Hondenpraat

Mijn verhaal over HONDEN in zes woorden:

HOI HOND.

SNUFFEL.

AGGUT, LIKKIE, LIKKIE!

klik voor details

Geen fictie dit keer, maar werkelijkheid.

Vanmorgen breng ik mijn auto naar de garage, voor de tweede keer in twee weken. Er zit een snerpend gepiep in dat zich alleen laat horen als de monteur er niet bij is. Maar dat terzijde.

Op weg naar huis geniet ik te voet van het mooie landelijke plaatje, maak een foto van de paarden in de wei. Een vrouw met een Airedale terriër komt me tegemoet en zoals altijd kan ik me niet bedwingen. Met een zonnig “Goedemorgen” groet ik de vrouw en wend me dan tot haar viervoetige metgezel. “Hoi hond”, zeg ik. De hond snuffelt goedmoedig aan mijn vingers en likt dan mijn hand.

De vriendelijke vrouw kijkt vol verwondering toe en roept dan uit “Aggut, likkie likkie!” Het duurt even voordat mijn hersenen die drie woorden verwerkt hebben. Met een grijns loop ik door. Likkie likkie…

Ik verzin het niet. Geen babypraat, maar hondenpraat.