Het Land Onder De Zeespiegel was in rep en roer. Het gonsde letterlijk van de geruchten.
Heb je het al gehoord? De Wilde Pion wil de Gulden inzetten in het Grote Schaakspel!
Opwinding en verwarring heersten over het land en ook ver daarbuiten. Overal braken discussies los. ‘Wat zou het betekenen,’ vroeg men zich af, ‘welke kant gaat het Spel nu op? Keert dit het tij? Komen de Gulden Tijden van weleer weer terug? Of wordt het gehele Waterrijk in duisternis gedompeld?’
Hoewel de andere Grootmeesters dit soort zetten al vaker voor hun kiezen hadden gekregen, werden zij toch enigszins onrustig. Zij drentelden heen en weer over het schaakbord, stootten hun tenen aan de randen en keerden schielijk weer terug naar hun vakje. Maar even consolideren.
Eigenlijk was de zet helemaal niet nieuw. De tactiek stond al jaren bekend als de Zet der Gulden Middenweg. Niet echt nieuw of verrassend dus. Vrij doorzichtig zelfs. De strategie was gebaseerd op de doctrine van de mythische figuur Aristotalloss, die had verkondigd dat iedere deugd voortkomt uit twee ondeugden.
Eén van de ondeugden in kwestie, de Wilde Pion, wreef intussen in zijn handen, overtuigd van zijn briljante zet.
Laat de kiezers zich maar uitspreken over de Gulden Zet. Dan kan ik me daar lekker achter verschuilen, terwijl de andere Grootmeesters de echte kastanjes uit het vuur halen. Brand ik mooi mijn vingers niet. Het is trouwens een prima jaargetijde voor kastanjes. En ze groeien langs de Gulden Middenweg!
Zijn mede-ondeugden waren Hoogmoed, Gierigheid en Gulzigheid. Het waren vage figuren die nooit echt op de voorgrond traden maar alles regelden via hun volgelingen. Ze hielden van het zaaien van verdeling. Van rookgordijnen creëren en afleiden. Van gekonkel en gekronkel. Van het opzetten van mensen tegen elkaar.
De Grootmeesters peinsden lang over een tegenzet. Het Grote Schaakspel in het Land Onder De Zeespiegel stagneerde en viel zelfs even stil, terwijl de onrust en protesten van de mensen in het hele rijk toenamen. Met luide stemmen eisten zij duidelijkheid.
Slaan wij inderdaad de Gulden Middenweg in of handhaven wij de Euri Tactiek?
Ten langen leste staken de Schaakmeesters de koppen bij elkaar, sloegen de handen ineen en deden zelfs een tijdje aan voetjevrijen over de vakgrenzen heen. Het was een magische samenwerking. De Meesters waren nu samen aan zet, en dit deden zij met wijsheid, rechtvaardigheid, gematigdheid en moed. Met trouw aan de medemens. Zij hielden vast aan de eerder gekozen strategie in het Grote Schaakspel en versloegen daarmee de Wilde Pion met zijn Gulden Zet.
Had Aristotalloss toch nog gelijk: iedere deugd komt inderdaad voort uit ondeugden. En dat doet mij deugd.
Het voorgaande is natuurlijk slechts een deel van een sprookje. Ik stort me niet echt in de politieke wateren van het Land Onder De Zeespiegel. Die stromen zijn mij iets te roerig en verraderlijk. Ik laat het aan de dolfijnen en barracuda’s over, de walvissen en kwallen, de algen en kreeften. Zij voelen zich allen als een vis in het water, ook al zijn zij het niet. In het Land Onder De Zeespiegel geldt namelijk het recht van de sterkste. Of van de meest gehaaide…
Vind ik leuk:
Like Laden...
