leven – DOLDRIEST

Fotogedicht, Poëzie

Sta even stil

Gepost op 25 mei 202225 mei 2022 door Marion Driessen

in deze harde wereld
van honger, oorlog en geweld
zijn het de kleine zegeningen
die je hart met zorg telt

dus hef je gezicht naar de zon
al is het maar heel even
het blijft een prachtige wereld
geef om het leven!

Gezondheid, Poëzie

Levensbron

Gepost op 31 januari 202130 januari 2021 door Marion Driessen

❤

Tussen hoop en vrees
elke dag, ieder moment
een bitterzoete strijd
met moeheid en pijn
samen
en toch alleen

Je perst eruit wat erin zit
iedere druppel
smaakvol dorstlessend
gevuld met levenskracht
oneindig kostbaar
en liefdevol

Houd je vast, lief
dappere meid
we zijn bij je
van ver toch heel dichtbij
vlinderzacht gedacht
leven we met je mee

210131roodborstje

~ voor Mootje ~

Na een vakantie hoor je vaak: ‘Het was fijn, maar nu weer terug naar het echte leven’. Maar klopt die uitspraak wel? Is werken het echte leven? Moet het niet andersom zijn, en is juist werken een droom waaruit je langzaam wilt ontwaken?

Je vrij voelen, ontdekken, keuzes hebben met ruimte voor creativiteit, dát is echt leven. En deze vrijheid inbouwen in je dagelijkse leven is mijn streven. Iedere dag een beetje vakantiegevoel, die ontspanning voelen, al is het maar een kwartiertje — liefst langer natuurlijk 😉 — daar wordt een mens gelukkig van.

Maar hoe dit vast te houden… hoe ga jij hiermee om?

Vragen voor later. Nu is het tijd voor het Echte Leven. Vakantie!

Status• Gepost op 17 juli 201917 juli 2019 door Marion Driessen

Fotogedicht

Drie Generaties

Gepost op 2 maart 20192 maart 2019 door Marion Driessen

klik!

zelf weer even kind
door ogen van kleindochter
het levensrad draait

Iedere zaterdag schrijf ik een Japans gedicht. Doe je mee?

← klik op de button voor meer informatie.

Cultuur, Filosofie, Ouder worden

Groen vanuit een ander perspectief

Gepost op 17 januari 201918 januari 2019 door Marion Driessen

Vandaag stuurde een vriendin me deze tekst. Ik weet helaas niet wie het geschreven heeft, maar wil het wel met jullie delen. Van de ene generatie voor de andere.

Yesterday after shopping at our local supermarket, I was in the queue at the checkout and heard the young cashier suggest to the much older lady that she should bring her own grocery bags, because plastic bags are not good for the environment. The woman apologized to the young girl and then sighed. “We didn’t have this ‘green thing’ back in my earlier days.”

The young clerk responded, “That’s our problem today. You folk didn’t do enough to save the environment for future generations.” The older lady said, “Ah, I see.” Then she continued.

“Back then, we returned milk bottles, lemonade bottles and beer bottles to the shops. The shops then sent them back to the plant to be washed, sterilized and refilled, so those same bottles were used over and over, thus REALLY were recycled. But we didn’t have the ‘green thing’ back in our days. Lees verder “Groen vanuit een ander perspectief” →

Vasthoudend

Afbeelding• Gepost op 8 september 20188 september 2018 door Marion Driessen

Gezin, Korte verhalen

Windstilte

Gepost op 18 maart 201820 maart 2018 door Marion Driessen

Ze zwierde, belaarsde voeten hoog boven de aarde, haar lange haar een gouden waterval. De smalle houten plank ondersteunde haar fragiele lijfje, terwijl ze de metalen schakels van de kettingen losjes omklemde met de zorgeloze zekerheid van een kind. Lees verder “Windstilte” →

Familie, Gedicht, Gezin, Persoonlijk, Poëzie

Open Deur

Gepost op 12 februari 201812 februari 2018 door Marion Driessen

een man
vermomd als jongen
kijkt naar me
aan de ontbijttafel
je hebt het over werk zoeken
wonen in een ander land
en ik knik
moedig aan
leef mee
maar mijn hart gilt
blijf hier
bij mij
waar ik kan zien
of het goed met je gaat

je gaat
en ik laat los
lege kamer
vol herinneringen
je bed onbeslapen
tot de dag
dat je terugkomt
een jongen
vermomd als man
en ik knik
moedig aan
leef mee

mijn zoon
je levenspad
ligt niet vast
zoek je weg
volg je hart
en vrees niet
mijn deur
blijft altijd open

❤