Het is bijna middag als ik aarzelend de metalen trap van de bus beklim. Binnen word ik verwelkomd door bekende gezichten. De buurvrouw. Ernaast iemand anders uit mijn straat. En kijk, daar komt de andere buurvrouw ook al de trap op. Het is een gezellige bedoening. En dit jaar mag ik voor het eerst ook meedoen. Vakantieverhalen, werk- en werkloosheidsverhalen, boodschappen- en gezondheidsverhalen, alles komt aan bod.
Dan ineens een stem achter mij.
Heeft u de brief meegenomen?
Brief? O ja, natuurlijk, alstublieft.
En een identiteitsbewijs?
Zwijgend overhandig ik mijn paspoort. De boardingpas van mijn Amerika-reis valt eruit en ik droom weg.
Ben je hier voor het eerst?
Met een klap land ik weer op aarde.
Ja, en alsjeblieft geen verhalen meer, die heb ik al genoeg gehoord.
Ervaren en veelbetekenende blikken van mijn buurtbewoners vallen tollend aan mijn voeten. Ik keur ze geen blik waardig en laat ze liggen. Verder met die vakantieverhalen, die zijn veel leuker.
De een na de ander wordt opgeroepen en het zweet breekt me uit. Dan de gevreesde woorden.
Mevrouw Driessen? Komt u maar mee.
Ik duik een klein hokje in en kleed me half uit. Met mijn hoofd in handen denk ik aan leuke dingen. Dan gaat de deur aan de andere kant open.
Eh dit is mijn eerste keer, en ik ben als de dood,
stamel ik, de gruwelverhalen nog vers in mijn geheugen.
Geen probleem, ik ga precies uitleggen wat ik doe. Geef jij maar aan als het niet meer gaat.
Het apparaat wordt op mijn hoogte ingesteld en een stevige hand brengt me in positie. Ik mag me niet meer bewegen en hoef alleen maar te ontspannen. De druk neemt behoorlijk toe; ik zou wel gek zijn als ik me nu zou bewegen. Vier tellen later is mijn borst weer zo vrij als een vogeltje.
Dat viel best mee,
zeg ik verwonderd.
Vannacht lag ik wakker, te piekeren. Zou het echt zo’n pijn doen? En stel je voor dat het apparaat op tilt slaat. Of dat de stroom uitvalt en de bankschroef niet meer open gaat! Maar tien minuten later sta ik weer opgelucht buiten, vier foto’s verder. Mijn borsten zijn alweer opgeveerd, die laten zich mooi niet pletten.
Over twee weken de uitslag…
foto: Interieurindex
Op zoek naar meer informatie, stuit ik op dit interessante artikel:
Mammografie, weet waar je aan begint
En ineens vraag ik me af of ik er wel goed aan gedaan heb. Hoe sta jij hier in?
DOLDRIEST 