~
de grond ligt braak
verscheurd, gebarsten
door aardse krachten
lijkt dor en droog
wacht…
~
begraven
groeit Hoop
door aarde gevoed
vol overvloed naar boven
en neigt haar hoofd naar de zon
in stralende uitbundigheid
want van opgeven
weet zij niet…
~
Voor Karin x
~
regen
druppel
op mijn gezicht
gevuld met zout
keer je weer
als traan
zondvloed
speldenprikken
rond, nat, klein
ik veeg ze af
en besef
ze doen geen pijn
regen
tranen
met opgeheven hoofd
voel ik het verschil
niet meer
nooit weer
en langzaam
droog ik op
door hemels water
~
~
de lucht knispert
tintelt fris op je wangen
vervaagt het bruin tot rood
handen diep in de zakken gestoken
schop je herfstbladeren
in kleurrijke fontein
uiteen
~
klik op de foto voor een groter formaat
Leid me weg van hier
ik wil elders zijn
terug naar de tijd
dat lachen huilen werd
snikken van de pret
moeiteloos blij
zonder bedenkingen
Laat me vluchten
in de armen
van vergetelheid
bruutheid weggevaagd
door de zon
in een nieuwe hemel
lok me, horizon
Geef me de rust
en de moed
om te zijn
en te blijven
waar mijn hart
en ziel
eindelijk thuis zijn.
Soms is het leven te hard. Onbegrijpelijk, onbegrepen. Arme meid, rust zacht.
~
de Zon smijt haar stralen
over de rand
zet in brand
verzengt
verwrongen
doch Schaduw blust
haar vurige tongen
~
klik op de foto voor een groter formaat
Lieve Pap, hoewel ik vandaag helaas niet bij je ben, zijn mijn gedachten dat wel. Voor jou:
Pap,
jij vormt een brug
van standvastigheid,
vertrouwen, kennis
liefde en humor
door mijn hele leven
hebt gegeven
wat geen ander kon
je bracht de zon
en de maan
begaan,
stille kracht
kunstenaar
met handen en hoofd
en niets breekt
mijn geloof
in jou,
rechtvaardig
hartelijk lachend
verontwaardigd
vanuit je tenen
vechter, genieter
mijn Pap, mijn vader
mijn held.♥
~
verbonden door leer
stem en gevoel
dwaal ik niet maar vind
wandel saam’ naar ons doel
~
~ klik op de foto voor een grotere afbeelding ~
~
Zij straalt en danst
op sierlijke voet
baadt zij in goud
onvermoeibaar uitbundig
ingetogen
bepaalt zij de sfeer
de maan is haar gezel
en kijkt vertederd toe
tot zij gaat slapen
uitdooft
stil
~
~
Zeventien zou je zijn
Lois
op handen
gedragen door je moeder.
Liefdevol, vol verwachting
was zij
waren wij
maar ongezien
en toch herkend
ging je weg van ons.
Wij waren weg van jou
van je schoonheid
je lieflijkheid
je maakte diepe indruk
afdruk in onze harten
onuitwisbaar
in ons leven.
Ik houd van jou
en houd haar vast
net als jij zou doen
met je tere vingertjes.
Ik let op haar
namens jou
denk samen met haar
vandaag en alle jaren
aan jou
onze spelende engel.
Zeventien zou je zijn
lief nichtje
vandaag
~
—
Voor mijn zusje Monique. Ich bin bie dich de ganze daag, leeve sjat.
~
Mam,
Mag ik nog een keertje kind zijn?
Buiten spelen
en stiekem mijn muts af doen?
Uit school komen,
wetende dat je op me wacht
met een kop thee?
Aan tafel schuiven
voor aardappelen
met echte jus?
~
Mam,
Mag ik nog een keertje kind zijn?
Samen op bezoek bij oom en tante
om te spelen met mijn nichtjes?
Naar België rijden
de bossen in
om te gaan paardrijden
en eraf te vallen?
~
Mam,
Mag ik nog een keertje ziek zijn,
zodat ik in jullie bed mag liggen
en verwend word met hapjes
eindeloos lezend
wetende dat ik veilig ben?
~
Mam,
mag ik je knuffelen
en je zeggen
dat ik zo blij
zo heel erg blij ben
met jou?
~
Over twee weken komt mijn familie weer samen met Pasen, bij mijn zusje. En mijn vader en moeder zullen daar ook bij zijn.
Ben zo ontzettend blij met jullie!
~ Mar
DOLDRIEST 