~
op een stage lang gelee’
in Terheijden
liep ik mee
op de kinderboerderij
~
toen een kleurrijke rakker
dacht, mijn hemel
een stakker
die moet weg uit onze wei
~
met ferme pas en snavel
viel hij aan
‘Mijn kavel!’
gaf niet op totdat hij won
~
bedrieglijk zachte veren
hebben mij toen
doen leren
hoe hard ik rennen kon
~
gekakel bleef mij volgen
tot met schaamrood
verbolgen
ik een bezem nam ter hand
~
resoluut weer de wei in
vogel vluchtte
niet zijn zin
joeg hem over het hele land
~
Sindsdien heb ik ontzag
voor wat kraait
met een lach
maar kom niet dichterbij
~
Sloot een pact zonder haat
met zanger der
dageraad:
‘Jij de kip, ik het ei!’
~
Maand: augustus 2012
Zweet
Vijfhonderd kilo staal, stof, vlees en bloed. En zweet. Vooral veel zweet. Dit alles dendert voort op twee stroken rubber. Nou ja, dendert… balanceert in een haarspeldbocht is correcter. Een grote vrachtwagen komt kreunend naar beneden en versmalt de weg aanzienlijk. Het is warm, heet zelfs. Ik ga maar weer eens verzitten, zodat andere delen van mijn zitvlak belast worden. Het druppelt in mijn helm. De broek plakt aan mijn benen en het broeit in mijn jas. Motorvakantie in Italië. Van buiten is het net zo warm als van binnen.
Dan hoor ik een zoemend geluid links achter me. Vanuit mijn ooghoeken zie ik een andere motor aan komen. Soepel draait hij door de bocht en fladdert voorbij. Ja, fladdert. De slippers wiebelen, de short plooit zich rond bruinverbrande benen en het shirt ziet er zo koel uit dat ik op slag jaloers word. Hij heeft nog nét een helm op en raast in een noodgang vlak langs ons. Het ziet er zeer aanlokkelijk uit en ik wil ter plekke ook de kleren van mijn lijf scheuren. Maar de koude rillingen bij de gedachte aan wat zou kunnen gebeuren als hij zou vallen, zorgen voor ogenblikkelijke verkoeling. Mijn jas blijft aan.
We zijn met de autotrein van Düsseldorf naar Alessandria in Noord-Italië geboemeld en rijden vandaaruit naar Florence. Deze prachtige stad is een warm bad, waar je ondergedompeld wordt in een mix van oude gebouwen, cultuur, een vriendelijke sfeer en zinderende hitte. Gelukkig zorgen de vele terrasjes voor vloeibare verkoeling. Wat is het leuk om mensen te kijken. En te ontmoeten! Het ene B&B is nog aantrekkelijker dan het andere en de contacten met de gastgezinnen zijn hartverwarmend. Ze verwennen je met zelfgebakken brood, gebak en jam en in Frankrijk met een diner dat wat mij betreft vijf sterren verdient.
Het voor- én nadeel van een motorvakantie is dat je niet veel kunt meenemen. De kleine zadeltassen zijn gevuld met regenpakken, schoenen en toiletspullen. Een tasje om de nek en een grote tas achterop zijn de enige opbergmogelijkheden voor twee personen voor ruim twee weken toeren. Maar het is genoeg: een korte en lange broek, wat shirts, een jurk en wasmiddel is eigenlijk alles dat je nodig hebt op een zonvakantie. De e-reader, die ik als een van de eerste dingen heb ingepakt, heeft ook prima diensten geleverd. Stel je een tuin voor met een boomgaard waar de peren en druiven bijna in je mond vallen. Op de achtergrond tsjirpt een krekel-orkest en rode wijn glinstert in je glas. De avondzon werpt een gouden licht op je boek…
… en dan word je belaagd door tijgermuggen. Hordes akelige bijtgrage muggen die blijkbaar zeer te spreken zijn over mijn bloed. De builenpest is er niks bij. Wat een rotbeesten zeg. Koeien dragen trouwens bellen in Zuid-Europa en zouden veel voordeel hebben bij poten van ongelijke lengte. Open heuvellandschap wordt afgewisseld met uitgestrekte bossen in nationale parken, waar je alleen een verdwaalde fietser tegenkomt. Hoe anders dan in ons kleine Nederland.
Het is ook een andere cultuur. In de basiliek houdt een betaalde voyeur nauwlettend de vrouwelijke bezoekers in de gaten: bij teveel bloot been en/of schouder moet er onverbiddelijk een blauwe crêpepapieren poncho overheen. Een ingeblikte stem weergalmt door de kerk: Silenzio! De opname maakt meer lawaai dan het publiek en ik houd het al snel voor gezien. Bij een parkeergarage herkent het systeem de motor niet en krijg ik na vijf minuten via de praatpaal in het Italiaans te horen dat deze alleen voor auto’s bestemd is – een plasje smeltwater ligt inmiddels aan mijn voeten. In Greve zijn we getuige van een kerkmis die buiten wordt gehouden; hele straten worden er voor afgezet. De eenvoudige houten banken zijn goed bezet.
We leggen drieduizend kilometer af langs zonnebloemen en ronde strobalen, historische stadjes en cipressen, beklimmen de hoge Bernard pas, trotseren wind en sneeuw, kiezels en kuilen, rijden door Italië, Zwitserland, Frankrijk en België zonder kleerscheuren. En dan zwik ik van een drempel van vijf centimeter hoog en beland met een dreun vol met mijn rechterknie op de granieten vloer. Een motorvakantie is gevaarlijk, mensen! Veel gezien, veel meegemaakt, veel… te kort!
Maar we moeten weer terug in het gareel. Het nieuwe studiejaar is immers weer begonnen. De herkansingsweek in volle gang. Een migratie van de studentenmail zorgt ervoor dat onze studenten niet meer bij hun (oude) berichten kunnen. De koppeling tussen landelijke en hogeschool systemen is verstoord. Ja, het begint alweer prima. Eindelijk weer wat actie in de tent. Dat wordt weer zweten.
Floriade 2012
De trein spoedt zich oostwaarts. Enigszins benauwd vraag ik aan mijn vriend of het toch niet zoiets is als de Huishoudbeurs. Hierop word ik hartelijk uitgelachen. Juist ja. Ik waag het er maar op: we gaan naar de Floriade in Venlo. Een strak blauwe lucht trilt boven het theater van de natuur en ik laat me meetronen door de menigte. Eenmaal binnen zie ik kleuren. Kleuren van bloemen, kleuren van taal en van mensen. Het wordt een prachtige, zonovergoten dag.
De Wereld Tuinbouw Expo heeft vijf aandachtsgebieden:
- Relax & Heal: proef, ruik, voel, hoor en zie in alle rust hoe de natuur je gezondheid, je welzijn en je gevoel beïnvloedt.
- Green Engine: natuur en industrie, het lijken twee uitersten. Dat die twee ook heel goed samengaan, zie je hier. Maak kennis met de tuinbouw als belangrijke motor van de economie.
- Education & Innovation: een wereld van strakke lijnen en wisselende perspectieven. Symbool voor de manier waarop we naar de toekomst kijken. Steeds vanuit een andere hoek.
- Environment: ervaar hoe bloemen, planten, bomen, groenten en fruit in je directe leefomgeving je dagelijkse leven kunnen verbeteren. Hier word je je bewust van het belang van groen in de stad. Binnen en buiten. Thuis en op je werk.
- World Show Stage: maak kennis met andere culturen en dompel je onder in een kleurrijke smeltkroes van kunst, cultuur en entertainment.
Maar ik heb mijn eigen indeling.
Mensen:
Kunstigheden:
Dieren:
En natuurlijk bloemen, bloemen en nog eens bloemen. Zoveel bloemen dat ik een extra batterij nodig heb voor mijn camera. Hier een bloemlezing:
Een bijzondere belevenis is de Earthwalk. Een schuin oplopend pad slingert zich rond een grote halve aardbol omhoog waarin een film wordt vertoond. Onder je voeten. Je gaat met zijn allen op een (hoop ik heel) dikke glasplaat staan en kijkt op hoog niveau naar het schouwspel dat zich afspeelt met jouw neus er bovenop. Enige bestendigheid tegen hoogtevrees is gewenst, maar het is niet echt eng. Wat ik wel verontrustend vind is het lichte gekraak van het bouwsel. Ik moet mijn fantasie strak in de hand houden, wil ik rustig blijven staan. Alweer word ik uitgelachen 😉
Je kunt hieronder door een groot formaat foto’s heen bladeren door op het eerste plaatje te klikken.
Of laat je ogen verwennen zonder te klikken:
Heb ik teveel beloofd? Adembenemende schoonheid in het klein. De Floriade 2012 is zeker de moeite waard. Geopend van 5 april tot en met 7 oktober as.
Ambrozijn
~
vleugels van kleuren
knipogen traag naar de zon
roes van ambrozijn
~
~ klik op foto voor volledige grootte ~
________________________________________________________________
Een Haiku is een vorm van Japanse dichtkunst, geschreven in drie regels waarvan de eerste regel 5, de tweede regel 7 en de derde regel weer 5 lettergrepen telt. De haiku drukt, in de klassieke vorm, een ogenblikervaring uit, soms gelinkt aan en geïnspireerd door zen. De haiku is een vingerhoed vol emotie, waarin weinig ruimte is voor ontledingen en benaderende omschrijvingen
Afscheid
~
vrouw, ik ben vrouw
jouw vrouw
~
moe, ik ben moe
jouw moeder
~
vriendin, dochter
ik ben mezelf
~
en wil blijven wie ik ben
hier, waar mijn hart is
~
ik wil niet gaan
houd me vast
~
houd van me
zoals ik van jou
~
mijn gedachten fladderen
als vlinders zo licht
~
hoor ze in de stilte
in de storm
~
voel me in de wind
in de zon
~
voel me
in jou
~
_______________________
(voor onze collega Lia, die heel ziek is
we zijn dicht bij je, lieverd)
________________________________________________________________
Op dinsdag 18 september 2012 is Lia Daenen overleden. We zullen haar in ons midden houden.
Ad, Aafke en Jesse, heel veel sterkte. Treasure the memories…
In een ogenblik gevangen
Tja, en dan ben je weer thuis na ruim twee weken door Europa te hebben gezworven. Veel mensen ontmoet, prachtige landschappen en details bewonderd en lekker gegeten. De verhalen dwalen ergens in mijn hoofd – die moeten nog vorm krijgen – maar ze komen eraan…
Vanavond als vanouds weer een wandeling in mijn wijk gemaakt, en ook hier is veel moois!