Er was eens een Ei
dat had de hik
het hopste in de pan
Koud dompelbad
Aggut, zei hij
daar schrik ik toch wel van
Door al die hitte
was hij benauwd
trok uit zijn warme jas
Zijn troon een dop
in sneeuwwit hemd
verlost van ’t hete gas
Ineens een mes
meedogenloos
sneed zo zijn kop eraf
En in een hap
ging Eiermans
al naar zijn eimansgraf
Vanuit de maag
riep onze vriend
Geniet en wees tevree
mijn wraak is zout
-cholesterol-
ik neem je met me mee
Man liep rood aan
greep naar zijn hart
en zakte toen ineen
Luid toegejuicht
door Eiervrouw,
al was ze wel alleen
Maar niet getreurd
uit een goed nest
een scharrel opgedaan
Eind goed al goed
stond aan haar zij
een stoere knappe haan
DOLDRIEST 
Hahaha wat een enig gedicht! Leuk om de dag mee te beginnen ☉ Mooie zondag!
LikeGeliked door 1 persoon
En dan is het alweer weekend, Marije! Sorry dat ik zo laat reageer, maar ik voelde me de afgelopen week niet zo lekker en ben nauwelijks online geweest. Fijne zaterdag!
PS. ik grijns door je reactie.
LikeGeliked door 1 persoon
He wat rot Marion. Beterschap! En een goed weekend natuurlijk ☉
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je, jij ook hè! 😃
LikeGeliked door 1 persoon
Een verhaal vol humor en woordspelingen, daar hou ik ontzettend van!
LikeGeliked door 1 persoon
Zo fijn om te lezen, Viviane. Dank je!
LikeLike
Haha Love the happy ending, Marion. 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
So do I, Sylvia. We couldn’t let the entire family being eaten, right? 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Prachtig Marion. Heel erg genoten van dit gedicht. Speels en aantrekkelijk gebracht. Alvast een fijn weekend!
LikeGeliked door 1 persoon
Heerlijk om te horen. Bedankt, Bea! De kernwoorden van dit gekke gedicht bleven door mijn hoofd malen. Slapen was geen optie tot ze geschreven waren. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Dat gevoel is mijn niet vreemd. Als het klaar zit, moet het eruit…
LikeGeliked door 1 persoon