september 2013 – DOLDRIEST

Verhaal in zes woorden met beeld: Jeugd

Gepost op 25 september 201310 februari 2016 door Marion Driessen

Dit keer heb ik gekozen voor een lichter thema, aangedragen door Marja: JEUGD. Wat quotes ter inspiratie:

De jeugd is de wervelwind van het leven.
– Georges van Acker

Roem is de dorst der jeugd.
– Lord George Byron

Ware jeugd is een eigenschap die men zich pas op rijpere leeftijd kan eigen maken.
– Jean Cocteau

Pas op de jeugd. Je weet niet hoe ze zich ontwikkelen zal.
– Confucius

Jeugd voelt verder dan ervaring ziet.
– Adriaan Roland Holst

Veertig is de ouderdom van de jeugd. Vijftig de jeugd van de ouderdom.
– Victor Hugo

Ik discussieer gaarne met de jeugd. Ze herinnert mij eraan dat ik het vroeger ook niet wist.
– Karel Jonckheere

Jeugd is de benaming voor de periode dat iemand kind is, dus nog niet volwassen.
Het is ook de verzamelnaam voor alle personen die jeugdig zijn, zich jong gedragen of jong lijken. Jeugd is bepaald door veranderlijke leeftijdsgrenzen. Er kan gesteld worden dat de biologische rijping het einde markeert van de kindertijd (gemiddeld rond de twaalf jaar). Jongeren worden echter pas helemaal volwassen als ze sociaal zelfstandig zijn. Juridisch is men volwassen op achttienjarige leeftijd. Rond die tijd voltooien veel jongeren ook hun secundaire scholing en beginnen met een universitaire studie of werkkring en beginnen ze hun eerste serieuzere relatie.

De uitdaging voor jou:

Schrijf een verhaal over JEUGD in slechts zes woorden. Laat je inspireren door een foto of afbeelding en schrijf daar je verhaal bij. Of bedenk eerst zes woorden en maak/zoek dan een foto.

Hier een voorbeeld van een Zes Woorden verhaal, geschreven door Ernest Hemingway.

Wat een impact hebben deze luttele zes woorden.

Publiceer jouw Zes woorden-verhaal met bijpassende foto of afbeelding op je eigen website/log en plaats de link naar jouw post in een reactie hieronder. Ik vermeld je vervolgens in dit bericht.

Veel plezier bij het schrijven, ik zie uit naar je verhaal.
Marion

LEES DE JEUGD VERHALEN VAN:

Smijling: Zes woorden met beeld * 15 * Jeugd
Lanterfanten – Dauw: Jeugd
Marijn Krijger: Verhaal in zes woorden met beeld – Jeugd
Marja: Jeugd
Melody: 6 woorden – 1 beeld – ‘Jeugd’
Marja: Jeugdherinneringen
Doldriest: 6WMB: Jeugd

Wie volgt?

De volgende schrijfuitdaging wordt gepubliceerd op woensdag 9 oktober. Klik hier voor meer uitleg over Verbeeld een verhaal in zes woorden. Would you rather participate in English, please go to Six Word Story Challenge: Youth.

—

Eerdere thema’s:
130216 – Armoede
130227 – Onderwijs
130313 – Lente
130327 – Schrijven
130410 – Licht
130424 – Muziek
130515 – Vervoer
130529 – Huisdieren
130612 – Spijt
130626 – Inspiratie
130703 – Reclame
130814 – Vakantie
130829 – Geheugen
130911 – Terrorisme

Doldriest briest

Studentenhuizen

Gepost op 19 september 20136 maart 2019 door Marion Driessen

Op kamers. Leven op twaalf vierkante meter. Eten, slapen, vrienden ontvangen, gezelligheid en blokken. Mooie tijden, soms moeilijke tijden en vooral leerzame tijden.

Mijn eerste kamer-ervaring doe ik op in Breda, waar ik samen met een meisje van de middelbare school een benedenverdieping huur. De ruimte is door tussenwanden van inbouwkasten kunstig verdeeld in twee slaapkamers met daartussen een gezamenlijke huiskamer. Zeer gehorig, dus je houdt rekening met elkaar. Zo houd je ook rekening met elkaars menuvoorkeuren, maar er zijn grenzen. Grijze hompen lillende lever vormen zo’n grens. En de scheve blikken als mijn vriend een koekje teveel neemt, een andere. Wat zo’n niet-matchend samenwonen je oplevert is een dringende behoefte aan een eigen ruimte.

Je verhuist naar een ander studentenhuis en krijgt mannelijke huisgenoten. Heerlijk, al zijn duidelijke afspraken over de schoonmaak van gemeenschappelijke ruimten een must. Mannen vragen om een ander soort communicatie, ze kijken toch anders tegen zaken aan. Vuile vaat opstapelen in de gemeenschappelijke keuken is toch geen probleem zolang er nog minstens één schone pan en borden zijn? Niet moeilijk doen hè. Na een week ben ik het meer dan beu en kieper alles heel gemakkelijk in de achtertuin, waar de regen de ergste overblijfselen alvast wat losweekt.

Of wat denk je van het vinden van resten van een ruige nacht stappen, zuipen en shoarma, druipend over je pas op de hand gewassen lingerie? Vriendelijke woorden verliezen op dat moment ieder effect. De deur opengooien en de nietsvermoedende prins ziedend uit bed sleuren brengt de boodschap beter over. Wat heeft hij staan te boenen.

En dan nog een creepy huisbaas die te pas en vooral te onpas binnenvalt. Die bewoners van zijn eigen pension bij ons in huis zet omdat hij zelf geen plek heeft. Ongure sujetten die je met een strijkijzer van je lijf af moet houden. Nachtelijke deals bij de voordeur. Een wereldvreemde jongen die geopende blikken perziken in de diepvries bewaart. Je maakt wat mee!

Maar op kamers wonen is vooral samen zijn met lotgenoten. Koken en eten, lange avonden vol muziek en spelletjes. Filosofische gesprekken tot diep in de nacht. Elkaar oppeppen voor tentamens. Onafhankelijkheid en een weg vinden naar volwassenheid.

Hoe gaat het er tegenwoordig aan toe? Zijn studenten tegenwoordig meer op zichzelf? Staan overal vaatwassers en wasmachines? Is het luxueuzer? Maar ook al vergemakkelijken deze apparaten het hedendaagse studentenleven, dan nog is het voornamelijk een kwestie van samen wonen, samen in een huis leven. Waar alles om afspraken draait, begrip en respect. En hygiëne. Want niet overal zijn huisdieren toegestaan.

Expressief, Foto, Natuur, Poëzie

Herfstwandeling

Gepost op 16 september 201317 september 2013 door Marion Driessen

de lucht knispert
tintelt fris op je wangen
vervaagt het bruin tot rood
handen diep in de zakken gestoken
schop je herfstbladeren
in kleurrijke fontein
uiteen

klik op de foto voor een groter formaat

Compassie, Dieren, Natuur, Nieuws

Oliewinning boven natuurbescherming? NEE!

Gepost op 15 september 2013 door Marion Driessen

Berggorilla’s. Donkere expressieve ogen in een apenkop. Vreedzame dieren met een hechte familieband. Met uitsterven bedreigd leven ze op de flanken van de vulkanen van het Virunga-massief. Het is maar goed dat ze zich hier niet van bewust zijn. Ze delen het gebied met olifanten, nijlpaarden, okapi’s, leeuwen en buffels in een buitengewone rijkdom. Met maar liefst 2000 plantensoorten, 215 soorten zoogdieren, 706 soorten vogels, 109 reptielsoorten en 78 soorten amfibieën is het het soortenrijkste beschermde gebied in Afrika. We hebben het over Virunga Nationaal Park in Congo.

foto: Africa Travel Resource

Achtduizend vierkante meter bos, savannes, vulkaanhellingen en meren. Een tropisch paradijs op aarde, ware het niet dat burgeroorlogen en vulkaanuitbarstingen roet in het natuureten gooien. En alsof dat nog niet genoeg is, wil de Britse oliemaatschappij SOCO naar olie gaan boren in Virunga Nationaal Park. En wat zegt de Congolese regering dan? Toe maar jongens, ga je gang. Ze hebben SOCO toestemming gegeven om in maar liefst 85 procent van het park naar olie te boren…

Als SOCO gebruik maakt van deze olieconcessie zal dit desastreuze gevolgen hebben: er worden wegen aangelegd, pijpleidingen, de schokken en trillingen van het boren geeft onrust voor het leefklimaat van de dieren. Er is kans op olie-lekkage in bijvoorbeeld het Edwardmeer, waardoor het ecosysteem van het park aangetast wordt. Het opent de deuren voor stropers die een graantje willen meepikken van de onrust.

Het Wereld Natuur Fonds en werelderfgoedorganisatie Unesco maken zich grote zorgen over de toekomst van het park. Wereldwijd zijn er nog maar 880 berggorilla’s, waarvan 480 in Virunga leven. Gaat de regering olie kiezen boven natuurbescherming? Gaat Virunga haar beschermde status kwijtraken? De WNF strijd voor het behoud van dit prachtige park heeft al een succes opgeleverd: de Franse oliemaatschappij Total ziet af van haar plannen om naar olie te zoeken in Virunga. Nu SOCO nog!

foto: Paradise in the World

Virunga Nationaal Park ligt in het oosten van Congo, langs de grens met Rwanda en Oeganda. Het park bestaat sinds 1925 en is daarmee het oudste nationale park van Afrika. Sinds 1979 staat het op de Werelderfgoedlijst van Unesco. In 1994 kreegt het de status ‘bedreigd werelderfgoed’.

Wil je helpen om dit prachtige park te beschermen, ga dan naar wnf.nl/virunga en teken de petitie.

informatie: Panda

Zeswoordverhalen

6WMB: Terrorisme

Gepost op 13 september 201310 februari 2016 door Marion Driessen

Mijn eigen bijdrage aan Zes Woorden Met Beeld: Terrorisme

—

IN BRAND DOOR WAAN DER ZINNEN

–

<< Wil je ook de andere zes-woorden verhalen over Terrorisme lezen en/of meedoen? Klik op de button hiernaast.

Zeswoordverhaal-uitdaging

Verhaal in zes woorden met beeld: Terrorisme

Gepost op 11 september 201310 februari 2016 door Marion Driessen

9/11. Vandaag is het precies twaalf jaren geleden dat terroristen vier vliegtuigen kaapten om ze te gebruiken als menselijke raketten. Twee toestellen boorden zich in de Twin Towers van het World Trade Center in New York, een ander in het Pentagon in Washington. Een vierde vliegtuig stortte neer. Bij de aanslagen kwamen bijna drieduizend mensen, afkomstig uit meer dan 90 landen, om het leven. Gruwelijk.

Terrorisme (van het Latijnse terror: paniek) is het zonder wettige grond plegen van ernstig geweld, of ernstige dreiging daarmee, met een politiek of religieus doel. In de meeste opvattingen over wat terrorisme is, moet het om illegaal geweld gaan, doorgaans gekoppeld aan burgers als slachtoffers.

Het doel is politieke veranderingen af te dwingen door middel van gewelddadige acties die het maatschappelijk leven ontwrichten. Deze kunnen bestaan uit het zaaien van angst -soms met zeer gewelddadige acties- om zo politieke stabiliteit te ondergraven. Doelen kunnen onder andere zijn:

onafhankelijkheid van een volk op hun grondgebied binnen een staat;
verzet tegen bestaande maatschappelijke en/of politieke en/of religieuze structuren;
handhaving van de macht van een bepaalde organisatie of ondergrondse beweging binnen een staat.

De uitdaging voor jou:

Schrijf een verhaal over TERRORISME in slechts zes woorden. Laat je inspireren door een foto of afbeelding en schrijf daar je verhaal bij. Of bedenk eerst zes woorden en maak/zoek dan een foto.

Hier een voorbeeld van een Zes Woorden verhaal, geschreven door Ernest Hemingway.

Wat een impact hebben deze luttele zes woorden!

Publiceer jouw Zes woorden-verhaal met bijpassende foto of afbeelding op je eigen website/log en plaats de link naar jouw post in een reactie hieronder. Ik vermeld je vervolgens in dit bericht.

‘Veel plezier bij het schrijven’ kan ik nu niet echt zeggen, maar ik zie uit naar je verhaal!
Marion

LEES VERHALEN OVER TERRORISME VAN:

Marja: Terrorisme
Kitty: Hand in your chemical weapons Assad
Lanterfanten: Terrorisme
Melody: 6 woorden – 1 beeld – ‘Terrorisme’
Doldriest: 6WMB: Terrorisme
Lenjef: Cultuur in botsing op hoog niveau
Smijling: Zes woorden met beeld * * Terrorisme
Minoesjka: Zes woorden met beeld
Staart: Terrorisme – zeswoordenmetbeeld

Wie volgt? 🙂

De volgende schrijfuitdaging wordt gepubliceerd op woensdag 25 september. Klik hier voor meer uitleg over Verbeeld een verhaal in zes woorden. Would you rather participate in English, please go to Six Word Story Challenge: Terrorism.

—

Doldriest briest

Wat zijn dat voor mensen?!

Gepost op 4 september 20136 maart 2019 door Marion Driessen

Jonas Smith en Laura Paxton, graag zo snel mogelijk naar de gate, anders wordt uw bagage van boord gehaald. Laatste oproep, ik herhaal, laatste oproep! De ene na de andere melding vloeit blikkerig door de vertrekhal terwijl we wachten op het boarden. Wat zijn dat toch voor mensen die een heel vliegtuig ophouden? Zorg gewoon dat je op tijd bent!

De afgelopen maand hebben we heel wat aansluitingen moeten halen. Wachten op de Fyra. Uren wachten op Schiphol. In Londen niet, want ineens blijkt dat je nog een stuk met de metro moet reizen om in de andere vertrekhal te komen. Niet shoppen, rennen! De lange vlucht naar Los Angeles. Na vier uur heb je het wel gehad. Na acht uur sukkel je eindelijk in slaap om even later weer wakker te schieten door een stel luidruchtige medereizigers die het nodig vinden om achter jou gezellig bij te kletsen. Je zou je zo met kop en staart door de nooduitgang naar buiten willen keilen, ware het niet dat dit het klimaat in het vliegtuig niet ten goede komt. Je bijt wat op je kiezen, zucht en draait twintig centimeter naar rechts. En het wordt niet donker hè, nog geen minuut. Je interne klok past zich geruisloos aan en blijft lekker actief door tikken. Maar eindelijk sta je met beide voeten op Amerikaanse bodem. Awesome!

klik op de foto voor een groter formaat

Dan volgt een maand van reizen, via de meest fantastische natuurparken van het ene motel naar het andere. Je zwerft door San Francisco en langs de Pacific Coast. Werkelijk alles gaat goed. De motelkamers zijn gereserveerd en ondanks bedekte dreigementen van de autoverhuurder is de motor van de auto sterk genoeg en blijft de airco cool.

Veel te snel wordt het tijd om weer naar huis te gaan. Maar liefst zes uren wachten op het vliegveld van LA – je wilt immers op tijd zijn – en dan de lange vlucht. De volgende dag landt het vliegtuig om 12 uur ’s middags op Londen Heathrow en stap je in een taxi naar Londen Gatwick. De aansluiting vertrekt pas vier uren later, tijd zat dus.

klik op de foto voor een groter formaat

Daar slaat de man met de hamer, de moker toe. Ik zit met open ogen te slapen en de moed zakt me in de wandelschoenen als ik op het grote mededelingenbord zie dat we ook nog een half uur vertraging hebben naar Amsterdam. Nog langer wachten, dit red ik nooit. Soep! Soep zal helpen om wakker te blijven. Even later lepel ik genietend de hete brij naar binnen. Langzaamaan, tijd zat. Toch maar weer naar beneden en nog eens het bord controleren.

Maar wat is dat nu?! De luchtvaartmaatschappij klopt niet. Huh? Mijn blik vliegt verder naar boven en ik zie ‘British Airways – Amsterdam – 16.00 uur – gate closed’. Het is 15.45 uur. Ik gil het uit van ontzetting en we rennen naar de closed gate. In het begin zeg ik nog ‘sorry, sorry’, maar al gauw wordt het ‘out of the way!’ Een race tegen de klok. Snakkend naar adem kom ik bij de balie aan, waar alleen de crew nog staat te wachten. Ik flap er iets uit als ‘waiting for hours’ en ‘soup’ en strompel naar het vliegtuig, het schaamrood op de kaken. Tien minuten later stijgen we op.

Wat dat voor mensen zijn die bijna het vliegtuig missen? Nou, die zijn heus wel op tijd hoor, maar ze zitten gewoon even soep te eten!