Expressief – Pagina 2

Zo’n dag dat je na een slapeloze nacht te lang onder de douche blijft staan en daardoor in de file naar je werk staat?
Zo’n dag dat je een probleem oplost, en daardoor beseft dat er nog een ander, groter probleem is?
Dat de zon schijnt en je alleen maar naar het bos wilt, maar opgesloten zit achter glazen wanden?
Zo’n dag dat je tegenstrijdige aanwijzingen krijgt?
Je geïrriteerd je laptop dicht klapt en naar huis wilt gaan, maar dat net op dat moment studenten aan de balie staan voor een sleutel?
Dat je zit te wachten op die sleutel, ze dan om een andere komen vragen en je nog langer moet blijven?
Zo’n dag dat je vriendje ziek is en je na je werk even langs gaat om om een kus te bedelen, als vervanging van een avond samen?
Zo’n dag dat je dan eindelijk op weg naar huis bent, maar recht in een rode zee van achterlichten rijdt?
Zo’n dag dat je je moeizaam een andere weg baant, dwars door het centrum, van het ene geobstipeerde stoplicht naar het andere?
Je huiverend thuis komt in een donker huis?
Zo’n moment dat twee harige lijven zich met ware doodsverachting van de trap af storten in hun haast om je te verwelkomen met liefhebbend gespin, aanhankelijkheid en vooral veel kopjes?
Zo’n dag waarvan het einde alles weer goed maakt?

Ken je dat?

171101Smokey

Zomerzotheid

Wat een prachtige ochtend!

Als ik een staart had,

zou ik kwispelen.

Status• Gepost op 1 augustus 20171 augustus 2017 door Doldriest

Expressief, Gedicht, Natuur, Poëzie

Hemelse Heksenbezem

Gepost op 3 augustus 20167 augustus 2016 door Doldriest

–

Ik wil de wolken vangen

een net langs de hemel hangen

en de grauwgrijze en witte watten

uit de natte lucht

plukken

Ik wil de wolkenmoes draaien

het goedje waar nodig zaaien

en wegzuigen het overschot

het regenwater

verdelen

Ik wil de wolken hoger

blazen met een enorme haardroger

ze naar gebarsten aarde leiden

laten ontkiemen

doordrenken

Ik wil de lucht in evenwicht vegen

verspreiden de vochtige zegen

en met ferme streken

de aarde

helen

–

Copyright Marion Driessen

Expressief, Foto, Gedicht, Poëzie

Gouden Hart

Gepost op 31 juli 20167 augustus 2016 door Doldriest

–

ik vlecht gouden draadjes zonnestralen

tot een lint

en knoop hiermee mensen aan elkaar

verbind

zodat zij hand in hand

uit ieder land

het licht doorgeven

beleven

dat we helemaal niet zo anders zijn

geleid de glans tot in het hart

en verlicht van binnenuit

sla weg

de haat

de pijn

totdat het klopt…

–

Copyright Marion Driessen

Expressief, Gedicht, Poëzie

Ondersteboven

Gepost op 19 januari 201621 januari 2016 door Doldriest

de wereld op zijn kop
of op zijn hoofd
verdoofd, verbijsterd
als in een droom
loop ik rond en zoek
naar mijn leven
mijn plannen
de stip aan de horizon
in ander perspectief
ik klamp me vast
aan het heden
en leef van dag tot dag
lief lijf
beklijf
normaal wil ik zijn
dag pijn
dag zorgen
tot morgen
vandaag ben ik
gewoon weer ik

—

Voor M.K.
veel sterkte en beterschap

~Marion

Expressief, Fantasy, Foto, Korte verhalen

WasVrouw

Gepost op 7 januari 2014 door Doldriest

Ze schrobt haar handen rood, gezwollen. De huid rimpelt om haar broze botten, terwijl ze met een vermoeid gebaar een weerbarstige lok achter de oren veegt. Achteloos, gedachteloos. Grijs zijn ze nu, haar haren slechts een hint van koper. Gebonden in een slordige knot vangen ze het zweet op dat langs haar nek naar beneden parelt. Het water in de tobbe kleurt grauw en bevrijdt het wasgoed van zijn sluier. Smetteloos moet het zijn, met minder neemt zij geen genoegen. Alleen het beste is goed genoeg voor haar heer.

Eindelijk hangt het goed te drogen, een wolk van wit op een geraamte van hout. En net op tijd, hoort ze daar zijn voetstappen? Maar nee, ze zijn te licht. Geen statige tred, maar hollende voeten. De stem te hoog, te jong. Vertwijfeld ziet ze hoe groezelige vingers haar harde werk besmetten, teniet doen. Ze graaien en trekken, betasten respectloos en spelen verstoppertje. Als de jongen het hemd over zijn hoofd wil trekken, stormt ze verontwaardigd naar voren. Wil je dat wel eens laten, kwajongen? Al snel is hij het beu, verkleedspelen is veel leuker met zijn tweeën. Hij huivert even en loopt dan weg.

De rust keert weer op de binnenplaats. Niet langer verstoord door de passage van het kind, voegen de flarden van de vrouw zich weer samen. Zij inspecteert haar goed en zucht. Terug naar de tobbe.

Zij was een vrouw.