Geplaatst in Doldriest briest, Vakantie

Las Vegas, klatergoud en maneschijn

Al een tijdje zit ik te bedenken hoe ik Vegas ga beschrijven. Misschien helpt het als ik eerst vertel dat we een dag eerder weer vertrokken zijn? Fleetwood Mac zingt ‘And if you don’t love me now, you will never love me again.’

Las Vegas, absurd vermaak in zinderende hitte. Las Vegas, sprookjeswereld van klatergoud en schijn. Gouden gebouwen. Parijs, New York, een piramide. Niets is te gek hier. Een achtbaan vanuit een gebouw, rondwentelend in de volle maneschijn. Watershow met prachtige fonteinen, muzikaal begeleid, en ik zong met haar mee. Een winkelpromenade in een hotel, de ene na de andere gang met design kleding, juweliers, tassen, schoenen. Een prachtige winkel gewijd aan sterren. Sterren van het witte doek, van muziek. Originele gitaren, de zweep van Indiana Jones, handtekeningen. Geweldig. Helaas mochten daar geen foto’s van gemaakt worden.

image

Boven ons een blauwe kunsthemel met schapenwolkjes, je waant je in koelere oorden. Een aquarium met vissen die je met grote ogen aankijken, dwars door je heen staren. Een rog zwemt loom voorbij en probeert aan zijn dikke glazen kooi te ontsnappen. Blijf maar daar, glad wezen, je redt het niet buiten Vegas. Andere wezens, tweevoeters, liggen op de loopbrug, zoeken het duister tussen de massa’s toeristen. Mannen en ook een paar vrouwen klikken hun exotische kaartjes in je gezicht. Mijn geïrriteerde blik laat niets te raden over. Waterverkopers brengen je redding in de vorm van ijskoud water in flesjes. ‘One dollar!’ Met de goede raad van een vriend nog in mijn geheugen laat ik het koele vocht door mijn dorstige keel glijden. Binnen in een luxe restaurant kost het zelfde flesje namelijk bijna 5 dollar.

image

image

The Strip, de brede boulevard waar alle actie is. Immens grote hotels met live shows. Luxe winkels waar de koopwaar spaarzaam is uitgestald zonder prijskaartjes. Hoewel ik bij kraampjes met indianen sieraden haast loop te kwijlen, is dat gevoel hier volstrekt afwezig. De menigte gaat voorwaarts. We lopen een casino binnen. Geblondeerde dames voeren met een verveelde blik cash aan de blinkende machines. Overal lampjes, flitsen, kleuren en bliepjes. Een hoogpolig tapijt dempt de kreten van geluk – dempt ze zo goed dat ik er geen een hoor. We zijn gevangen in dit doolhof van overweldigende schijn. Ik wil naar buiten, weg van hier, maar kan de uitgang niet vinden. Een croupier glimlacht en geeft aanwijzingen, leidt ons naar de glazen deuren die redding bieden. We beklimmen de trap die ons weer naar de zuidkant van de Strip brengt.

image

We zien Darth Vader en sexy meiden die in minieme maar glitterende lingerie gehuld zijn, pluimen op hun hoofd. Homer Simpson staat naast Sponge Bob. Deze stripfiguren zweten zich kapot in hun dikke pakken, hopelijk hebben ze in-suit airco… maar ik betwijfel het. Een Ninja Turtle houdt het voor gezien en rukt zijn hoofd van zijn schouders. Een sympathieke vent verschijnt met een lach. Ik lach terug en zwaai naar hem, dankbaar voor de herinnering aan de vele blije uren dat mijn kinderen deze cartoons hebben gekeken, en ik met hen. Straatartiesten weten hun publiek te boeien en niemand stoort zich aan de opstopping in de zwoele avondlucht.

image

We stappen een klein Italiaans restaurant binnen. De merlot is zalig en de spaghetti smaakt goddelijk. Een basic combinatie van pasta, pepers, olijfolie en knoflook. Verse knoflook. Ik kreun zachtjes en Vegas lijkt ineens een stuk echter. Het vlees mis ik niet na de hartige lunch die we eerder aten. Om ons heen veel Frans, Duits en ook Amerikaans. Eerder spraken we een stel uit San Diego dat zeer geïnteresseerd toekeek toen V-man een foto met lange sluitertijd maakte van de remlichten van de auto’s, die in rijen van vier opgesteld stonden te stinken voor de stoplichten. De vrouw vertelde dat ze in een hotel logeerden waarbij de chandelier, de lamp, drie verdiepingen in beslag nam, de trap voerde erdoorheen. Hoe groter en gekker, hoe beter hier. Ik moet weg!

Tegen 11 PM besluiten we terug naar de Baymont Inn te gaan, een wandeling van een half uur langs the Flamingo Road, een brede drukke straat. Het is donker, de volle maan vecht met het wolkendek en wint gelukkig af en toe. Aan alle kanten casino’s, restaurants en hotels, maar op de stoep de andere kant van deze dwaze stad. Donkere figuren naderen en ik kijk hen aan, smile. Ze lachen en knikken terug. We wachten eindeloos voor een stoplicht tot het verbiedende handje van rood op wit springt. Eindelijk is daar aan de linkerkant het veilige, het koele hotel. ‘We kunnen ook morgen al verder gaan als je dat liever wilt,’ stelt V-man voor als ik zeg dat Vegas ‘niet echt mijn ding’ is. Ik neem zijn gulle aanbod met twee handen en voeten aan. Ik wil terug naar de echte wereld, ik wil weg uit de hitte, naar de natuur. En dat doen we. Voor ons strekt de freeway zich uit, back to California. Back to the trees…

Geplaatst in Doldriest briest, Humor, Nieuws

Alarm!

Een vrouwelijke nies naast mij. Stomverbaasd kijk ik naar links en twijfel aan mijn gehoor: aan die kant zit namelijk helemaal niemand! Tot ik ineens bedenk dat het mijn gsm wel eens kan zijn. En inderdaad, ik heb een allergie-alarm ontvangen met bijbehorend geluidje: omdat het deze week warm is, nemen de allergenen toe en heb je meer last van hooikoorts. Mijn geschuurde netvliezen en waterige neus bevestigen dit. Best handig zo’n app, weet je in ieder geval dat je niet verkouden bent.

130618pollennieuws

Ook de afgelopen winter hadden de apps het druk. Meermaals werden we gealarmeerd door landelijke meldingen die noodweer aankondigden. Code oranje, code rood. Storm, zware sneeuwval, van alles werd voorspeld. Probeer thuis te werken en ga vooral niet de weg op, was de boodschap. En vervolgens viel het acht van de tien keer reuze mee. Vroeger keek je ’s avonds naar het weerbericht op het nieuws en trok daar je conclusies uit. Of je keek naar de hemel, voelde hoe koud het was en leidde daaruit af dat het wel eens kon gaan vriezen. Bij kans op gladheid of ijzel ben ik blij met een melding, dan mogen ze van mij ook ieder uur even bellen. Voor het eerst was daar echter ook een weeralarm voor regen. Hoe absurd kan het worden. Moet daar ook al een alarm voor worden afgegeven?

130619weeralarm

Nu gauw weer terug naar de zon. Met de zomer op de stoep heb je naast pollen-alarm ook kans op smog-alarm. Hoge temperaturen, weinig wind en teveel fijnstof. We moeten met zijn allen langzamer rijden of de auto laten staan, want de lucht is verzadigd met allerlei troep die niet wil verwaaien en dat heeft akelige gevolgen voor je luchtwegen. Een nuttig alarm, zowel voor het milieu als voor jezelf.

Maar weet je wat ik vandaag binnen kreeg? Een hittestress-alarm! Is dat een nieuw woord? Eindelijk kunnen we genieten van de eerste zomerse dagen van het jaar, en dan wordt meteen landelijk alarm geslagen. Ouderen wordt aangeraden het rustig aan te doen en zwaar lichamelijk werk moet als het even kan vermeden worden. Het is warm ja, en benauwd, maar als het boven de 30°C is voel je toch zelf wel dat je het rustig aan moet doen? Hittestress… ik krijg stress omdat ik met mooi weer binnen moet zitten!

Vanzelfsprekende fenomenen waarvoor we tegenwoordig een alarm nodig schijnen te hebben. Mogen we zelf nog nadenken? Wie weet lukt het ons wel om samen een gat in de app-markt te ontdekken. Of te slaan. Wat denk je van een nationaal zeep-alarm? Als GTST begint? Of een barbecue-alarm als de omstandigheden optimaal zijn? Het barbecue-weerbericht bestaat immers al. Even die app ontwikkelen zou ik zeggen, en dan automatisch een bestelling bij Appie eraan koppelen.

130619koffie

Weet je wat we echt nodig hebben? Een koffie-alarm. Een app die alarm slaat als de koffieautomaat kapot is. Dat je in plaats van een bakkie troost voor de maandagochtendblues een monteur zult aantreffen die de hemelse machine volledig gedemonteerd heeft – en dat drie weken lang zowat dagelijks. Daar wil ik een alarm voor op mijn telefoon. Dan blijf ik namelijk wel thuis werken!

Geplaatst in Doldriest briest, Gezondheid, Humor

Heb ik weer!

Ken je dat? Uitslag rond je navel? Jeukende rode bultjes die zeer irritant zijn? Je krabt, je smeert er wat op, maar het wordt steeds erger, tot ineens tot je doordringt dat de binnenkant van de knoop van je spijkerbroek de boosdoener is. Nikkelallergie! Geen nood, je hebt nog altijd een drietal opties:

  1. je draagt altijd je shirt in je broek;
  2. je smeert nagellak aan de binnenkant van de knoop;
  3. je plakt een pleister op het metalen rondje.

130403spijkerbroekLet op: opties 2 en 3 zijn niet permanent: de nagellak slijt en de pleister laat los. Maar als noodoplossing werken ze prima. Tips van een ervaringsdeskundige

Wat later krijg je uitslag op je bovenbenen. Een uitslag die onaangenaam schuurt tegen diezelfde spijkerbroek. Zou het…? Ja hoor, weer is de spijkerbroek de oorzaak: verfstoffen. Heb jij weer! Mijn advies: wassen, meerdere malen, met Neutral. En geen wasverzachter gebruiken. 

Om alle ellende te vergeten trakteer je jezelf op een nieuw horlogebandje. Twee dagen later kriebelt het wat aan de binnenkant van je pols, maar dat zal wel inbeelding zijn. De dag erna laat je huid duidelijk weten dat zij niet gediend is van je keuze: in de metalen sluiting zit iets waar je niet tegen kunt. Verdikkeme, nikkel, weg met dat ding! Je koopt een ander bandje, een mooi leren exemplaar, dit keer met een roestvrijstalen sluiting. Jou pakken ze niet nog eens. Na een paar dagen kijk je naar de binnenzijde van je pols en ziet tot je ontzetting dat er weer onrust ontstaat. Geen nood, je transporteert je horloge naar je rechterpols. Gelukkig reageert die precies hetzelfde zodat je het zeker weet. Snel doe je het horloge af, maar het is al te laat: je witte bloedcellen zijn lekker actief en de komende twee weken lijkt het alsof je je polsen hebt doorgesneden. Vurige felrode striemen (ont)sieren je huid. Er is geen ontkomen meer aan: je moet echt naar de huisarts, die naar de cortison-zalf grijpt. Volg gewoon mijn advies op hè, ik heb het meegemaakt. Blijkbaar reageert je gevoelige huid op iets in het leer.

Op gegeven moment gaan ook je voeten meedoen. Je koopt nieuwe teenslippers – die hippe, van leer – en gaat ermee naar Rotterdam. Tegen de avond loop je op blote voeten over het asfalt omdat je voetzolen in brand lijken te staan. Gekheid? Nee hoor, het gebeurt. Weg met die dingen. Lente-mode: met blote benen in je laarzen. Gewoon, één dagje. Gevolg: drie keer terug naar de huisarts, die de zwaarste crème voorschrijft die er is om de rode banden rondom je kuiten weg te krijgen. Heb jij dat wel eens? Nee? Moet je eens proberen, echt lachen.

130403thinkDan de oplossing: Think! Een merk schoenen dat gelooid wordt met plantaardige stoffen, speciaal voor mensen die allergisch aangelegd zijn. Je dartelt blij door de stad op je nieuwe schoenen… en voelt het al komen opzetten. Of je rijdt met de motor naar het zuiden – dit keer met dikke sokken tussen jouw huid en het leer – en belandt in een gigantische regenbui waardoor je sopt in je laarzen. Leren laarzen. Met als gevolg twee voeten die je tot waanzin drijven. Ken je dat? Nou, ik wel.

Verzorgende gezichtsproducten uit de natuurwinkel, dermatologisch getest, gemaakt met uitsluitend natuurlijke producten. Kan echt geen kwaad. En dan begint het gekriebel. De eerste uitslag kondigt zich met een blije lach aan: Ja hoor, daar ben ik weer! Gezellig! En een week later zit je bij de dermatoloog met een dikke vurige laag op je gezicht. Echt aan te raden als je er niet uit wilt zien. Of onverklaarbare uitslag rondom je mond? Rode vlekken die ineens opkomen, heb je dat wel eens? Nou, probeer dan het volgende: maak stapels kopieën van tentamens en ga ze tellen terwijl je om de vijf setjes aan je vinger likt. Bingo! Je haren laten verven bij de kapper kan trouwens ook onvermoede gevolgen hebben.

130403test

Het lijkt steeds erger te worden. Toch maar eens een tweede allergietest doen. Zo’n uitgebreide dat de assistente het onverantwoord vindt maar toch moet uitvoeren. Meer dan zeventig stoffen op je rug, schouders en bovenarmen. Niet douchen, niet wassen, gewoon laten zitten, wat er ook gebeurt, is het bevel. Echt geinig joh, dat gezicht van de verpleegkundige als in het ziekenhuis die grote pleisters eraf gaan. Ronde ogen van ontzetting. Waarom ben je niet eerder teruggekomen?! Maar ja, je denkt dat het wel normaal zal zijn. Niet dus; ik heb er nog steeds een litteken van op mijn schouder.

Uitslag: inmiddels allergisch voor parfumstoffen, conserveermiddelen, nikkel, rubber, verfstoffen, looistoffen, drukinkt, van alles. Hoera, eindelijk bewijs. Eindelijk advies waar je iets mee kunt. Kom maar op met de remedie, beste dermatoloog! Vol verwachting luister je naar de woorden: Tja, gewoon vermijden hè, jij weet beter dan ik hoe je dat moet doen. En met een setje papieren in de hand ga je weer naar huis, een illusie armer.

130403hangerMaar mensen, lieve mensen, dan kom je ineens op een website die zilveren sieraden met edelstenen verkoopt. Je zoekt eens op je sterrenbeeld en komt uit bij de steensoort aventurijn. He, eens kijken. Ooooooh, het werkt tegen allergieën en migraine. Het is toch fantastisch zeg, die moet je dan gewoon hebben: een mooie hanger en twee ringen van zilver met aventurijn, want je bent niet allergisch voor zilver. Vol verwachting klopt je hart als je een paar dagen later de envelop open maakt en je daar beeldige sieraden ziet. Lichtgroene stenen glanzen in het licht. Omdoen, en wel meteen! Dat zou jij ook doen, toch? Baat het niet, dan schaadt het niet.

Een paar dagen later gaat het kriebelen. Op je kin. Wat vreemd zeg. Hmmm, misschien een lichte reactie op de aventurijn? Het werkt dus! Dan jeuk op je schouder. Huh, hoe kan dat nou? Je wordt zondagochtend wakker en krabt afwezig aan je rechterzijde. Voelt bultjes. Voelt ook de hanger die tegen je huid gevlijd ligt. Vol ontzetting doe je je ketting af en staart ernaar. De dagen erna wordt de reactie steeds heftiger en staan je kin, mond, hals, nek en schouders onder. Geen nood, je bent inmiddels immers ervaringsdeskundige en koopt meteen hooikoortstabletten met anti-histamine werking en crème van A. Vogel tegen huidirritatie. Die twee middelen gebruik je dan het hele weekend, om er op maandag achter te komen dat er parfum in de crème zit van die vreemde Vogel. Je smijt de tube over je bureau heen en gilt van frustratie. Dan pak je de telefoon en belt de huisarts, van wie je een zware kuur tegen allergieën krijgt zodat je niet meer mag autorijden en een week lang zo suf als een beer in winterslaap bent.

Ooit meegemaakt? Heb ik weer!

Inmiddels is het antwoord van A. Vogel op mijn vraag waarom er in vredesnaam parfum zit in een crème tegen huidirritatie, binnen. Ja mevrouw, de crème is op basis van schapenvet en dat ruikt niet lekker, dus stoppen we er parfum in. Een veel betere reactie kreeg ik van de online sieradenwinkel, alle lof voor hun service. Zij kunnen er ook niets aan doen dat ik zo idioot overgevoelig reageer. Edelstenen werken, neem dat van mij aan!

Stenenkaart DEF.indd

Geplaatst in Avans, Columns, Doldriest briest

We zijn er KLAAR mee!

Ben jij er ook zo klaar mee? Met het koude winterweer? Met de sneeuw en ijzige regen? Met het laagje rijp op de auto’s? Van alle kanten hoor ik verzuchtingen, de wens naar de lente. Het gebrek aan energie. Het verlangen naar de zon. Vorige week hebben we bij onze academie uit balorigheid een kerstslinger met lampjes tevoorschijn gehaald om de witte waas van de sneeuw te verdrijven. En het viel niet eens op! We hebben er wel kleurige paaseitjes onder gehangen, zodat het toch nog een verbinding met de tijd van het jaar had.

130313Paasballen1

Kom op, oude Koning Winter, we zijn klaar met jou. Het is tijd voor je winterslaap in geschiktere oorden. We hebben van je genoten maar nu is het tijd voor iets nieuws: Vrouwe Lente staat te dringen.

Weet je waar ik echter nog veel meer klaar mee ben? Finaal en totaal? Waar ik het echt helemaal mee heb gehad? Met de agressie in de sport, en dan met name agressie tegen arbitrale trio’s! Het afgelopen weekend waren er maar liefst drie voorvallen:

Een 21-jarige scheidsrechter is mishandeld door twee ‘helden’ van 15 en 20 jaar. Broers, die het niet eens waren met een beslissing van deze jonge vrijwillige scheids in Leiderdorp. Resultaat: een dubbele kaakbreuk en een zwaar gekneusde neus. Bij een vriendschappelijk potje zaalvoetbal. Vriendschappelijk?!

In Engeland wordt een scheidsrechter met de dood bedreigd na het toekennen van een rode kaart. Eerst vanuit het Manchester United publiek, later op Twitter. Een ijverige fan belt zelfs de politie en eist de arrestatie van de arbiter.

Libanon houdt ook niet van rood. Daar moet een scheidsrechter zich letterlijk uit de voeten maken wanneer hij belaagd wordt door een menigte woedende spelers en begeleiders. Op de vlucht voor mensen die van sport ‘houden’.

130320sport

Wat is dit voor waanzin? Enthousiasme is prima, gezond fan(atiek) zijn ook, maar deze uitwassen moeten direct zwaar bestraft worden. Plus zonder pardon voor het leven uit de club. Sport verbroedert. Maar vermoedelijk alleen bij broeders uit hetzelfde team. Indien je neus niet dezelfde richting uit wijst – zoals bij een scheidsrechter die alle kanten op moet draven, of bij een grensrechter die er dwars op staat, of de neus van een tegenstander die net de andere kant op gaat – dan moet die neus blijkbaar gebroken worden.

Als deze agressievelingen zo goed weten hoe een wedstrijd gefloten dient te worden, hoe de regels moeten worden toegepast, waarom volgen ze dan niet zelf de opleiding tot scheidsrechter? Waarom zetten ze zich niet ook belangeloos in voor de gemeenschap door vrijwillig lijnman te worden? Of te coachen? Maar nee, lekker gillen vanaf de tribune, stoer doen in een groep, dát is pas heldhaftig.

Laat die lieden zonder schedelinhoud zich eens actief richten op een andere sport. Een sport waarbij discipline en zelfbeheersing een must zijn. Ik weet nog wel een goede karatevereniging die dit gedrag onmiddellijk zou corrigeren. Of stuur ze gedwongen op retraite op een eenzame bergtop bij de Shaolin monniken. Een karig ontbijt – werken – een karige lunch – werken – vroeg naar bed – bij voorkeur zonder eten.

Man man, wat ben ik er klaar mee. Stelletje testosteron-concentraten. Beesten. Houd je klauwen voortaan thuis!

Geplaatst in Doldriest briest, Natuur

Al het goede komt van boven?

Je zou haast vergeten dat het universum groter is dan de aarde. Er is ook zoveel te beleven. De paus die vrijwillig aftreedt zonder eerst dood te gaan – zeshonderd jaar geleden voor het laatst gebeurd. Boeddhabeelden die worden verwijderd uit de winkels in Teheran om zo de verspreiding van het Boeddhisme tegen te gaan. De Amerikaanse wapenwetgeving waar aan getornd wordt. Het nieuws dat er veel meer Nazi getto’s en kampen in Europa waren dan ooit aangenomen. Een Amerikaan die zomaar met bed en al door een sinkhole wordt verzwolgen. Caïro dat onder aanval ligt van dertig miljoen sprinkhanen. Genoeg ophef op onze aardkloot, wereldnieuws!

Maar dan worden we plotseling wakker geschud door het heelal, dat twee stenen op ons af stuurt. Attentie, mensheid, even los komen van jullie dagelijkse beslommeringen. Alle ogen zijn naar boven gericht als asteroïde 2012 DA14 op veilige afstand van 28.000 km passeert – het gevaarte is vijftig meter in omtrek. Maar een andere meteoriet – nog niet half zo groot als DA14 – valt ons in de rug aan en ontploft op ‘slechts’ twintig kilometer hoogte boven Rusland. De schokgolf van de ontploffende ruimtesteen vaagt alle ruiten in de omtrek weg en 1200 mensen raken gewond. Films als Deep Impact en Armageddon lijken ineens geen fictie meer.

In de loop der tijd zijn er vaker inslagen geweest. Ik noem er een paar:

  • Vredefort Krater, 2 miljard jaar geleden ontstaan in Free State, Zuid-Afrika, met een radius van 300 km. Dit is de grootste bekende inslagkrater ter wereld, door UNESCO tot werelderfgoed verklaard in 2005.
  • Sudbury Basin, met een diameter van 130 km, 1.8 miljard jaar geleden in Ontario, Canada ontstaan.
  • Morokweng Crater, 145 miljoen jaar geleden, in het noordwesten van Zuid-Afrika bij de Kalahari woestijn; deze krater bevat fossielen van meteorietresten.
  • Chicxulub Crater, 65 miljoen jaar oud, gelegen in Yucatán, Mexico. Wetenschappers vermoeden dat deze meteoriet het einde van de dinosauriërs veroorzaakt heeft, of in ieder geval eraan heeft bijgedragen. De geschatte diameter is 180 km.
  • Popigai Crater, 36 miljoen jaar geleden ontstaan in Siberië, Rusland. Russische wetenschappers beweren dat deze krater vele triljoenen karaat inslag-diamanten bevat: een van de grootste depots van de wereld.

Ook in Nederland zijn vier gevallen bekend van meteorietinslagen, met als zwaarste die in 1843 bij Utrecht: bijna tien kilo. Ter vergelijking: de meteoriet die vrijdagochtend boven het Oeralgebied tot ontploffing kwam, had een doorsnee van zeventien meter en woog tien ton! Deze meteoriet zorgde voor de grootste explosie sinds de Tunguska-meteoriet in 1908, toen een komeet neerkwam in Siberië en meer dan tachtig miljoen bomen omver blies in een afgelegen gebied zo groot als Limburg. Je moet er toch niet aan denken dat zoiets inslaat in een dichtbevolkt gebied.

Maar ja, we zeilen nu eenmaal met zijn allen op een bol door de ruimte to boldly go where no man has gone before, omringd door sterren en planeten, melkweg- en zonnestelsels. Met af en toe een explosie die brokken de ruimte in slingert. Iets om over na te denken op een mooie lentenacht met knipogende lichten aan het firmament?

Wellicht is het wijzer om onze aandacht voorlopig toch maar weer te richten op aardse zaken. Zaken waar we invloed op kunnen uitoefenen. Want naast Boeddha-beelden rukken ook Simpsons poppetjes en barbies op naar Iran. Symbolen van een culturele invasie uit het Westen. In de ban ermee! Nu kan ik me dat persoonlijk wel voorstellen: verspreiding van de barbie-cult is ook doodeng. Van mij mogen ze Barbie in Nederland ook verbieden. Inclusief Haagse bar. Maar laten we Boeddha in ere houden.

130305Boeddha-1

Geplaatst in Doldriest briest

Goedenavond!

 

Een tentamenweek vol sneeuw en ijs. Aangepaste regelingen voor het openbaar vervoer en de langste files ooit. Het is donderdagavond acht uur.

Receptie:

Hoi Marion, weet jij toevallig wanneer de toetsweken gepland zijn bij Avans?

Bij de Pabo?

Nee, bij een andere academie.

Oh, ik weet alleen de algemene weken. Maar geef het telefoontje maar door.

Bedankt, meis.

Studente:

Hallo, spreek ik nu met mijn eigen academie?

Nee, je spreekt met de Pabo.

Weet u misschien wanneer we tentamens hebben in periode 4?

Ik weet alleen de algemene weken, zoals die Avans-breed zijn vastgesteld. Ik kan dus niet met zekerheid zeggen dat dit bij jouw academie ook zo is. Waarom wil je dit nu weten?

Omdat ik vanavond een reis naar Sri Lanka moet boeken.

Oh, ga je op vakantie?

Nee, ik ga naar de bruiloft van mijn zus.

Dat is leuk voor je, wanneer is die dan?

In de week van 17 juni.

Hmmm, even zien, dat is bij de Pabo lesweek 9, de week van de schriftelijke toetsen. En ik vermoed dat het bij jullie ook zo is.

Kunt u dat niet voor me nagaan?

Natuurlijk niet, ik werk toch niet voor jouw academie? Iedere academie heeft haar eigen regels.

Weet u of daar nog iemand is?

Geen idee, dat denk ik niet, het is al na achten!

Kunt u het toch proberen?

Is goed, geef maar een telefoonnummer, of een naam, dan zoek ik het nummer erbij.

Die heb ik niet, ik ben eerstejaars en zit nog maar pas op de opleiding.

Dit is het einde van periode 2, je weet na vier maanden toch wel de naam van iemand bij het academiebureau?

Nee, eigenlijk niet.

Oké, ik zoek wel voor je.

Ik kijk in de online telefoongids en speur de vele namen af naar de juiste functie.

Nee, ik heb drie namen geprobeerd, maar hun toestellen zijn allemaal buiten dienst.

Ja, maar ik MOET vanavond het vliegtuig boeken, anders is het echt te laat.

Zal ik even naar boven lopen om te kijken of er misschien nog iemand zit dan?

Als u dat wilt doen, heel erg graag!

De trappen op…

Boven zat maar één iemand, en die raadt jou aan een e-mail te sturen aan het directiesecretariaat. Dit is het adres.

Ja maar, kan die mij dan niet vertellen of ik dan met vakantie kan?

Nee, die medewerker zit hard te werken, net als ik hier probeer te doen.

Oh, dan stuur ik maar een e-mail. Mevrouw?

Ja?

Maar gaat het directiesecretariaat mijn e-mail vanavond dan nog wel beantwoorden?

Ik ga er bijna Limburgs van praten.

Jij belt op de avond dat je wilt boeken laat op over een vakantie in een reguliere les- en toetsweek van Avans, en je verwacht dan ook nog dat mensen van de academie ‘s avonds hun berichten checken om jou direct te beantwoorden? Dat is toch wel heel onrealistisch, vind je zelf ook niet?

Ja, mevrouw.

Goedenavond!

Vermoeid rijd ik tegen tien uur naar huis, naar mijn veilige, rustig haven. Bij binnenkomst zoon nummer 1:

Hallo mam.

Hoi.

Waarom zo kortaf?

Ik heb je één ding gevraagd om te doen vandaag, en zelfs dat heb je niet gedaan?

Eeeeeh, wat voor ding?

Doe niet zo onnozel.

Oh, je bedoelt de sneeuw van het tuinpad vegen?

Ja.

Waarom zou ik dat doen, dat slaat echt nergens op.

Je hoeft ook niet te slaan, je moest vegen.

Ja, maar daar heeft toch niemand last van, die sneeuw kan toch gewoon blijven liggen?

Nee, je maakt morgen het tuinpad sneeuwvrij.

Maar waarom dan?

Omdat ik het zeg!

Dat pad schoon vegen heeft toch helemaal geen nut?

Geen discussie, je doet het gewoon. En ruim je kamer op.

Ik zou maar antwoord geven als ik jou was.

Oh ja, waarom?

Omdat jij anders morgen geen PC meer hebt. En ik wil geen zwijnenstal in mijn huis. Morgen het pad en je kamer.

Goedenavond!

Op naar zoon nummer 2. Glinsterende ogen begroeten me vanuit zijn bed.

Zoon, er staat een fiets in de woonkamer.

Weet ik, mam, er ligt toch een briefje op?

2013-01-18 07.21.51

Die opmerking negeer ik.

Een fiets in de woonkamer!

Ja, want mijn remmen waren bevroren.

Er staat een vieze FIETS in de woonkamer!

Anders knijp ik de bevroren remmen kapot. En ik heb mijn fiets nodig voor mijn werk.

Die fiets staat morgen niet meer in de woonkamer!

Nee, klopt, want dan ben ik aan het werk. Op die fiets.

Morgenavond na je werk staat die fiets ook niet meer in de woonkamer.

Mam, niet zo hard, ik ben op TeamSpeak, ze kunnen je horen.

Opvoedkundig geheel onverantwoord gil ik

Dat zal me een zorg zijn. DIE. FIETS. STAAT. MORGEN. NIET. MEER. IN. DE. WOONKAMER!

Mam?

Ja?

Ben je moe, mam?

Ja, kapot. Heb ook veel te lang gewerkt deze week. Hoezo?

Dat is wel te zien zeg, je ziet er echt ontzettend moe uit.

Ik doe mijn mond open om nog over de fiets te beginnen maar…

Ga nou maar gewoon naar bed, mam, lekker slapen.

Goedenavond!

2013-01-19 00.01.58

PS. de dag erna was de fiets uit de woonkamer verdwenen, en ook het tuinpad was schoon. De kamer, tja, da’s een ander verhaal 😉

Geplaatst in Doldriest briest, Nieuws

Geweldloos kerstfeest!

Er hangt een knusse sfeer op school. De kerstboom schittert in al zijn glorie, trots op de door de leerlingen gemaakte versieringen. Het ruikt naar dennentakken. Overal staan kerststukjes en de kerstster is ook al uit de hemel neergedaald. Aan het einde van de gang staat de deur van het klaslokaal een beetje open; een lied over vrede op aarde weerklinkt. Ze zijn uitgelaten, de zingende kinderen, hun wangen nog rood van de vrieskou tijdens het speelkwartier. Plots verschijnt er een gedaante in de deuropening. Hij heft zijn wapen en begint lukraak te schieten. In zijn ogen een fanatieke glans, alsof er een contact is doorgebrand. Chaos en paniek. De hel breekt los in Newtown, USA.

Twintig kinderen en zeven volwassenen schiet Adam Lanza dood, onder de slachtoffers zijn eigen moeder. Daarna pleegt hij zelfmoord. Maar daarmee houdt het niet op deze maand. In China valt een man nog meer kleintjes aan met een mes. In Oklahoma en Los Angeles worden aanslagen op scholen ternauwernood verijdeld. Vreselijke gebeurtenissen die levens verwoesten, zowel van de slachtoffers als van de nabestaanden. Maar ook van de kinderen en leerkrachten die het hebben overleefd. Dit staat op hun netvlies gebrand, is in hun geheugen vast gesmolten. En het lijkt steeds vaker te gebeuren.

Een overzicht:

  • 2012: Een schutter richt een bloedbad aan op een basisschool in de Amerikaanse plaats Newtown. Meldingen van het aantal doden lopen uiteen. Het motief van de dader is nog niet bekend.
  • 2012: Een moslimextremist schiet drie leerlingen en een leraar van een joodse school in het Zuid-Franse Toulouse dood. De dader blijkt eerder drie militairen te hebben vermoord. De politie belegert de woning van de schutter. Die komt uiteindelijk om het leven.
  • 2011: In de Braziliaanse stad Rio de Janeiro komen 13 mensen om door een schietpartij op een basisschool. De schutter pleegt daarna zelfmoord.
  • 2010: Een biologielerares in het Amerikaanse Huntsville schiet drie collega’s dood tijdens een personeelsvergadering. Ze had te horen gekregen dat haar aanstelling niet zou worden verlengd.
  • 2009: In zijn voormalige school in het Duitse Winnenden schiet een jongeman negen scholieren en drie docenten dood. Op zijn vlucht vermoordt hij nog eens drie mensen. Vervolgens slaat hij de hand aan zichzelf.
  • 2008: Op een school in het West-Finse Kauhajoki schiet een 22-jarige student negen medeleerlingen en een leraar dood, waarna hij de hand aan zichzelf slaat.
  • 2007: Acht doden, onder wie de directrice, bij een schietpartij op een school in het Finse Tuusula.
  • 2007: 33 doden (inclusief schutter) bij een schietpartij op de Virginia Tech University in het Amerikaanse Blacksburg.
  • 2006: Een vrachtwagenchauffeur richt een bloedbad aan in een schooltje van de Amish-geloofsgemeenschap in het district Lancaster van de Amerikaanse staat Pennsylvania. Er vallen vijf doden. De schutter pleegt zelfmoord.
  • 2005: In de Amerikaanse staat Minnesota schiet een leerling zeven andere scholieren dood voordat hij de hand aan zichzelf slaat. Kort daarvoor had hij al twee van zijn grootouders omgebracht.
  • 2002: Een bloedbad op een school in Erfurt in het oosten van Duitsland kost 18 mensen het leven. Onder hen is de dader, een oud-leerling die twee keer voor zijn examen was gezakt.
  • 1999: Scholieren richten op de middelbare school Columbine in de Amerikaanse plaats Littleton (Colorado) een bloedbad aan. Ze schieten 12 scholieren en een leraar dood. Daarna plegen ze zelfmoord.
  • 1998: Twee jongens (11 en 13) schieten vier scholieren en een leraar dood op de Westside Middle School in Jonesboro in de Amerikaanse staat Arkansas.
  • 1996: Een man dringt een school in het Schotse Dunblane binnen en schiet 16 leerlingen en een docent dood. Daarna slaat hij de hand aan zichzelf.

Bron: De Gelderlander

Waarom een school? Worden ze aangetrokken door de onschuld van die weerloze kleintjes? Of door jongeren die allemaal worstelen met dezelfde vragen en frustraties? Gebeuren er dingen op een school die zo ontzettend veel woede oproepen? Wat knapt er in zo’n knul, man of vrouw? Wat laat de stoppen doorslaan?

Verbied wapens, zegt men, je komt er ook veel te makkelijk aan! Nou, ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik zou niet weten hoe ik aan een wapen moet komen. Schietspellen moeten ook verboden worden! Maar is dit werkelijk de oplossing? Moet er niet veel meer aandacht komen voor de geestelijke gezondheid en begeleiding van probleemgevallen? Helaas is er niet altijd een peil op te trekken: soms verandert een rustige, aardige knul in een nietsontziende moordenaar. In andere gevallen zijn de voortekenen er wel. Zijn deze mensen ziek? Of ‘gewoon’ gewelddadig?

Er is ook nog een andere vorm van geweld op scholen: niet zo zichtbaar maar ook dodelijk: pesten. Kinderen blijven thuis van school omdat ze gepest en vernederd worden, soms zo erg, dat ze geen andere uitweg zien dan zelfmoord plegen. Dit mogen wij niet laten gebeuren!

De huidige maatschappij is erg gericht op het individu – op ieder voor zich – en daardoor is de kans groot dat we signalen uit de omgeving missen. Zou het niet een prachtig voornemen zijn om hier meer op te gaan letten in 2013? Om mensen die in hun eentje worstelen – met zichzelf of met anderen – te steunen? Het is immers december. Een feestmaand, een maand van bezinning en introspectie. Van familie en samenzijn in harmonie. Een welkome tegenhanger van het geweld. Want hoewel de woorden op elkaar lijken, is geweld helemaal niet geweldig. Integendeel.

Ik wens jullie een vreedzame kerstvakantie en een mooie jaarwisseling toe. Tot in 2013!

DSC_3385