Vanmorgen stap ik op mijn werk uit de auto en zeg tegen mijn oudste zoon, die meegereden is:
“Mijn linkervoet slaapt.”
Hij:
“Mijn hoofd slaapt.”
Daar kon ik niet overheen.
Vanmorgen stap ik op mijn werk uit de auto en zeg tegen mijn oudste zoon, die meegereden is:
“Mijn linkervoet slaapt.”
Hij:
“Mijn hoofd slaapt.”
Daar kon ik niet overheen.
Het is zaterdag. Normaal gesproken begint die dag al vroeg met een ongezonde dosis gepoets, worden kledingstukken her en der van slaapkamers af geplukt en draait de wasmachine in ploegendiensten. Koel- en andere kasten worden aangevuld met even later onverklaarbaar verdwijnende snacks, en ook de tuin vraagt de nodige aandacht. Maar vandaag gaat het allemaal iets anders. De vaart is eruit. Lees verder “In een slakkengang”

Albino kinderen in het Mtendere Community Hospital in Malawi
Het was vrijdagavond. Na een drukke week was ze echt toe aan wat rust. De bank lonkte en het kussen in haar rug voegde zich geheel naar haar wensen. Hoewel haar grijze kijkers nog dapper in de rondte keken, zakten haar oogleden er steeds verder overheen – eerst nog wat aarzelend, maar al gauw was er geen houden meer aan. Met een onverbiddelijke klap sloegen de luiken dicht. Het was op. Ze sliep.
~ Fijn weekend allemaal! 🙂