Geplaatst in Columns, Cultuur, Korte verhalen, Natuur, Nieuws

Het Maya 2012 fenomeen. Hype of…?

Helaas mensen, over twee weken gaan we eraan! De hele boel gaat naar de bliksem, en wel op 21 december, hooguit twee dagen later. We hebben ons lang genoeg hierop kunnen voorbereiden, want de Maya’s hebben dit al duizenden jaren geleden voorspeld! Tenminste, dat is wat je zóu kunnen afleiden uit hun oude inscripties. De laatste jaren is er een regelrechte hype ontstaan over december 2012.

De oude Maya kalender bestaat uit perioden van 394 jaren, de zogenaamde baktuns. De Maya’s stelden de schepping van de wereld op 13.0.0.0.0 (13 b’ak’tun, 0 k’atun, 0 tun, 0 winal, 0 dagen), 11 augustus 3114 voor Christus volgens onze jaartelling. Het getal 13 had een speciale betekenis voor dit oude volk, en de 13e b’ak’tun loopt af op 21 december 2012; dan staat de kalender weer op 13.0.0.0.0.

Betekent dit het einde van de wereld? De aarde, zon en maan zullen die dag op één lijn staan, waardoor het heelal een zwart gat zou kunnen vormen waarin de aarde zal verdwijnen. Of wordt het een keerpunt in het leven zoals we het nu kennen, een nieuw tijdperk van menselijke groei en bewustzijn? Misschien is de kalender gewoon op en wordt het tijd voor een nieuwe? De Maya’s spraken zich hier niet duidelijk over uit. Zelfs de datum 21 december is niet ‘hard’ en kan op meerdere manieren berekend worden. Volgens andere wetenschappers ligt het einde van de Maya kalender in 2220, of zelfs op 1 oktober 4772!

Toch zijn veel mensen ervan overtuigd dat eind december iets vreselijks zal gebeuren. Het magnetisch veld van de aarde draait om; er zullen zonnestormen losbreken die uiteindelijk leiden tot het einde der mensheid. Anderen denken eerder aan desastreuse natuurrampen dichter bij huis, zoals droogte of het uitbreken van een ziekte.

Zomaar wat voorspellingen over 2012:

  • Er zal een stijging zijn in het aantal natuurrampen zoals aardbevingen, vulkaanuitbarstingen, overstromingen etc. > Niet echt iets nieuws dus, natuurrampen zijn onderhand aan de orde van de dag. Maar of ze echt vaker voorkomen dan vroeger durf ik niet te zeggen. Kent iemand de statistieken?
  • Er zal in de komende jaren een enorme machtsstrijd komen tussen het leger, overheden etc. > Ook dit zien we dagelijks om ons heen: overal waar je kijkt zijn oorlogen, op grote of kleinere schaal. 
  • Het bankensysteem zoals we het kennen zal instorten. > De wereldwijde crisis? 
  • Alle nieuw geboren kinderen zullen waarschijnlijk telepathisch begaafd zijn vanaf de geboorte. Ze zullen hoogst intelligent zijn, enorm intuïtief en de spirituele leiders van de toekomst zijn. > Ik ben benieuwd of die laatste opmerking ook waar zal blijken te zijn. Nieuwe ouders, bereid je maar voor op je telepathisch kroost en geloof met heel je hart in Sinterklaas en de Kerstman. Anders zal het inderdaad het einde betekenen… van deze mooie tradities.

Zoals je ziet is een aantal van deze voorspellingen zeer aannemelijk, en dat zou betekenen dat het einde der wereld al in volle gang is. Een groep mensen is inmiddels echt verhuisd vanwege deze voorspelling, naar Tsjechië of naar Afrika, in ieder geval naar een hooggelegen stuk land. Op de vlucht geslagen? Anderen maken hun spaargeld op ‘omdat je er na 2012 toch niets meer aan hebt’. En dit alles vanwege een hype? Komt u maar!

Wat precies gaat gebeuren op 21 december weet ik ook niet. De Maya’s hebben zeker voorspellingen gedaan van geschiedkundige cyclische aard, vastgelegd op vele oude monumenten. Ze keken vanuit het verleden vooruit naar de toekomst. Maar die toekomst hield voor hen niet op in 2012, die liep nog veel verder door. Ik hoop dus echt dat we naar een ander tijdperk gaan, eentje waarin we bewuster en met meer respect met elkaar en met de aarde omgaan.

Je nu vreselijk druk maken heeft geen enkele zin meer, als die datum echt het einde van de wereld betekent. Dan kunnen we er maar beter nog twee weken lang het beste van maken. Bovendien: de huidige Maya’s weten zelf niets van het einde der wereld! En als iemand het zou moeten weten, zijn zij het. Toch?

Geloof jij al die onheilspellende berichten? En ga je de komende twee weken iets extra’s doen?

Geplaatst in Dieren, Foto, Fotogedicht, Natuur, Poëzie

Ambrozijn

vleugels van kleuren

knipogen traag naar de zon

roes van ambrozijn

~ klik op foto voor volledige grootte ~

________________________________________________________________

Een Haiku is een vorm van Japanse dichtkunst, geschreven in drie regels waarvan de eerste regel 5, de tweede regel 7 en de derde regel weer 5 lettergrepen telt. De haiku drukt, in de klassieke vorm, een ogenblikervaring uit, soms gelinkt aan en geïnspireerd door zen. De haiku is een vingerhoed vol emotie, waarin weinig ruimte is voor ontledingen en benaderende omschrijvingen
Geplaatst in Expressief, Foto, Humor, Poëzie

Mooi Weer

~

Schijnt de zon vandaag?

Altijd, reageerde hij, 

het zijn de wolken…

~

Geplaatst in Expressief, Foto, Natuur, Poëzie

Ontluiken

~

dood

afgeschreven

althans, zo leek het

maar onder de verweerde huid

stroomde traag het levensbloed

onnavolgbaar, onstuitbaar

en baande zich een weg

naar de streling

van de zon

~

 

Tekst & foto’s © Marion
Geplaatst in Columns, Expressief, Natuur, Poëzie

Indian Summer

De zon stuurt haar warme stralen naar de aarde, waar de mens de gouden lansen verkleumd omarmt in een poging de zomer vast te houden…

Plagend dartelt een lichte bries rond, op zoek naar wat uitdaging. Al snel is het windkind verwikkeld in een schommelspel met blonde lokken. De vrouw lacht, schudt haar haren los en leunt dan met een haast onhoorbare zucht achterover in de tuinstoel. Een klein geluidje waaruit voldoening spreekt. Het gouden licht liefkoost haar huid en tovert vlammen van oranje en rood op haar oogleden. Een diep verlangen om altijd zo te kunnen blijven zitten golft door haar heen.

Op de achtergrond geluiden van een ander leven, een jachtig leven. Auto’s trekken op, een motor knettert in de verte. De sirene van een ambulance ploegt een pad van wanhoop door de omgeving. Wat zou gebeurd zijn? Dan leidt de stem van de buurvrouw haar weg van deze neerslachtige gedachte. Of ze nog koffie wil. Maar nee, deze vraag met ingesloten aanbod is niet voor haar bestemd. Getik van hakken kondigt een nieuwe indringer in haar stilte aan, maar de dreiging gaat voorbij zonder hoorbare gevolgen. Rust daalt neer als een sluier van welbehagen.

Wat lijkt de herfst nog ver weg op deze beschutte plek. Ze huivert even bij de gedachte aan striemende regen die een spoor van kilte achterlaat. Aan de wind, nu nog teder, maar later koud, krachtig, doordringend tot merg en been. Wanneer de zon verborgen wordt achter een deken van wolken. Een deken die geen warmte biedt. Aan bladeren die zich wanhopig met vingertoppen aan hun tak vastklemmen maar altijd de strijd verliezen, om doornat en vertrapt op de grond te belanden.

De ogen van de vrouw vliegen open en schitteren in een lichte paniek. Nee! Hoog boven haar strekt een hemelsblauw gewelf zich uit tot aan de horizon. De zomer is nog niet weg. Gerustgesteld strijkt ze met haar vingertoppen over de grond en verzamelt langzaam de flarden van haar gemoedsrust weer bijeen. Ontspant.

Dan verandert een terloopse blik opzij in een geconcentreerd turen. Ziet ze het nou goed? Op de plek waar een Indiase schone een rode stip schildert, zit een stippelbeestje als een bindi op het tuinbeeld. Een kevertje, gezonden door een lieve heer. De felle kleur contrasteert sterk met het zwart en de blik van de vrouw wordt onweerstaanbaar naar dit derde oog getrokken. Ademloos blijft ze kijken en ziet hoe het beeld tot leven komt, zich met haar koesterend in het nazomerlicht. Tengere hals kwetsbaar en daardoor sterk. Een glimlach verbindt de twee vrouwen – de een van steen, de ander van vlees en bloed – en samen heffen zij het gelaat naar de zon.

© Marion Driessen


Geplaatst in Cultuur, Koken, Natuur

Dutchess Thanksgiving

Het gaat gebeuren. Het gaat echt gebeuren! Mijn wens om Thanksgiving te mogen vieren in ons koude kikkerlandje komt uit. Vorig jaar schreef ik er al over in Vasteloaves & Thanksgiving.

In onze familie kennen we tradities. Zo gaan we met Pasen naar mijn zusje om het plat dak onveilig te maken. Wordt in de nazomer de barbecue opgestookt bij mijn broer in het wonderschone België om de nakomelingen van Antje en Willy Wortel een uitlaatklep te bieden. En trekken we aan het einde van het jaar massaal naar het zuiden om kerst te vieren bij Opa en Oma. Prachtig.

Ik wilde dolgraag ook een vast punt in het jaar hebben om onze familie bij elkaar te krijgen in plaats van losse feestjes en zo. En geloof me, zo’n dwaas gek gezellig familiefeest kan nooit te vaak plaatsvinden. Het was tijd voor een nieuwe traditie, en deze vond ik in Amerika en Canada: Thanksgiving. Een oogstfeest. Een feest van familie, van samen lachen, samen eten. Een dag om dank te zeggen aan de natuur en aan de goden & godinnen voor de oogst, voor al het goede. Een wonderschoon gebruik.

Bij het polsen van de Driessens kreeg ik alleen maar enthousiaste reacties, zodat het polsen als snel evolueerde in het versturen van een uitnodiging. Helaas kan mijn jongste zoon er niet bij zijn. Maar dat is niet heel erg zielig: die gaat een week naar Rome met school! Best aangenaam 😉

Het was een natte zomer. Een korte zomer. Maar met een mooie maand september. En als we mogen vertrouwen op de weersvoorspellingen, wordt het een prachtige zonnige frisse herfstachtige zaterdag 15 oktober! Ideaal om de bossen in te trekken, de herfstkleuren te bewonderen, op zoek te gaan naar paddenstoelen (om ze vervolgens te laten staan) en bladeren en wat modder onder onze voeten te voelen. Om later een borrel te drinken en samen te eten.

Dutchess Thanksgiving. Ik heb er zin in! 😀

Geplaatst in Natuur, Persoonlijk

De Eerste Lentezon

De eerste zachte lentedag van het jaar. Hoe kun je hier beter van genieten, dan schommelend op een bankje in de achtertuin met een zeer spannend boek van Tess Gerritsen en een onderzoekende kat aan je voeten. O ja, en een bakje chips en een dubbele trappist.

~ veel liefs van een lentekind…