Het thema van Melody’s 6 Woorden met 1 Beeld schrijfuitdaging van deze week is BESCHERMING: bedenk een verhaal in slechts zes woorden – aangevuld met een foto – met een kwinkslag of een serieuze boodschap, passend bij dit thema.
Mijn bijdrage:
UNIVERSEEL RECHT
VAN IEDER KIND
SCHEEFGETROKKEN
Doe je ook mee met de 6 Woorden met 1 Beeld uitdaging van Melodyk? Of wil je de andere verhalen lezen? Klik dan gauw op de button hieronder!
Nee, ik ben niet Charlie. Ik ben Marion, en ik haat geweld.
Verontwaardiging over de aanslag op de Parijse redactie van satirisch weekblad Charlie Hebdo golft door Nederland, door heel Europa en daarbuiten. Verontwaardiging, onbegrip en woede over het geweld waarmee extremisten trachten onze vrijheid van meningsuiting in te perken.
Satire
Een satire of hekeldicht is een kunstvorm waarbij vaak op humoristische wijze maatschappijkritiek wordt gegeven. De kritiek kan geleverd worden via parodie, ironie, sarcasme, pastiche en karikatuur. De doelwitten kunnen personen, politici, tradities, religie, kunstenaars, entertainers, media, normen, waarden, trends zijn. Niet alle satire is uitsluitend humoristisch bedoeld. Sommige satires zijn zo agressief en scherp dat ze vooral willen provoceren of tot actie aanzetten.
Dit laatste is Charlie Hebdo gelukt. Maar de reactie was niet zoals gehoopt. De actie was grof geweld dat mensen het leven kostte. Redactieleden werden neergemaaid, morsdood. Monddood.
Vrijheid van meningsuiting
Vrijheid van meningsuiting is de vrijheid van burgers om hun overtuigingen kenbaar te maken, zonder voorafgaande controle door de staat. De vrijheid van meningsuiting is niet absoluut, net als de meeste andere grondrechten. Zo zijn belediging en smaad onder bepaalde omstandigheden strafbaar.
Vrijheid van meningsuiting wordt vaak beschouwd als een integraal concept in democratieën. De vrijheid om zonder angst voor vervolging je mening te kunnen uiten staat expliciet vermeld in de Universele verklaring van de rechten van de mens.
Onbegrijpelijk, ik zou het wel willen uitschreeuwen! Wat hebben die aanslagen voor zin? Je zaait er haat en angst mee, dood en verderf, maar geen ontzag of begrip. En zeker geen respect. En juist dat is nodig om in vrede samen te kunnen leven, samen te wonen met zoveel verschillende mensen, culturen en godsdiensten. Respect in woorden, respect in daden, daar redden we de mensheid mee. Niet met geweld, agressie, extremisme en terrorisme.
Ik ben Marion, en ik zeg nee.
En al is mijn stem zacht, samen met die van jou wordt hij sterker. Samen zwelt de roep om vrede aan tot een mars van miljoenen. Tot een gezamenlijk besef dat vrijheid iets is om voor te vechten in actieve geweldloosheid.
Wat zeg jij?
Mijn verhaal over VUUR in zes woorden:
Foto’s van Serious Request 3FM
<< Wil je ook de andere zes-woorden verhalen lezen en/of meedoen? Klik op de button hiernaast.
Ben jij er ook zo klaar mee? Met het koude winterweer? Met de sneeuw en ijzige regen? Met het laagje rijp op de auto’s? Van alle kanten hoor ik verzuchtingen, de wens naar de lente. Het gebrek aan energie. Het verlangen naar de zon. Vorige week hebben we bij onze academie uit balorigheid een kerstslinger met lampjes tevoorschijn gehaald om de witte waas van de sneeuw te verdrijven. En het viel niet eens op! We hebben er wel kleurige paaseitjes onder gehangen, zodat het toch nog een verbinding met de tijd van het jaar had.
Kom op, oude Koning Winter, we zijn klaar met jou. Het is tijd voor je winterslaap in geschiktere oorden. We hebben van je genoten maar nu is het tijd voor iets nieuws: Vrouwe Lente staat te dringen.
Weet je waar ik echter nog veel meer klaar mee ben? Finaal en totaal? Waar ik het echt helemaal mee heb gehad? Met de agressie in de sport, en dan met name agressie tegen arbitrale trio’s! Het afgelopen weekend waren er maar liefst drie voorvallen:
Een 21-jarige scheidsrechter is mishandeld door twee ‘helden’ van 15 en 20 jaar. Broers, die het niet eens waren met een beslissing van deze jonge vrijwillige scheids in Leiderdorp. Resultaat: een dubbele kaakbreuk en een zwaar gekneusde neus. Bij een vriendschappelijk potje zaalvoetbal. Vriendschappelijk?!
In Engeland wordt een scheidsrechter met de dood bedreigd na het toekennen van een rode kaart. Eerst vanuit het Manchester United publiek, later op Twitter. Een ijverige fan belt zelfs de politie en eist de arrestatie van de arbiter.
Libanon houdt ook niet van rood. Daar moet een scheidsrechter zich letterlijk uit de voeten maken wanneer hij belaagd wordt door een menigte woedende spelers en begeleiders. Op de vlucht voor mensen die van sport ‘houden’.
Wat is dit voor waanzin? Enthousiasme is prima, gezond fan(atiek) zijn ook, maar deze uitwassen moeten direct zwaar bestraft worden. Plus zonder pardon voor het leven uit de club. Sport verbroedert. Maar vermoedelijk alleen bij broeders uit hetzelfde team. Indien je neus niet dezelfde richting uit wijst – zoals bij een scheidsrechter die alle kanten op moet draven, of bij een grensrechter die er dwars op staat, of de neus van een tegenstander die net de andere kant op gaat – dan moet die neus blijkbaar gebroken worden.
Als deze agressievelingen zo goed weten hoe een wedstrijd gefloten dient te worden, hoe de regels moeten worden toegepast, waarom volgen ze dan niet zelf de opleiding tot scheidsrechter? Waarom zetten ze zich niet ook belangeloos in voor de gemeenschap door vrijwillig lijnman te worden? Of te coachen? Maar nee, lekker gillen vanaf de tribune, stoer doen in een groep, dát is pas heldhaftig.
Laat die lieden zonder schedelinhoud zich eens actief richten op een andere sport. Een sport waarbij discipline en zelfbeheersing een must zijn. Ik weet nog wel een goede karatevereniging die dit gedrag onmiddellijk zou corrigeren. Of stuur ze gedwongen op retraite op een eenzame bergtop bij de Shaolin monniken. Een karig ontbijt – werken – een karige lunch – werken – vroeg naar bed – bij voorkeur zonder eten.
Man man, wat ben ik er klaar mee. Stelletje testosteron-concentraten. Beesten. Houd je klauwen voortaan thuis!
Er hangt een knusse sfeer op school. De kerstboom schittert in al zijn glorie, trots op de door de leerlingen gemaakte versieringen. Het ruikt naar dennentakken. Overal staan kerststukjes en de kerstster is ook al uit de hemel neergedaald. Aan het einde van de gang staat de deur van het klaslokaal een beetje open; een lied over vrede op aarde weerklinkt. Ze zijn uitgelaten, de zingende kinderen, hun wangen nog rood van de vrieskou tijdens het speelkwartier. Plots verschijnt er een gedaante in de deuropening. Hij heft zijn wapen en begint lukraak te schieten. In zijn ogen een fanatieke glans, alsof er een contact is doorgebrand. Chaos en paniek. De hel breekt los in Newtown, USA.
Twintig kinderen en zeven volwassenen schiet Adam Lanza dood, onder de slachtoffers zijn eigen moeder. Daarna pleegt hij zelfmoord. Maar daarmee houdt het niet op deze maand. In China valt een man nog meer kleintjes aan met een mes. In Oklahoma en Los Angeles worden aanslagen op scholen ternauwernood verijdeld. Vreselijke gebeurtenissen die levens verwoesten, zowel van de slachtoffers als van de nabestaanden. Maar ook van de kinderen en leerkrachten die het hebben overleefd. Dit staat op hun netvlies gebrand, is in hun geheugen vast gesmolten. En het lijkt steeds vaker te gebeuren.
Een overzicht:
Bron: De Gelderlander
Waarom een school? Worden ze aangetrokken door de onschuld van die weerloze kleintjes? Of door jongeren die allemaal worstelen met dezelfde vragen en frustraties? Gebeuren er dingen op een school die zo ontzettend veel woede oproepen? Wat knapt er in zo’n knul, man of vrouw? Wat laat de stoppen doorslaan?
Verbied wapens, zegt men, je komt er ook veel te makkelijk aan! Nou, ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik zou niet weten hoe ik aan een wapen moet komen. Schietspellen moeten ook verboden worden! Maar is dit werkelijk de oplossing? Moet er niet veel meer aandacht komen voor de geestelijke gezondheid en begeleiding van probleemgevallen? Helaas is er niet altijd een peil op te trekken: soms verandert een rustige, aardige knul in een nietsontziende moordenaar. In andere gevallen zijn de voortekenen er wel. Zijn deze mensen ziek? Of ‘gewoon’ gewelddadig?
Er is ook nog een andere vorm van geweld op scholen: niet zo zichtbaar maar ook dodelijk: pesten. Kinderen blijven thuis van school omdat ze gepest en vernederd worden, soms zo erg, dat ze geen andere uitweg zien dan zelfmoord plegen. Dit mogen wij niet laten gebeuren!
De huidige maatschappij is erg gericht op het individu – op ieder voor zich – en daardoor is de kans groot dat we signalen uit de omgeving missen. Zou het niet een prachtig voornemen zijn om hier meer op te gaan letten in 2013? Om mensen die in hun eentje worstelen – met zichzelf of met anderen – te steunen? Het is immers december. Een feestmaand, een maand van bezinning en introspectie. Van familie en samenzijn in harmonie. Een welkome tegenhanger van het geweld. Want hoewel de woorden op elkaar lijken, is geweld helemaal niet geweldig. Integendeel.
Ik wens jullie een vreedzame kerstvakantie en een mooie jaarwisseling toe. Tot in 2013!
Verhaal in zes woorden met beeld: schrijf een compleet verhaal in precies zes woorden en voeg daar een afbeelding bij die past bij het verhaal.
Joke biedt ons een vrolijk tussendoortje vandaag.
Schrijf een 1 april grap of een grappig verhaal in zes woorden met beeld.
Grappig is mijn verhaal niet – verre van, eigenlijk. En iedereen heeft meteen door dat het bericht niet waar is. Een slechte grap, maar een grote wens.
Meer verhalen over dit thema vind je bij Jokezelf.
DOLDRIEST 