Hoe hard hij ook zuigt, de vonk slaat niet over. Eenzaam doet hij zijn werk. Peuk na peuk – te vies om aan te pakken – wordt grondig door hem verwijderd. De eindjes zijn vergeeld, afgelebberd, de nicotine eruit getrokken door gretige longen. Hij houdt zijn blik op de grond gericht, zijn aandacht volledig bij de her en der liggende sigarettenlijken. Een grote koptelefoon beschermt zijn oren tegen de dreunende stofzuiger. Een jonge man beschermt ons tegen een onverzorgde entree van Avans. Hulde voor deze man.
Allemaal aan de e-sigaret. Met of zonder nicotine, met peren, mint of appelsmaak. Niemand heeft er last van, behalve je portemonnee. Je kunt het zelfs midden in een restaurant roken, je ruikt niets. Zou roken dan toch weer binnen kunnen? De strijd in de cafes voor niets gevoerd? Is dat de oplossing van de verslaving? Of blijft het sjekkie rollen populair en is dit weer een hype?
Afbeelding: GTM Nieuws
Binnen zet het tafereel zich voort. Schoonmakers in de hal, op de trap, in het atrium. Ze vegen van alles bij elkaar: blikjes, stof, haren, boterhamzakjes. Steken platgetrapte kauwgom van de trap. Gieten halfvolle koffiebekers leeg. Zetten stoelen en tafels goed. Als beloning nemen ze pauze. Buiten. Bij de entree. Waar ze samen met de anderen hun peuken roken. De vonk slaat gretig over, maar al gauw dooft het vuur.
DOLDRIEST 