Het is acht uur. Boven hoor ik de wekker van mijn oudste zoon afgaan, en even later roffelen zijn voeten op de zoldertrap. Hij gaat op tijd douchen! Niet meer stressen om op tijd de deur uit te kunnen gaan naar zijn werk… maar nee, twee minuten later dendert hij weer naar boven, naar zijn slaapkamer. En dat betekent…
Dan kan ik douchen!
V-man kijkt me beteuterd aan.
Ja maar het is zaterdag. Kom hier jij, kroelen!
Heraut van de Zon
schalt onhoorbaar, onhoudbaar
Ontwaak, Groen, ontwaak!
Mijn tuin gaat van groen naar geel. Het regent zo hard dat de druppels salto’s maken op de tuintafel. Ook de kleine Ginkgo Biloba offert zijn blaadjes aan de herfst.
klik voor details
Het langzame verval gaat me aan het hart, ook al weet ik dat de aarde de voedingsstoffen nodig heeft en in de lente weer voluit zal bloeien.
Lees ook: Levend Fossiel
–
Ik wil de wolken vangen
een net langs de hemel hangen
en de grauwgrijze en witte watten
uit de natte lucht
plukken
Ik wil de wolkenmoes draaien
het goedje waar nodig zaaien
en wegzuigen het overschot
het regenwater
verdelen
Ik wil de wolken hoger
blazen met een enorme haardroger
ze naar gebarsten aarde leiden
laten ontkiemen
doordrenken
Ik wil de lucht in evenwicht vegen
verspreiden de vochtige zegen
en met ferme streken
de aarde
helen
–
Copyright Marion Driessen
klik voor details
Kinderen moeten rennen, ravotten, klimmen en klauteren – in het echt, en niet op een scherm. Hun vingers naar takjes grijpen, grassprietjes tegen het zonlicht houden, onderzoeken, slakken en torren bekijken, boomschors voelen, stenen over het water laten keilen – en niet alleen de denkbeeldige toetsen van een tablet en smartphone. Hun gezicht moet naar de zon en regen gericht zijn, omhoog kijkend naar de wolken – en niet constant voorover gebogen. Kinderogen moeten de wereldwonderen ontdekken, beleven, schoonheid indrinken – ook in het echt.
Kinderen mogen nog, en wij moeten het zelf weer leren.
klik voor details
© MC Driessen
Ze zijn er weer, de moestuintjes van Albert Heijn. Een fleurige wikkel rond een doosje van karton, met daarin een centimeter dikke samengeperste grond, een wit matje met zaadjes en een papieren plantensteker. Toch maar eens proberen. Een kruidentuin heb ik al jaren, maar een moestuin niet. Zou er ook appelmoes groeien?
Zorgvuldig lees ik de gebruiksaanwijzing en meet het water af. Ik giet het bij de tablet en kijk ademloos toe hoe het ineens omhoog rijst tot wel 10 keer zijn eigen inhoud. Geweldig! Dan het zaadmatje erop, nog een laagje grond en op een schoteltje in het licht zetten. Niet vergeten: regelmatig pappen en nathouden.
Zoals beloofd verschijnen na een week frisgroene kopjes van andijvie. En ondanks mijn volwassenheid word ik kinderlijk enthousiast. Wat leuk! Het wonder der natuur ontbloeit op mijn aanrecht. Misschien kan ik wel een heel assortiment groenten verbouwen door ze straks te verpotten naar mijn kruidentuin. Ik wil meer!
Met het beeld van de baby-andijfjes voor ogen trek ik weer naar Albert Heijn en krijg drie nieuwe doosjes. Bij de uitgang wurm ik me met moeite door een dikke haag kinderen heen die allemaal maar op één ding uit zijn: moestuintjes! Ze graaien ze bijna uit de boodschappenkrat en kijken haast moordzuchtig als ik de buit niet vrijwillig afgeef. Moordende concurrentie en ruilhandel tieren welig.
Samen met de twee die ik in het weekend al bemachtigde staan nu vijf doosje voor mijn neus. Visioenen van een overwoekerde keuken zwemmen over mijn netvlies heen, een groene waas achterlatend. Wat doe ik er eigenlijk mee? Ga ik die echt allemaal opkweken? Is het niet handiger dat ik ‘professionele’ groenteplanten koop in een tuincentrum? Morgen gaan de moestuintjes mee naar het werk, naar collega’s met kleine kinderen. Net trouwens als de Efteling zegels, de bestek- en de kristalzegels.
Maar deze actie werkt goed; goed voor de economie en goed voor binding van de jeugd met de natuur. Kinderen zeuren hun ouders de kop gek om vooral boodschappen te gaan doen bij Albert Heijn en zoveel mogelijk moestuintjes te vergaren. Potten met sperziebonen, radijs, broccoli, augurk en basilicum in de Nederlandse huishoudens. Zou het niet fantastisch zijn als diezelfde kinderen net zo enthousiast worden van het éten van de groenten als van het télen ervan? Maar een doel heeft de supermarkt toch mooi al bereikt: meer groen in de wijk. Gewoon door Albert Heijn.
***
doorleefd karakter
in haar uitgebloeide pracht
voorzichtig, breekbaar…
***
M©Driessen
klik voor details
DOLDRIEST 