Geplaatst in Fotogedicht, Poëzie

Sta even stil

in deze harde wereld
van honger, oorlog en geweld
zijn het de kleine zegeningen
die je hart met zorg telt

dus hef je gezicht naar de zon
al is het maar heel even
het blijft een prachtige wereld
geef om het leven!

Geplaatst in Gezondheid, Poëzie

Levensbron

Tussen hoop en vrees
elke dag, ieder moment
een bitterzoete strijd
met moeheid en pijn
samen
en toch alleen

Je perst eruit wat erin zit
iedere druppel
smaakvol dorstlessend
gevuld met levenskracht
oneindig kostbaar
en liefdevol

Houd je vast, lief
dappere meid
we zijn bij je
van ver toch heel dichtbij
vlinderzacht gedacht
leven we met je mee

 

210131roodborstje

~ voor Mootje ~

Streven naar het Echte Leven

Na een vakantie hoor je vaak: ‘Het was fijn, maar nu weer terug naar het echte leven’. Maar klopt die uitspraak wel? Is werken het echte leven? Moet het niet andersom zijn, en is juist werken een droom waaruit je langzaam wilt ontwaken?

Je vrij voelen, ontdekken, keuzes hebben met ruimte voor creativiteit, dát is echt leven. En deze vrijheid inbouwen in je dagelijkse leven is mijn streven. Iedere dag een beetje vakantiegevoel, die ontspanning voelen, al is het maar een kwartiertje — liefst langer natuurlijk 😉 — daar wordt een mens gelukkig van.

Maar hoe dit vast te houden… hoe ga jij hiermee om?

Vragen voor later. Nu is het tijd voor het Echte Leven. Vakantie!

Geplaatst in Fotogedicht

Drie Generaties

190302haiku

klik!

zelf weer even kind
door ogen van kleindochter
het levensrad draait


bloglogojg

 

Iedere zaterdag schrijf ik een Japans gedicht. Doe je mee?

← klik op de button voor meer informatie.

Geplaatst in Cultuur, Filosofie, Ouder worden

Groen vanuit een ander perspectief

Vandaag stuurde een vriendin me deze tekst. Ik weet helaas niet wie het geschreven heeft, maar wil het wel met jullie delen. Van de ene generatie voor de andere. 


Yesterday after shopping at our local supermarket, I was in the queue at the checkout and heard the young cashier suggest to the much older lady that she should bring her own grocery bags, because plastic bags are not good for the environment. The woman apologized to the young girl and then sighed. “We didn’t have this ‘green thing’ back in my earlier days.”

The young clerk responded, “That’s our problem today. You folk didn’t do enough to save the environment for future generations.” The older lady said, “Ah, I see.” Then she continued.

“Back then, we returned milk bottles, lemonade bottles and beer bottles to the shops. The shops then sent them back to the plant to be washed, sterilized and refilled, so those same bottles were used over and over, thus REALLY were recycled. But we didn’t have the ‘green thing’ back in our days. Lees verder “Groen vanuit een ander perspectief”

Geplaatst in Gezin, Korte verhalen

Windstilte

Ze zwierde, belaarsde voeten hoog boven de aarde, haar lange haar een gouden waterval. De smalle houten plank ondersteunde haar fragiele lijfje, terwijl ze de metalen schakels van de kettingen losjes omklemde met de zorgeloze zekerheid van een kind. Lees verder “Windstilte”

Geplaatst in Familie, Gedicht, Gezin, Persoonlijk, Poëzie

Open Deur

een man
vermomd als jongen
kijkt naar me
aan de ontbijttafel
je hebt het over werk zoeken
wonen in een ander land
en ik knik
moedig aan
leef mee
maar mijn hart gilt
blijf hier
bij mij
waar ik kan zien
of het goed met je gaat

je gaat
en ik laat los
lege kamer
vol  herinneringen
je bed onbeslapen
tot de dag
dat je terugkomt
een jongen
vermomd als man
en ik knik
moedig aan
leef mee

mijn zoon
je levenspad
ligt niet vast
zoek je weg
volg je hart
en vrees niet
mijn deur
blijft altijd open

 

Geplaatst in Fotogedicht

Japans Gedicht: Introvert


Ik ben niet eenzaam

in stilte voel ik, zie ik

hartslag van leven

170204japans

klik!
© doldriest.com

Lees verder “Japans Gedicht: Introvert”

Geplaatst in Gedicht, Poëzie

Kind, ik heb je lief

Mijn wereld stond stil
toen jij werd geboren
en kreeg pas echt glans
door jouw eerste lach

Weerloos sterk
nam je mijn hart in handen
ik was verloren
vanaf de eerste dag

Je tere oogopslag
zo open, onschuldig
een moeiteloos smelten
ik zag alleen jou

Dan het hoofdje schuin
in twinkelende blik
verstraalde je ondeugd
waar ik zoveel van hou

Weergaloos dapper
stap jij door je leven
kin eigenwijs
onnavolgbaar vlug

Maar soms, in een tel
is daar weer mijn kleintje
en zie ik net als vroeger
je kuifje terug

Je kleine handen
werden stoere knuisten,
tien teentjes
nu van groot formaat

Maar wat blijft
is wij samen
een moederliefde
die nooit meer overgaat

Voor Owen en Elin,
en natuurlijk ook voor mijn zonen Nick en Sean

© MC Driessen