Najaarsschoonmaak

Uitpuilende plastic zakken met kleren in de gang, een half uit elkaar vallende kartonnen doos waaruit de meest vreemde dingen naar boven steken. Een trap waar je alleen met ware doodsverachting langs naar boven durft te klauteren. Een overloop bezaaid met hoopjes spullen, schijnbaar lukraak neergegooid. Overal stof en boeken. Herken je dit?

Of ik ga verhuizen? Nee hoor, ik peins er niet over. Leuk huis, niet te groot, genoeg slaap- en andere kamers, een lekkere tuin, schuur voor – al dan niet lekke – fietsen.

Een voorjaarsschoonmaak in het najaar dan? Bijna goed mensen! Ware het niet dat ik niet zo schoonmakerig ben. Heerlijk om tevreden op de bank te kijken naar de smetteloze witte vloertegels, blinkende ramen en stofloze meubels. Maar dit genieten duurt maximaal een dag, of een halve dag als je kinderen hebt. Voeg daarbij nog een halfgare kat en het eind is zoek. Niet echt een hobby dus.

Terug naar de rommelige voorwerpen die het huis bezet houden. Ze zijn allemaal ontsnapt uit een heel klein kamertje boven. Het oude ‘babykamertje’ dat gesierd wordt door heuse draken en vrolijke kleurtjes. Geen roze of blauwe tinten, nee, mijn kinderen werden vanaf dag 1 ondergedompeld in een fantasy thema. Met  het oog op mijn toenemende schrijfactiviteiten ga ik Drieske’s Place nu echt inrichten. De secretaire verhuist naar boven en neemt mijn desktop mee, games, notitieboekjes. Daarboven ontstaat een waar schrijversparadijs.

Als je voorheen de deur opende, trof je links een indrukwekkende stapel met kleding aan. Twee slaapzakken. Een buikspiertrainapparaat. Bureautje met inhoud. Meters boeken. Een open kast met twee meter LP’s, een pick-up, fotoboeken, ‘belangrijke’ papieren – 10 jaar geleden waren ze dat in ieder geval wel. Verder nog zo’n handige hoge  kast waar je alles in kwijt kunt. En dat klopt, je bent inderdaad altijd alles kwijt als je iets eruit moet halen. Je komt de vreemdste dingen tegen die je nooit eerder kon weggooien: ‘Komt vast nog wel een keer van pas!’. Not today ladies and gents, vandaag gaat alles weg!

Een koffiezetapparaat. Geen Senseo, geen Nespresso-machine, gewoon een koffiezetter met een filter en gemalen losse koffie. Wat MOET ik er in vredesnaam nog mee? Die ene keer dat iemand hier koffie drinkt, kan het Senseo apparaat het met gemak aan. Weg met dat koffiezetapparaat! In de kartonnen doos dus. De dag erna vis ik ‘m er weer uit. Dat ding is nog helemaal in orde, niet kapot. Toch maar bewaren dan? Heb ik nog ergens anders een plek om het te bewaren? Nee Mar, doe nou maar gewoon weg, naar het Milieudepot waar je andere mensen er nog blij mee maakt! Boeken, met bloedend hart doe ik een aantal uit elkaar vallende boeken weg, die gelukkig nog hergebruikt worden in een carnavalswagen van de buren.

Dan kom ik drie plastic zakken met foto’s tegen, negatieven, stapels vol kleuren. Kinderfoto’s, mijn kattenmaatje Spike, vertederende Lotus, vakanties. Mijmerend verlies ik alle oog voor noodzakelijke ruimingsactiviteiten en stort me vol overgave op de dierbare en minder dierbare herinneringen…

~ zes dagen van hard werken en vooral ruimen verder ~

In de loop van de week wordt het kamertje steeds leger en kan geschoven worden. Bureau met PC naar boven, rest naar beneden. Mijn schrijfhol is bijna klaar. En ik ben er helemaal klaar voor. Zie hier Drieske’s Place: