een man
vermomd als jongen
kijkt naar me
aan de ontbijttafel
je hebt het over werk zoeken
wonen in een ander land
en ik knik
moedig aan
leef mee
maar mijn hart gilt
blijf hier
bij mij
waar ik kan zien
of het goed met je gaat
je gaat
en ik laat los
lege kamer
vol herinneringen
je bed onbeslapen
tot de dag
dat je terugkomt
een jongen
vermomd als man
en ik knik
moedig aan
leef mee
mijn zoon
je levenspad
ligt niet vast
zoek je weg
volg je hart
en vrees niet
mijn deur
blijft altijd open
❤
hartverwarmend! ❤
LikeLiked by 1 persoon
Net als jouw reactie! x
LikeLiked by 1 persoon
Wat prachtig Marjon. Je zoon, vermomd als man…. Ik voel zo met je mee. Hij wordt vast een prachtige man….met die jongen, die kleine zoon van je, altijd daarbinnen.
Liefs ♥
LikeLiked by 1 persoon
Wat heb je dat mooi gezegd, Marije. Nog toekomstmuziek voor jou, hoop ik. Dikke knuffel.
LikeLiked by 1 persoon
Knuffel terug ❤❤❤
LikeLiked by 1 persoon
Mooi Marion!!!!
LikeLiked by 1 persoon
Dankjewel, Nanny! x
LikeLike
ontroerend mooi hoe jij jouw emoties verwoordt! Vertrouwen wint het van angst, althans zo voel ik het aan Marion.
LikeLiked by 1 persoon
Vertrouwen en loslaten – inderdaad, Viviane. Maar wat is het soms moeilijk.
LikeLiked by 1 persoon
Zo moeilijk loslaten.
LikeLiked by 1 persoon
Nog moeilijker dan opvoeden hè?
LikeLike
In ons geval wel iig. Ja.
LikeLike
Heel ontroerend.
LikeLiked by 1 persoon
Soms is het leven een achtbaan.
LikeLike
mooi, Marion, ontroerend
LikeLiked by 1 persoon
Bedankt, Anne. x
LikeLike
Mooi en voor de man als jongen als man, een geruststellende gedachte.
LikeLiked by 1 persoon
Volwassen worden is niet altijd makkelijk. Dank je!
LikeLiked by 1 persoon