Geplaatst in UK, Vakantie

Wild Leven


Maandag 24 oktober 2016

Het is nog donker buiten. Verkeer raast al voorbij in een niet-aflatende stroom van snelheidsduivels op de smalle bochtige straat zonder verlichting, omringd door donkere bomen. Na een onrustige en te kruidige nacht verlang ik te zeer naar een mok Engelse thee met een plens melk om nog langer te kunnen blijven liggen in ons lage bed in Japanse stijl. De verwarming in mijn rug, een plaid over mijn benen en een warme sjaal om mijn nek. Het is behaaglijk en schemerlicht. Mijn boek The Witching Hour van Anne Rice boeit me mateloos, verweven met de geschiedenis van hekserij en plantages, van Amsterdam en de Cariben. Het verhaal springt voor- en achteruit in de tijd, maar behoudt iets magisch en sinister. Lees verder “Wild Leven”

Geplaatst in UK, Vakantie

Wakker worden in een cottage


Zondag, 23 oktober 2016

Het is al half acht als ik eindelijk weer bij mijn positieven kom. De zon! Eruit! Het raampje met zijn rieten pony kijkt uit op de achtertuin. Bomen, gras, in de verte lopen koeien in de wei. En dan beweegt er iets. Een grijsrode gedaante springt op rappe pootjes over het hek en daalt dan verder af. Een eekhoorn! Heel normaal hier, maar ik kijk gebiologeerd toe. Lees verder “Wakker worden in een cottage”

Geplaatst in Algemeen, Zeswoordverhalen

Hondenpraat

Mijn verhaal over HONDEN in zes woorden:



HOI HOND.

SNUFFEL.

AGGUT, LIKKIE, LIKKIE!


160922ochtendmd

klik voor details

Geen fictie dit keer, maar werkelijkheid.

Vanmorgen breng ik mijn auto naar de garage, voor de tweede keer in twee weken. Er zit een snerpend gepiep in dat zich alleen laat horen als de monteur er niet bij is. Maar dat terzijde.

Op weg naar huis geniet ik te voet van het mooie landelijke plaatje, maak een foto van de paarden in de wei. Een vrouw met een Airedale terriër komt me tegemoet en zoals altijd kan ik me niet bedwingen. Met een zonnig “Goedemorgen” groet ik de vrouw en wend me dan tot haar viervoetige metgezel. “Hoi hond”, zeg ik. De hond snuffelt goedmoedig aan mijn vingers en likt dan mijn hand.

De vriendelijke vrouw kijkt vol verwondering toe en roept dan uit “Aggut, likkie likkie!” Het duurt even voordat mijn hersenen die drie woorden verwerkt hebben. Met een grijns loop ik door. Likkie likkie…

Ik verzin het niet. Geen babypraat, maar hondenpraat.

 

Geplaatst in Algemeen, Dieren, Foto, Persoonlijk, Vakantie

De Mearas bestaan echt!

Graag wil ik deze post op mijn Engelse blog Figments of a DuTchess met jullie delen:

The Mearas are real!

Met mooie foto’s, beloofd! Hier alvast wat voorbeelden:

160808mearas1160808mearas4160808dolmen4160808text1

Wil je de rest ook zien? Ga dan naar The Mearas are real!

 

Geplaatst in Blikvanger

Blikvanger

klik voor details

160515Blikvanger

Geplaatst in Foto

Weidegroet

Uiteindelijk bleek haar nieuwsgierigheid sterker dan de angst. Wat een droppie! ❤

151023-1

Geplaatst in Blikvanger

Blikvanger

klik voor details

150504

 


 

WoordeloosLogo

Geplaatst in Blikvanger

Blikvanger

klik voor details

150218woordeloos


 

WoordeloosLogo

Geplaatst in Fotogedicht

Haiku Zaterdag


hoefjes klepperen

parmantig undercover

zonder veel geblaf

150131haikuzaterdag

klik voor details

HAIKU ZATERDAG

Haiku is een vorm van Japanse dichtkunst, geschreven in drie regels, waarvan de eerste regel 5, de tweede regel 7 en de derde regel weer 5 lettergrepen telt.
De haiku drukt, in de klassieke vorm, een ogenblik-ervaring uit, soms gelinkt aan en geïnspireerd door zen. De haiku is een vingerhoed vol emotie, waarin weinig ruimte is voor ontledingen en benaderende omschrijvingen.

Schrijf een haiku op je blog/website over wat jou vandaag bezighoudt en geef het de titel Haiku zaterdag. Zet je bijdrage met een link naar je eigen post in een reactie hier op Doldriest. Je mag een foto of een tekening gebruiken, maar dat hoeft helemaal niet.

Grijp de badge en doe mee! 🙂

HaikuZaterdagBadge