Het is zaterdag. Normaal gesproken begint die dag al vroeg met een ongezonde dosis gepoets, worden kledingstukken her en der van slaapkamers af geplukt en draait de wasmachine in ploegendiensten. Koel- en andere kasten worden aangevuld met even later onverklaarbaar verdwijnende snacks, en ook de tuin vraagt de nodige aandacht. Maar vandaag gaat het allemaal iets anders. De vaart is eruit. Lees verder “In een slakkengang”
Tag: weekend
Blikvanger
Een halve eeuw en nog steeds doldriest
April en mei zijn echte feestmaanden hier: alle kids zijn jarig, mijn partner is jarig en ikzelf ook. Vandaag. Ik heb de magische grens van vijftig bereikt en hoor er eindelijk bij. Waarbij weet ik niet, maar men zegt het 😉
In die halve eeuw heb ik veel aan- en afgeleerd, maar vooral het belang van familie en vrienden ervaren. In dit bijzondere Sarah-jaar wil ik vriendschap vieren – niet door een groot feest te geven, maar door kleine groepjes vrienden uit te nodigen voor een etentje, een high tea, een borrel of een picknick door het hele jaar heen. En daar verheug ik me enorm op.
Vijftig worden is helemaal zo gek nog niet! Zeker niet als je zo’n prachtige bos rozen van je vriend krijgt 😀
Allemaal een heel fijn en feestelijk weekend,
Marion
x
Het Weekend Ontluikt
Het was vrijdagavond. Na een drukke week was ze echt toe aan wat rust. De bank lonkte en het kussen in haar rug voegde zich geheel naar haar wensen. Hoewel haar grijze kijkers nog dapper in de rondte keken, zakten haar oogleden er steeds verder overheen – eerst nog wat aarzelend, maar al gauw was er geen houden meer aan. Met een onverbiddelijke klap sloegen de luiken dicht. Het was op. Ze sliep.
~ Fijn weekend allemaal! 🙂
Dungeons & Dragons
Dit wordt geen gezapig weekend met saai familiebezoek. Geen wassen draaien en strijken. En er is al helemaal geen sprake van op de bank in slaap vallen. In tegendeel, het wordt een aaneengesloten strijd tegen het kwade. Of tegen het goede. Wat zeker is, is dat het een gevecht wordt, vaak op leven en dood.
Morgenmiddag arriveren mijn vrienden uit West-Friesland voor twee dagen vol avonturen met en tussen trollen, orcs en elfen, reuzen en aardmannetjes in de uitgestrekte gewelven van het Onderdonker. Jeeeeeeeeeez’, dat klinkt echt voor geen meter in het Nederlands. The Underdark! Gelukkig spelen we Dungeons & Dragons (D&D) voornamelijk in het Engels.
Zwaaiend met zwaarden en schilden maaien we onze tegenstanders neer, doorboren en spiesen, hakken en houwen, tot niets meer overblijft dan wat bloederige… met een koffielepeltje zitten we op de bank met een hapje en een drankje, pratend, in de aanval of juist de verdediging, vol discussie of samenwerkend. Met diverse schitterende D&D boeken bij de hand om regels en magische items op te zoeken.

Zo’n rollenspel wordt geleid door een Dungeon Master (DM), die het basisverhaal helemaal heeft voorbereid en uitgewerkt (tot en met de bijrollen). De spelers weten alleen de feiten die de DM hen verstrekt. Hij schetst de spelsituatie, stelt vragen, doet suggesties en geeft opdrachten aan de spelers, die ieder een fantasy personage hebben bedacht. En dan gaat het avontuur beginnen, duiken we onder in onze rollen en gaan spelen. In onze groep zijn er vier spelers en een DM.
Zo kan de groep – na subtiele aanwijzingen van de DM – bijvoorbeeld recht in een hinderlaag van een bende schurken lopen. Dan is het niet zo dat een van ons opspringt, een cape omslaat, naar de keuken rent en met een koksmes gaat maaien. Of met aardappelschilmesjes de anderen belaagt. Nee, we verzinnen de acties zelf door middel van onze fantasie. We gaan in de tegenaanval. Zoeken dekking achter een boom en schieten terug. Of sluipen naderbij en schakelen de boeven zo uit. Of sturen er een vuurbal naar toe (wizard). We schetsen een spel met woorden.
Deze verzinsels worden eenvoudig uitgebeeld door miniaturen en getekend op papier of een whiteboard. Acties zijn aan vaste regels gebonden. Zo wordt de uitkomst vaak bepaald door het gooien van dobbelstenen. Het zijn heel aparte exemplaren. Een normale dobbelsteen is een D6 (zes vlakken), maar wij spelen met een D4 (vier vlakken), een D6, D8, D10, D12 en een D20. Het is dus helemaal niet zeker of een actie gaat lukken.
Als een 20 gerold wordt (met de D20 natuurlijk) weerklinkt gejuich, want dat betekent dat de actie zeer goed gelukt is. Maar het komt ook wel eens voor dat je een 1 rolt (met diezelfde D20) en dat is niet zo gunstig. Zo heb ik in een weekend wel eens vijf keer een één gerold, zowat achter elkaar. En kukelde dus ook vijf keer van een palissade af. Hard. Een tijdelijke ‘gave’. We hadden direct door moeten rijden naar het casino! Iedere keer als je gewond raakt, raak je hitpoints kwijt. Je kunt ook ‘dood’ gaan in een sessie en dan ben je je personage, waar je maanden, zo niet jaren aan hebt gewerkt, kwijt.
Daarnaast heeft ieder personage sterke en zwakke punten die de kans op succes vergroten of verkleinen. Als je een compleet harnas draagt, is de kans nihil dat je goed bent in sluipen. En heb je moeite tegen een berg op te klimmen. Maar van de andere kant ben je wel een tank in close combat. Lekker rossen. Een goede samenstelling van de groep is dan ook zeer belangrijk.
Hoewel de DM het verhaal kan sturen, is de echte invulling van een D&D avontuur soms zeer verrassend door de creatieve bijdragen en vondsten van de spelers. Zo hebben wij in de vorige campaign in onze bloeddorst een van de bij-personages van de DM ‘vermoord’, voordat die ons een belangrijke tip kon geven. Verhaal bijna om zeep, maar het beteuterde gezicht van de DM was kostelijk.
Mocht je nieuwsgierig zijn naar onze belevenissen, dan kun je rondkijken op Dungeon Dutchess, waar ik verslag doe van onze verhalen.
Even nog wat technische details voor de liefhebbers:
- Editie: D&D 3.5
- Setting: Forgotten Realms
Naast al deze dwaze D&D avonturen is er in zo’n tweemaandelijks weekend ook ruimschoots plek voor culinaire uitspattingen. Nasi Goreng is een klassieker. De pasta-salade een topper. Kaas en olijven. Fris, bier en wijn. Ook is er altijd ruimte voor een spannende dvd en ontspannen geklets. Kortom, het zijn top-weekenden. Even helemaal weg van het werk, van de dagelijkse zorgen en beslommeringen.
Mijn vrienden hebben geen zachte G. Ook zijn zij het milde zuidelijke klimaat niet gewend. Maar stiekem vinden ze het allemaal best geinig, ook al zullen zij het ten stelligste blijven ontkennen.
Tot morgen! Bij nader inzien: tot straks! Middernacht is alweer voorbij…
Kadaffie
Net voor het weekend nog even een glimlach:

PS Ik heb zelf een Kaatje… 😉
Top Gear
Top Gear betekent ‘hoogste versnelling’. Gelukkig heeft mijn karretje er maar vijf, die kan ik nog net vinden. Vman’s auto heeft er nog een paar meer geloof ik, maar die gebruik ik nooit.
Hoewel ik absoluut geen kennis heb van auto’s, niet in katzwijm val bij het zien van een supercar, geen diep verlangen heb om een dure auto te bezitten – behalve dan de Audi TT, ik word helemaal lyrisch van een Audi TT – of als een tornado over de weg te jagen, is Top Gear één van de weinige TV programma’s die ik met enige regelmaat zie… eigenlijk het enige.
Een spannende avonturen vechtfilm met humor kan ik ook nog wel waarderen, maar dan houdt het ver op met het kastje kijken. Zoals Indiana Jones and the Kingdom of Cristal Skull die op TV zou komen. Helemaal geïnstalleerd, thee, koekjes, the works… wat denk je: KLOPT DIE TV GIDS NIET! Wil ik eindelijk een keertje kijken, zit ik voor niets helemaal klaar. En de TV gids omvat twee weken met vrolijk programma advies. Ik hoef waarschijnlijk niet te vertellen dat de week erna hetzelfde gebeurde? Ja, ik ben blond!
Ik heb nog een ouderwetse bak, een TV waarbij de diepte het wint van de breedte. Een redelijk kleine beeldbuis die gedurende de eerste vijf minuten de meest artistieke golfjes laat zien. Ach, een beetje rammelen aan de scart-kabel en het werkt weer. Tot je gaat zitten natuurlijk, dan wordt het beeld weer fraai vervormd. Geen nood, na een tijdje stopt het vanzelf.
O ja, Top Gear. Het programma gaat over auto’s… maar dat is eigenlijk helemaal niet belangrijk. Al ging het over bakstenen, dan zou ik nog kijken: het wordt namelijk gepresenteerd door drie knettergekke presentatoren Jeremy Clarkson, Richard Hammond en James May, die erg goed op elkaar ingespeeld zijn. De humor is werkelijk fantastisch en ik schater het dan ook regelmatig uit. Ze halen de meest stoere en ook dwaze ideeën van stal om interessante afleveringen voor ons te maken. Zo bouwen ze hun eigen campers, houden races met bussen (die prompt omvallen), rijden in jeeps door de jungle van Zuid-Amerika, je kunt het zo gek niet verzinnen.
Vóór Top Gear had ik nog nooit gehoord van The Stig. Een in een wit pak met witte helm getooide grote onbekende die allerlei auto’s in een Power Lap over het Top Gear test-circuit jaagt. Zelfs mijn anti-scheur hart gaat dan sneller kloppen. In de aflevering van vanavond ontdeed onze mystery guest zich van zijn hoofddeksel en kwam Schumi tevoorschijn: Formule 1 coureur Michael Schumacher. Wat kan die vent rijden zeg! En wat heeft hij een aparte muzieksmaak.
Tegen het einde van de tweede aflevering – er wordt altijd een nieuwe show en een herhaling uitgezonden – begint mijn aandacht een beetje af te zakken. De hoogste versnelling haal ik niet meer en ik moet terugschakelen naar een lagere. Op het einde schakel ik helemaal terug. Soms moet Vman me zelfs wakker maken. Top Gear, in de laagste versnelling relaxed het weekend in… naar bed!







