Grenzeloos Dwalen

Gisteren hield onze Avans Hogeschool lector Miranda Timmermans haar lectorale rede De Toekomst zal het leren! Ter ere van haar rede is een glossy uitgebracht en Miranda vroeg mij hiervoor een column te schrijven. Een column over een van de eerste bezoeken die onze lector bracht aan een basisschool in Breda. Althans, dat was de bedoeling. 

GRENZELOOS DWALEN

Daar reed ik dan, terwijl het zweet onder mijn oksels klotste. Waar was ik in vredesnaam? Breda een kleine provinciestad? Onvoorstelbaar groot was het! De klok tikte door en mijn spaken draaiden overuren, maar het einde van mijn tocht was nog steeds niet in zicht.

Een hele poos eerder was ik als kersverse Pabo lector LeerKRACHT van Avans Hogeschool op pad gegaan naar INOS, een van de besturen van de Keurmerkopleidingsscholen. En die lectorale KRACHT had ik wel nodig, gebogen over het stuur en stampend op de pedalen. De onrust nam steeds verder bezit van mij. Stel je voor, te laat komen voor je eerste kennismakingsgesprek! Wat zouden Jan Aarts en Desiree van den Boogaart wel niet van me denken? In gedachten nam ik het gespreksonderwerp door: een mogelijke samenwerking tussen het lectoraat en INOS, want ook zij waren bezig met Kenniskringen vanuit hun thema Grenzeloos leren.

Het was mooi weer die dag en ik had een fiets gehuurd. Fietsen is immers veel makkelijker en sneller in een stad. De rit zou ongeveer twintig minuten duren van de Hogeschoollaan naar ANNAstede en ik had alle tijd. Met de plattegrond grondig in mijn geheugen geprent (en Google Maps voor de zekerheid op mijn gsm) besteeg ik zwierig mijn tweewieler.

Vrolijk fietste ik door de straten van Breda. De singel, het centrum, wat waren ze mooi in het zonlicht. Regelmatig vergeleek ik de bochtige straten met de kronkels van mijn brein en alles leek goed te gaan. Tot ik ergens in de buitenwijken belandde. Waar was ik? Bellen leek raadzaam, het zou wel iets later kunnen worden. Verder maar weer. Ik passeerde een mooi marktje. Een marktje? Maar dat stond helemaal niet op mijn plattegrond! Nog maar een keertje bellen: ik ben echt onderweg hoor. Voor mijn gevoel dwaalde ik urenlang verwilderd door de Bredase straten. Dan toch eindelijk het bordje Haagweg, ik was er bijna! Maar wat was die weg lang.

Twintig minuten voor het einde van het gesprek doemde het INOS-gebouw voor mij op. Jan kon hartelijk lachen om mijn dwaaltocht en hij beloofde me voor mijn rede een boekje met fietstochten door Breda. Of dat nu nog geldt, weet ik niet: hij is inmiddels weg. Op de terugweg was ik in gedachten verzonken. Grenzeloos leren. Grenzeloos dwalen zul je bedoelen. Maar was dat niet hetzelfde? Theoretisch was mijn fietstocht goed voorbereid, maar uiteindelijk bleek alles er in de werkelijkheid toch wat anders uit te zien. En voor je het weet zit je op de foute weg. Het leek wel een beetje op een onderzoeksproces. Maar ik had er in ieder geval lering uit getrokken.

We hebben maar een nieuwe afspraak gemaakt, Jan, Desiree en ik, en toen heb ik het wel in één keer gevonden. Jawel, weer met de fiets!

Van harte gefeliciteerd, Miranda!