedereen. Inmiddels is mijn oudste zoon in de weer met het oude modem, maar dat mag inderdaad niet baten.

Nog veel later die avond gooit diezelfde zoon de deur van de slaapkamer open en zegt

Truste.

Truste vent.

O trouwens, internet werkt weer!

en doet dan de deur weer dicht.

WAT?!?

Hij komt terug en vertelt triomfantelijk dat hij het modem langer dan een half uur heeft uitgezet en dat het nu wel werkt! Alle opwinding voor niets. In de ochtend bied ik mijn excuses maar aan voor mijn ‘sceptische’ gedrag. De rust is wedergekeerd.

Afgelopen maandag lag een kaart in de bus. ‘Jammer dat u er niet bent’, van Ziggo. Dat zij graag een nieuwe afspraak met mij maken naar aanleiding van een storingsmelding. En dat ze de voorrijkosten van € 35 wel in rekening brengen… Inmiddels is een vrij pittig bericht onderweg naar Ziggo. Ik wacht nog steeds op antwoord.