Geplaatst in Familie, Gezin, Persoonlijk

Duimen omhoog voor Z-Man

Dinsdag Ziggo-dag; de hoopvolle slogan van vandaag. Zoals ik in Ziggo-monteur? Niet nodig, toch? beschreef, zou een medewerker van Ziggo mij vanavond komen helpen met het aansluiten van de Horizon-box. Mijn partner is me gezelschap komen houden, en onder het genot van een zeer smakelijke Chinese rijsttafel vliegt de tijd voorbij. Dan gaat om 19.30 uur de bel: daar is de Ziggo-man, vergezeld door een grote gereedschapskist.

Het ijs is meteen gebroken: hij heeft jaren bij ‘mijn’ dierenasiel gewerkt als vrijwilliger, en Smokey laat zich warempel door hem aaien. Een koele Radler, en Z-man gaat beginnen aan zijn laatste klus van vandaag. Zijn lacht bevriest op zijn gezicht als hij het aansluitpunt ziet. Het blijkt een oer-dinosaurus uit het duistere Casema-tijdperk te zijn. Geen wonder dat de Horizon niet werkt! Fatsoenlijk demonteren zit er niet bij, er zitten zelfs geen schroeven aan. Vijf minuten later heeft hij hem compleet van de muur gesloopt en steekt alleen nog een draad naar buiten. En door die draad moet tv, telefoon en internet komen? Ik probeer mijn wenkbrauwen te ontspannen.

Dan belt zijn vriendin hem op, en vraagt wanneer hij klaar is. ‘Zodra ik thuis ben hè,’ zegt hij nuchter en drukt haar weg. Zo is dat, Z-man, nu je aandacht bij deze klus. De ene na de andere oude kabel verdwijnt, bestempeld als overbodig. Slechts de muurafdruk van het losse rechtse kastje blijft over. Drie internet- en twee tv-kabels bengelen vanuit de kabelgoot naar beneden, hun weg naar boven onderbroken. ‘Gebruik je de tuner nog vaak? Op de Horizon zitten 200 radiozenders.’ Nou nee, die gebruik ik vanaf nu dus niet meer. Mijn kabelhoekje wordt steeds leger en overzichtelijker. Het lijkt de goede kant op te gaan. Echter…

Twee brullen van boven: internet werkt niet meer! Z-man hoort het verwonderd aan. Dat zou inmiddels toch weer moeten werken. Ik hol naar boven en check mijn eigen desktop, en inderdaad: geen verbinding. Z-man haalt alles opnieuw los. Noppes. Drukt alles nog eens extra aan. Nada.  Dan hapert ook de installatie van de Horizon. O jee. Doemverhalen van anderen komen boven drijven, maar ik druk ze vooralsnog stevig weg.

De Ziggo monteur loopt de verbindingen nog eens na, maar die zitten goed. Hoe de kabels naar de tv gekoppeld zijn, is zijn volgende vraag. Tja, dat weet ik dus niet meer. De kabels zitten achter de plint en die zit daar misschien al 20 jaren. Hij meet het signaal door, en dat blijkt veel te zwak te zijn. Z-man verdwijnt naar buiten en komt even later terug met een hele lange dikke witte kronkelende kabel. Hij stript de uiteinden, zet er met geroutineerde gebaren twee supersonische verbindingsstukken op –dat spul van de Gamma is niks, allemaal bagger!– en verbindt het nieuwe aansluitpunt rechtstreeks met de Horizon. Mijn V-man kijkt geïnteresseerd toe.

We houden onze adem in. Een rood puntje brandt onheilspellend op de Horizon. Maar dat is juist normaal. Aha. Dan komt ook het tv-scherm tot leven en sommeert ons een taal te kiezen. Wederom een goed teken. Hij klikt door nog een paar schermen heen en ineens verschijnt een zender. Hoera, het is gelukt! Dan sluit hij zijn laptop op het modem aan, herstart het apparaat en in duo klinken stemmen van boven: internet werkt weer! Ik haal weer adem en slaak een zucht van verlichting.

En nu is het over tienen. De rust is wedergekeerd in huize Doldriest. Z-man is naar huis, waar zijn vriendin ongeduldig op hem wacht. En ook V-man is weer vertrokken. De nieuwe kabel kronkelt over de vloer heen, achter de bank door, maar daar lig ik niet wakker van. De Horizon box is actief, de tv luistert goed en ook internet werkt weer. Duimen omhoog voor Z-man. Welterusten allemaal.

Geplaatst in Familie, Gezin, Persoonlijk

Ziggo-monteur? Niet nodig, toch?

Sinds een paar weken ben ik de trotse bezitter van een slimme tv. En niet zo maar een smart tv, maar een android tv. Ik wilde namelijk heel graag Spotify kunnen luisteren via de muziekinstallatie beneden. Chrome-cast was geen optie, omdat ik nog een diepbeeld tv heb. Nee, geen breedbeeld, een diepbeeld. Zo’n ding met een toeter van een meter. Zo eentje met een stroomkabel en een antenne-ingang – meer niet. Misschien een idee voor een tv-museum? Je mag hem gratis komen ophalen, be my guest.

Hoewel je misschien anders zou denken, heb ik die diepbeeld tv nog niet zo heel lang. Toen de vorige de geest gaf, of beter gezegd, er een geest in de vorige zat –terwijl dat ding uit stond, vertoonde zich toch een griezelige bewegende groene vlek in de beeldbuis– had ik een discussie met V-man. Ik wilde namelijk best een nieuwe platte tv, maar niet zo’n debiel grote. Mijn partner raadde mij dringend aan toch een flink groter formaat aan te schaffen, maar ik hield voet bij stuk. En toen heeft hij voor zichzelf een nieuwe gekocht en kreeg ik zijn oudje. En die heeft het de afgelopen jaren heel goed en naar tevredenheid gedaan. Maar Spotify en Netflix bleven zeuren. Ze knaagden en knaagden aan mijn weerstand, en twee weken geleden begaf mijn verzet het. En als ik eenmaal op dat punt ben aangekomen, is er geen weg meer terug. En geen rust meer in mijn kont.

Lieverd, ga je mee een nieuwe tv kopen?

*verblufte blik*

Een nieuwe tv? Je wilde toch geen nieuwe?

Ja, nu wel.

Eh, wanneer wil je dan gaan kijken?

Nu?

Ik had namelijk al onderzoek gedaan en advies ingewonnen bij vrienden, dus wist precies wat ik wilde: niet te groot, rustig voor mijn getergde ogen, Netflix, plus de mogelijkheid om Spotify te luisteren. En hoewel ik een Samsung-fan ben, was dat geen optie: je kunt namelijk geen apps daarop installeren. Het moest een android-tv worden.

V-man volgde me naar de auto en daar gingen we. In de winkel aangekomen keek ik mijn ogen uit. Wat een prachtige kleuren. Wat een haarscherp beeld! Maar eerst moest ik vakkundig advies hebben. Ik sprak een ronddolende medewerker aan. Sony, stond op zijn naamplaatje. Of was dat toch het merk? 😉 Nadat ik had uitgelegd waar ik naar op zoek was, nam hij me mee naar de 40 inch Sony tv (verrassend hè?) waar ik intussen al half verliefd op was geworden. Ik raapte mijn ogen op, opende mijn oren en liet me overtuigen.

Op mijn vraag of er –afgezien van Sony– nog andere opties waren, nam hij me mee naar een 4K tv. Machtig mooi beeld, maar aangezien er haast geen tv-aanbod is met die hoge kwaliteit, zou dat een overbodige luxe zijn. De enige andere android tv was een Philips, maar echte voordelen bood die niet. Terug naar de Sony dus.

Mevrouw, mag ik toch nog een andere suggestie doen?

Oh boy, wat nu weer. Natuurlijk mocht dat.

Voor slechts 25 euro meer hebt u een 50 inch tv; die is namelijk in de reclame.

Mijn partner stond haast te stuiteren van enthousiasme. Wij naar die nóg grotere tv. In een vlaag van berusting zei ik ja. Als ik dan overstag ging, dan kon ik het maar beter meteen goed doen. Op Sony’s advies gingen we ook nog even langs de Ziggo-stand. Handig, zo’n samenwerking. Nog een half uur in de wachtrij, en toen kon ik mijn vragen stellen. Of ik nog een (of ander) kaartje nodig had dat ergens in de tv kon voor een functie die ik inmiddels alweer vergeten was. En of Ziggo mij nóg blijer kon maken met zijn opties. Meneer Ziggo liet mij de wondere wereld van Horizon TV zien.

Nah, dat hoeft niet.

Hij ging toch even mijn gegevens checken. Wist-ik-veel dat ik al recht had op Horizon TV. Dat ik begin dit jaar blijkbaar post heb gehad met dat aanbod. En dat ik dat aanbod ongetwijfeld in de oud-papier bak heb geknikkerd. Extra kosten waren er niet. En er zou ook nog een monteur komen om het gevaarte te installeren. Allemaal helemaal gratis! Nou, daar had ik wel oren naar. Dan zou ik programma’s kunnen terugkijken en dat leek me wel een mooie optie. Ik hoefde na ontvangst alleen de doos open te maken, de brief eruit te halen en te bellen om een afspraak te maken.

160901ziggo

Een week geleden arriveerde dan de doos. Mooi oranje, met een witte Z. Er zat van alles in, maar geen brief. De doos bleef werkeloos aan de kant staan, dat ging ik nog wel regelen. Tot ik knettergek werd van de belabberde soms wel soms niet werkende wifi, waardoor ik noch van Spotify noch van Netflix kon genieten. Het netwerk opnieuw instellen hielp ook niet. Of in ieder geval niet lang. Verdorie-nog-aan-toe-zeg! Vanuit de krochten van mijn geheugen kwam een beeld van een lange internetkabel boven drijven. Boven in een kast gedoken, waar ik warempel in één keer beet had. In de router ermee, in de tv, en… niks. Geen internet. Grommm. Alles eruit getrokken, tien minuten gewacht en ja hoor, het werkte. YES.

Geïnspireerd keek ik naar de Ziggo doos. En de doos keek vrolijk oranje naar me terug. Wij waren dikke maatjes, die doos en ik. Hoezo monteur,  dat varkentje gingen wij samen ook nog wel even wassen! Wij, en mijn oudste zoon; die had ik er toch maar even bij geroepen. We gingen aan de slag volgens het boekje. De hoofdaansluiting had ik al gevonden. Vergelijk deze aansluiting met de opties uit de gebruiksaanwijzing en kies het juiste model. Nou, het oude model dat ik had, stond niet eens in het boekje. Hoezo twee gaatjes, er zaten er drie in! En er kwam een kabel onder vandaan. Bovendien zat er een splitter op, en verdwenen ook nog twee kabels de muur in – ongetwijfeld voor de tv boven. Nick zei dat hij daar toch haast nooit meer naar keek, dus sloopte ik alles eruit. De (ooit) maagdelijke witte doos was klaar voor de nieuwe Horizon-aansluiting.

160901kabels

Zwarte kabel met een groen en een rood uiteinde. Check. Nieuwe splitter in de hoofdaansluiting. Check. Aansluitingen naar boven erin frutten ging maar net. Radio-plug ernaast. Check. Rood uiteinde in de router drukken. Check. Oude modem loskoppelen. Ik checkte dat het een lieve lust was. So far so good. Er ontstond een klein probleem: er zat in de Horizon TV box geen scart-aansluiting. Maar niet getreurd, dat losten we later wel op. Nick sloot geroutineerd de ene na de andere kabel aan. In de tv, in de dvd-speler, antenne erin, hoppetee. Er verscheen beeld op de tv: ‘installatie, even geduld’.

Leg de afstandbediening op de Horizon box, zet dan het apparaat aan. Het koppelen van de afstandbediening duurt tien seconden.

Maar alles stond al aan…

Nick, misschien moeten we opnieuw beginnen.

Nee, geduld mam, dit kan wel 30 minuten duren, lees maar. Ik ga intussen even boven kijken.

Dan een brul: we hebben geen internet! En als iets hier in huis moet werken, is het wel internet. Nick dook opnieuw de hoek in en verving de nieuwe kabel door de oude. Ik keek met een schuin oog naar de tv, waarop nog steeds stond dat hij ‘aan het installeren’ was. Ja, mijn neus. Het duurde inmiddels al minstens een half uur.

Hmm, de installatie is natuurlijk onderbroken geweest. Misschien moeten we toch opnieuw beginnen?

Mijn geduld was inmiddels tot onder het nulpunt gezakt. En toen vroeg mijn zoon of ik wel zeker wist dat het oude modem ertussenuit moest. Want daar zat immers een kaart in. En in de Horizon box zat geen sleuf. En met die woorden verdween hij weer naar boven, waar internet godinzijdank weer werkte.

Ik ging maar even op de bank zitten. Misschien toch maar even Ziggo bellen. Een superaardige medewerker zei stellig dat het oude modem er echt niet meer tussen hoefde, want ‘twee modems waren een beetje teveel van het goede, toch?’ Dat beaamde ik. Maar die kaart dan? Blijkt er een virtuele kaart in de Horizon te zitten. Dussss. Een virtuele kaart? Bestaat zoiets wel? Jip-en-Janneke taal voor Ziggo leken? We lachten samen.

Kan ik u verder nog ergens mee helpen?

Ik keek naar de tv. De woorden ‘even geduld a.u.b.’ staken mijn ogen uit. Een uur geduld, mooi niet. Dus ik vertelde hem wat we allemaal gedaan hadden. Dat de aansluiting anders was dan in het boekje. Dat ik niet meer wist welke draad waar naar toe ging. Of waartoe hij diende. Dat het installeren niet wilde lukken. Ik beschreef hoe het witte kastje er uit zag. Hij stelde me gerust: misschien is de aansluiting te oud en moet hij vervangen worden. En een verhaal over signalen die niet teruggezonden konden worden. Uhu.

Zullen we dan een afspraak maken? Dan komt iemand van ons dat allemaal voor u in orde maken.

Op zijn advies sloopte ik de Horizon TV weer tussen de dvd-speler en tv uit en drukte alle kabels op logische plaatsen in het oude modem. Alles werkte weer feilloos. Bovendien hield ik twee scart-kabels over, ROFL.

En volgende week dinsdagavond staat mijn deur dus wagenwijd open voor de man in oranje. Met een Z op zijn borst. Geen Z van Zorro, maar een Z van Ziggo. Want ik heb hem blijkbaar toch wel nodig.


 

Lees het vervolg in Duimen omhoog voor Z-man

Geplaatst in Columns, Gezondheid, Humor

Brandpreventie

LET OP! Dit is de afspraakkaart voor de jaarlijkse controle van uw rookmelders: donderdag tussen 8.00 en 12.00 uur.  

Ooit heb ik een programma gezien waarin een huisbrand van binnen uit was gefilmd. Je ziet letterlijk niets. Een kolkende zwarte rookmassa beneemt je het zicht en de adem en je moet op de tast vluchten. Probeer maar eens een sleutel in het slot te steken in het donker, terwijl de paniek toeslaat. Nog geen week later staat hier in de buurt een huis in brand. Vlammen likken als een levend wezen aan het dak en verwoesten alles op hun pad. Wat een afschuwelijk gezicht. Zomaar ineens kan je leven totaal veranderen. Worden herinneringen vernietigd, dingen die je in de loop van je leven hebt verzameld en gekoesterd. Het belangrijkste is echter dat niemand gewond was.

Op dat moment besluit ik mijn huis te beveiligen. Maar welke brandmelders ga je kopen en waar hang je ze op? En heb je daarmee de juiste oplossing voor jouw huis? Kies je brandblussers of neem je een branddeken? Check je regelmatig of de batterijen nog werken? Is je huis nu veilig? Ik ging op zoek naar vakkundig advies, dat ik vond via Brand Preventie Nederland. Na een consult met hun deskundige schaf ik drie brandmelders, een koolmonoxidemelder en een branddeken aan. Plus een jaarlijks onderhoudscontract.

Normaal gesproken kan ik op donderdagochtend uitslapen, maar wegens de controle staat de wekker nu op half acht. Ruim op tijd, ze komen toch pas rond 11 uur. Of vlak voordat ik naar mijn werk moet om 12 uur, dat zul je altijd zien. Onder de douche bedenk ik wat ik ga aantrekken en ik heb net twee lokken geföhnd, als

TRRRIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIING

Het is 7.53 uur. Dat méén je niet?!

Ik ren naar beneden, waar de man van B.P.N. al vrolijk naar me kijkt, een grote koffer in zijn handen. En ook al heb ik hem vaker gezien, ik voel me toch behoorlijk opgelaten met slierten nat haar rond mijn hoofd, op blote voeten en in een afgedragen, te grote badjas.

Als ik hem een hand geef, zeg ik

Tussen 8 en 12 uur, dat betekent toch tien voor twaalf?!

Hij lacht en loopt naar boven, waar ik hem op de enige nog werkende brandmelder wijs. De avond ervoor moest ik nog op zoek naar twee al te mondige melders die ergens op zolder liggen.

Deze doet het prima, maar de andere liggen er al een tijdje af. Die sloegen op hol midden in de nacht in een regenachtige periode met onweer en joegen ons de stuipen op het lijf. En ik denk dat er iets is afgebroken, want ik krijg ze er ook niet meer op.

Ik denk terug aan die week, waarin zo rond 3 uur ’s nachts snerpende tonen het hele huis – de hele rij – wekten. Totale paniek, kan ik je vertellen. BRAND!! Adrenaline stroomt door je lijf als je ruikt en snuft, naar rook zoekt, terwijl je zonen hun slaapkamers uit komen rennen. Om niets te vinden. De buren zijn ook op, ik hoor het. In gedachten liggen draden te smeulen, komt er een stof vrij die we niet ruiken maar die wel gevaarlijk is. Je zoekt en zoekt, maar vindt helemaal niets. Na een uur met alle ramen en deuren wagenwijd open te hebben gelucht, toch maar terug naar bed om proberen te slapen. De nacht daarop gebeurt exact hetzelfde, en na een derde keer is de maat vol. Eraf met die dingen! Brand Preventie Nederland vertelt me telefonisch dat de melders zeer gevoelig zijn, vooral bij een hoge luchtvochtigheid. En dat ik moet bellen als het weer gebeurt. We spreken af dat ik de melders er weer op zet. Maar dat lukt niet.

Twee ontmantelde brandmelders met batterijen liggen in mijn hand. Hij inspecteert de bevestigingsplaten en knikt. Inderdaad kapot.

Je moet ze ook los drááien, niet trekken.

zegt hij licht verwijtend.

Nou, in het holst van de nacht denk je echt niet aan met beleid draaien. Dan wil je alleen dat voor niets krijsende ding tot zwijgen brengen, hoe dan ook!

Hij kijkt me aan en knikt; ik krijg warempel gelijk! Als de man naar zijn auto loopt, duik ik de slaapkamer in om me aan te kleden. Vijf minuten later zijn mijn haren droog en zie ik er wat toonbaarder uit. Intussen is de brandveiligheid inspecteur klaar met het installeren van de twee nieuwe melders. Regelmatig klinken controletonen door het huis. Ook de koolmonoxide meter wordt gecheckt. Mijn oudste zoon, die op zolder ligt te ‘slapen’, houdt zich koest. Die zal wel stevig balen van het lawaai.

Graag wil hij een kop koffie ja, hij is al vanaf kwart voor zes op. Ik zet de koektrommel op tafel en vul intussen de machtiging in. We praten wat terwijl hij van zijn koffie drinkt. De inspecteur vertelt over een programma dat hij gezien heeft, ‘Opgelicht’ heet het. Over een man die zich voordeed als brandweerman. Vele mensen zijn gedupeerd door de bedrieger. Argwanend kijk ik naar zijn dienstkleding en werp een blik op zijn auto.

Eh, jij bent toch wel écht van Brand Preventie Nederland hè?

Hij grijnst en staat dan op. De koffie heeft hem weer verkwikt: hij is klaar voor de rest van zijn klanten. En ook mijn huis is weer alert. Nu maar hopen dat deze generatie brandmelders slimmer is en het verschil kent tussen brand en vocht.

Heb jij ook aandacht besteed aan brandpreventie? 

Geplaatst in Boeken, Korte verhalen, Muziek

BOL.le Billie

Online winkelen is een van de voordelen van het moderne leven. Je bent slechts een aantal klikken verwijderd van een nieuw boek, een cd, jurk of shirt. Je hoeft niet naar het centrum te rijden, een file te vermijden, een half uur te zoeken naar een parkeerplek of je door een menigte kletsende mensen heen te worstelen, die besluit uitgebreid bij te praten in het midden van de winkelstraat of het gangpad. Om tot de ontdekking te komen dat het artikel is uitverkocht. Of helemaal niet voorradig. En de verzendkosten worden ruimschoots gedekt door de torenhoge parkeergelden. Een win – win situatie zou je zeggen!

Tenzij…

Al jaren koop ik boeken bij BOL.com. Je zou kunnen zeggen dat ik hen sponsor! De service is uitstekend, snel, betrouwbaar en ze hebben een grote selectie aan boeken, games en cd’s, nog veel meer. Als je een boek vóór half tien ’s avonds bestelt, heb je het vaak de volgende dag al in huis. Het lijkt wel een wonder. En ik wil BOL.com echt aan iedereen aanraden, ware het niet voor Billie.  Deze olijk uitziende vent in een blauw pak heeft een gedrongen ronde gestalte en is optimistische gestemd. Hij is altijd bereid met je te praten, zelfs midden in de nacht. Zijn manieren getuigen van een uitstekende opvoeding, hij is altijd beleefd en zal nooit zijn stem verheffen. Ik daarentegen zal dat wel doen, want Billie drijft mij tot waanzin! Graag wil ik je voorstellen aan Billie, the chatbot.

Hij lijkt echt vriendelijk hè? Nou, schijn bedriegt. Vorige maand had BOL.com een speciale aanbieding: drie ebooks voor de prijs van twee. En mijn Sony reader was erg hongerig. Ik vond een aantal interessante boeken en plaatste mijn bestelling. Klik klik klik, yes, nu nog even downloaden! Twee boeken waren al snel in innig overleg met mijn Sony, maar het derde boek had er niet zo’n zin in. Dat wilde blijkbaar nog geen nieuw tehuis. Tien minuten later ontving ik een email met de boodschap dat het boek niet meer leverbaar was. Eh pardon? Ik had er verdorie al voor betaald. Of was dit misschien nou net dat gratis boek?

Niet getreurd, gewoon even de Klantenservice benaderen. Speurend op de BOL.com site stuit ik op Billie. Stel uw vraag aan Billie. Billie is onze virtuele assistent. Hij is geen echt persoon maar kan u overal mee helpen. Kijk, een assistent die mij overal mee kan helpen. Geavanceerde techniek staat voor niets. Eens zien…

Welkom bij de virtuele assistent van bol.com. Waarmee kan ik u van dienst zijn?

Hallo Billie, ik heb gebruik gemaakt van de speciale aanbieding en drie ebooks besteld, maar nu is het derde boek ineens niet meer leverbaar. En ik heb al betaald. Wat moet ik nu doen?

Vrijwel onmiddellijk volgt het antwoord.

Billie zegt: Ik heb u niet begrepen. Waarmee kan ik u van dienst zijn?

Alright, dat was vermoedelijk een beetje te veel informatie in één zin. Ik trap op de rem en probeer het opnieuw.

Het gaat over ebooks. Er is een titel niet meer leverbaar en ik heb al betaald.

Billie zegt: Wilt u een boek bestellen?

Lichte irritatie.

Nee. Boek is besteld. Niet meer leverbaar. Wil mijn geld terug.

Billie zegt: Waarmee kan ik u van dienst zijn?

Matige irritatie.

Luister eens, ik wil gewoon een MENS hier aan de lijn!

Billie zegt: Ik heb u niet begrepen. Waarmee kan ik u van dienst zijn?

Na enige tijd waren mijn antwoorden zoiets als Aaaaaaaaargh, $hH873*^$%(*^$&()& en STOM DING HOUD JE K*P… tot ineens de vraag verscheen:

Billie zegt: Wilt u dat ik de Klantenservice voor u mail?

Stilte. Toen een JAAAAAAAAAAAAAAAAA mijnerzijds. Waarop de vraag Ik heb u niet begrepen, waarmee kan ik u dienst zijn? weer verscheen. ZUCHT. Na het invullen van wat zakelijke gegevens kon ik eindelijk gewoon een (beperkte) tekst typen. En kreeg ik de volgende dag prompt een antwoord van de Klantenservice. Dat ik hen moest mailen als ik een ingewikkelde vraag wilde stellen, daar was ‘Billie’ niet op berekend. Nee, dat had ik ook al door!

Alles werd echt prima afgewerkt, excuses, geld teruggestort, een bescheiden tegoedbon als compensatie. Direct een ander ebook van besteld natuurlijk.

Bij de volgende bestelling ging het echter weer mis. Een spontaan cadeau voor mijn vriendin Suzan: de nieuwe cd Kaleidoscope Heart van Sara Bareilles. Artikel – check; afwijkend bezorgadres – check; felicitatietekst – check; blauw verpakkingspapier met witte bollen, speciaal ingepakt door Billie, check; betalen via Ideal, check; terug naar site… … … niks te check, het scherm werd niet ververst. Na tien minuten wachten toch maar naar de BOL.com site. Stond de cd nog netjes in mijn winkelmandje?! Na nog tien minuten F5 toetsen, werd het me te gortig en ging ik naar de BOL.com site om Bill… mijn gmail om de Klantenservice rechtstreeks te benaderen. Nee Billie, mij vang je niet nog een keer! Uitleg gegeven over de situatie en hup, send. Om tien minuten later alsnog een automatische bevestiging te krijgen dat de bestelling ontvangen was. Damn, mail voor niets gestuurd, alles in orde blijkbaar.

Vier dagen later had ik nog steeds niets van Suzan gehoord. En dat is vreemd, want die hangt meteen aan de lijn. Misschien vond ze de cd wel niks. Even een sms’je sturen.

En meis? Ben erg benieuwd wat je van Sara Bareilles vindt. Ik wilde deze cd erg graag met je delen, heb ‘m zelf ook gekocht. Zit bij Chinees, net klaar m werken.

Heb em zelf ook. Vind em leuk. Smakelijk. Groetjes.

Eeeeeeeeh???

LOL dat mag ik toch wel hopen inderdaad ja, ik heb jou de nieuwste cd als verjaardagscadeau gestuurd!

Ring ring, de telefoon, met een Suzan die me vertelt dat ze niets heeft ontvangen, en dat ze tot overmaat van ramp Kaleidoscope al heeft! Nou moe. De Klantenservice was echt blij met mij. Weer een mail – nu iets langer – naar BOL.com waarin ik alles vertelde, zelfs dat Suzan de cd al had. En wederom een prima snelle reactie waarin mij verteld werd dat het geld teruggestort zou worden, plus een gratis verzending. Hopelijk heb ik nu de pechreeks achter de rug en volgt weer een aantal rustige besteljaren.

BOL.com, echt een prima online winkel, zolang je die Bol.le Billie maar buiten spel weet te houden 😉