Iedereen denkt dat de grote populariteit van Apple – eens een Apple, altijd een Apple – te danken is aan de fantastische producten. Niets is minder waar! Het bedrijf floreert door de simpele gouden regel: neem twee stuks fruit per dag – al is het in dit geval erg duur fruit.
Zo hebben we de Mac. In de Mac is uitstekende kwaliteit gecombineerd met een aantrekkelijk uiterlijk. De naam Apple Mac is echter commercieel niet geschikt, omdat die teveel associaties oproept met een bekende snack. En dan ga je geen fruit kopen! Apple heeft besloten om deze all-in-one desktop de iMac te noemen. Wederom gebaseerd op een niet geheel correct toegepast spreekwoord van een appel en een i. Het blijkt de geboorte van een nieuw en uitermate succesvol virus te zijn: het iVirus.
Een andere telg uit de familie is de Apple iPod, een draagbare muziek- en mediaspeler die werkt in combinatie met iTunes. De iPod vindt gretig aftrek bij muziekliefhebbers jong en oud, onder andere door het hippe uiterlijk.
Vorig jaar was ik in New York en ik heb toen natuurlijk een bezoek gebracht aan het futuristische Apple gebouw. De grote glazen kubus is het enige dat je ziet, de winkel zelf is ondergronds. Hier mochten we voor het eerst live kennismaken met de iPad. iGenlijk was die Apple toch wel heel erg verleidelijk. Maar goed dat ik geen Eva heet. De iPad is een tabloid die uitermate geschikt is om kranten en magazines te lezen, mail te checken, en heeft vele apps-mogelijkheden. Je kunt de iPad zelfs inzetten voor onderwijs.
Inmiddels verspreidt het virus zich steeds verder en gaan ook andere bedrijven de i-term gebruiken. Zo ontwikkelde Google een gepersonifieerde startpagina: iGoogle. En zelfs Avans lijkt nu besmet: met de lancering van iAvans treedt onze hogeschool in de voetsporen van Apple Inc.
Enkele weken geleden werd ik zelf ook slachtoffer van dit iVirus. Het was een zeer vreemde gewaarwording. Het leek wel of mijn haren ineens een eigen leven leidden en veranderden in voel-sprietjes! De achterwaartse aantrekkingskracht was niet meer te negeren. Hoewel het een ietwat ongelukkig moment was – we zaten midden in een presentatie – wierp ik een achteloze blik naar achteren. Daar zat een collega met een geconcentreerde blik haar telefoon te bestuderen, om vervolgens met een vegende beweging over het scherm te strijken. Geïntrigeerd draaide ik me verder om en fluisterde
Hey, is dat een iPhone?
Bevestigend geknik.
Is die nou echt zo handig?
Er verscheen een extatische blik in haar ogen en vaardige vingers lieten een paar opties zien. Met één oor bij de spreker en mijn andere oor bij mijn achterbuurvrouw was het wat moeilijk concentreren, lyrisch als ik was toen ik de welbekende en o zo geliefde Google agenda zag verschijnen! Op dat moment was de beslissing iGenlijk al gevallen. Na de iCT presentatie aan de voorzijde van het lokaal volgde nog een uitgebreide iPhone demo in de coulissen. Om van te watertanden. Die avond bestelde ik een iPhone. En een andere collega ging ook al voor de bijl.
Sindsdien is zelfs mijn woordenschat aangetast. iGenwijs als ik ben, eet ik een i alleen nog maar uit een iErdop. Een krentenbol is niet meer goed genoeg, ik wil iErkoeken bij de lunch. En nu de lente naderbij sluipt, zie ik alleen nog maar iScreams. En die zijn bij Avans niet eens te koop. Deze zomer wordt een hel!
Hopelijk muteert het iVirus nog. Soms word ik namelijk een beetje eng van al die I‘s. How about You? Misschien wordt het toch eens tijd om de Wii te voorschijn te halen. Al is die niet van Apple.
Vind-ik-leuk Aan het laden...
DOLDRIEST 