Onverwachts zwiept de koperen wichelroede mijn kant op. Gevangen in een magnetisch veld tussen de metalen plaat in de rugleuning van mijn stoel en het koperen scherm op het kastje naast me knipper ik van verbazing. Het onvoorspelbare instrument beweegt voornamelijk verticaal, met regelmatig een uitschieter schuin naar mij toe, soms zelfs horizontaal – afhankelijk van de substantie die gemeten wordt. Wonderlijk. Voor mij dan hè, voor Miranda is het dagelijkse kost. Met een geroutineerd gebaar pakt ze het vijandige staafje en dropt het in een glas. Welkom in de alternatieve wereld van de bioresonantie – een nieuwe stap in mijn dagelijkse strijd tegen allergieën.
Na alweer een maand van luchtweginfecties en algehele malaise is de maat vol. Geen inhalers meer, geen codeïne meer, maar met volle vaart het alternatieve circuit in. Via een kennis heb ik deze tip gekregen om mijn overgevoeligheid en astma tegen te gaan. En hier wordt bevestigd wat ik al lang wist: al die symptomen hangen samen. Eindelijk iemand die kijkt naar het totaalbeeld, in plaats van een longarts of een dermatoloog, die alleen naar hun eigen vakgebied kijken.
Miranda Allart-van Harn is natuurgeneeskundig therapeut in haar praktijk Bioresonantie Breda. Een gedeelte van haar folder:
Bioresonantie is gebaseerd op uitvindingen op het gebied van de bio- en quantumfysica. Het lichaam, een orgaan en elke cel straalt energie uit. Via deze energie, oftewel frequentiespectrum, communiceren de cellen met elkaar. Gaat dit goed, dan bent u gezond. Is deze communicatie verstoord, dan ontstaan er ziektesymptomen als pijn, allergie, concentratieverlies, chronische vermoeidheid.
We beginnen met een intake, waarbij ze met die koperen wichelroede de disbalans in mijn lijf meet. Voedsel, dieren, organen, alles wordt doorgemeten – een volledige APK. Als ze hiermee klaar is, zijn drie glazen potjes tot boven de rand gevuld met staafjes met spul waar ik op reageer. Mijn gehoest verstoort regelmatig de weldadige stilte van de behandelkamer.
Daarna volgt een basisbehandeling. Mijn linkerhand op een koperen plaat die op mijn been ligt, mijn rechterhand en neus in de Libelle. De secondes sluiten zich aaneen tot minuten. Dan ineens kippenvel op mijn rechterarm, al snel gevolgd door mijn linkerarm. Vreemde kriebels in mijn benen. Wat het is weet ik niet, maar iets stroomt door mijn lijf. Hmmm.
Het blaffen, dat gestopt was, begint weer volop als Miranda met een plaat mijn longen en bronchiën behandelt. Dan schiet er ineens een golf van een onbeschrijfelijk iets van kruin tot tenen. Ik laat het maar over (en door) me heen komen. Als Miranda de plaat weghaalt, vermindert het hoesten aanzienlijk. Goh.
Anderhalf uur later verlaat ik de praktijk, een chip vlak onder mijn navel geplakt. De komende twee weken kan ik niet meer verdwalen! Ik hoop dat ik maar niet allergisch reageer op die chip. Of op de pleister. Miranda vertelt dat ik rustig aan moet doen, en dat ik waarschijnlijk erg vermoeid zal zijn die dag.
‘s Middags krijg ik de uitslag via e-mail: slechts één schimmel in mijn lijf (blijkbaar uniek), maar wel zeven virussen met flamboyante namen. Die zouden door de behandeling moeten verdwijnen, waarna we ons kunnen focussen op de echte oorzaken. En waarop ik reageer? Houd je vast. Nee, houd mij maar vast, want ik heb het niet meer: rijst (mijn basisvoedsel), gluten, lactose, haver, E621 (een smaakversterker die ze in zowat alle kant-en-klaar producten stoppen), varkens- en rundvlees.
Al dat lekkers moet ik de komende weken zien te vermijden. Zonder lactose heb ik het afgelopen jaar leren leven, maar een gluten allergie is nieuw voor mij. Dat wordt opnieuw alles bestuderen in de supermarkt. Naarstig probeer ik te bedenken wat ik nog wel mag eten. Over twee weken de vervolgbehandeling. En ik hoop dat dan het sein voor rijst, gluten en/of rundvlees weer op veilig gaat. Want als dat permanent blijkt te zijn, wordt eten – vooral bij familie, vrienden of uit eten – wel erg moeilijk.
Lees ook: Snap-er-niet-veel-van-maar-goed-nieuws!
Vind-ik-leuk Aan het laden...
DOLDRIEST 