~
op een stage lang gelee’
in Terheijden
liep ik mee
op de kinderboerderij
~
toen een kleurrijke rakker
dacht, mijn hemel
een stakker
die moet weg uit onze wei
~
met ferme pas en snavel
viel hij aan
‘Mijn kavel!’
gaf niet op totdat hij won
~
bedrieglijk zachte veren
hebben mij toen
doen leren
hoe hard ik rennen kon
~
gekakel bleef mij volgen
tot met schaamrood
verbolgen
ik een bezem nam ter hand
~
resoluut weer de wei in
vogel vluchtte
niet zijn zin
joeg hem over het hele land
~
Sindsdien heb ik ontzag
voor wat kraait
met een lach
maar kom niet dichterbij
~
Sloot een pact zonder haat
met zanger der
dageraad:
‘Jij de kip, ik het ei!’
~
De Hanen Fluisteraar
DOLDRIEST 
Geweldig… toktoktoktok 🙂
LikeLike
Briljant!! 😀
LikeLike
goede deal!! haha, leuk gedicht
LikeLike
Kukeleku
over de bezitsdrang van pluimgewichten
ik zie het zó, in frisse kleuren
voor mijn ogen gebeuren
lees je zelden zulke mooie haangedichten
Gewoon ongewoon knap geschreven, Marion.
Lenjef
LikeLike
Haha, schitterend. Heb genoten van je blog.
LikeLike
Geweldig 🙂 🙂 🙂
LikeLike
Haaa, dat slot, Mar! Geniaal! Leuk X
LikeLike