~
vandaag
herdenk ik hen
die de dood vonden
in ruil
voor ons
leven in vrijheid
~
Deel deze post op:
- Klik om te delen op X (Opent in een nieuw venster) X
- Klik om te delen op Facebook (Opent in een nieuw venster) Facebook
- Klik om op Pinterest te delen (Opent in een nieuw venster) Pinterest
- Klik om te delen op Pocket (Opent in een nieuw venster) Pocket
- Klik om op LinkedIn te delen (Opent in een nieuw venster) LinkedIn
- Klik om te delen op WhatsApp (Opent in een nieuw venster) WhatsApp
- Meer
- Klik om te delen met Reddit (Opent in een nieuw venster) Reddit
- Klik om te delen op Telegram (Opent in een nieuw venster) Telegram
- Klik om op Tumblr te delen (Opent in een nieuw venster) Tumblr
- Klik om dit te e-mailen naar een vriend (Opent in een nieuw venster) E-mail
- Klik om af te drukken (Opent in een nieuw venster) Print
DOLDRIEST 
Knap hoe je in zo weinig woorden de essentie weergeeft van de dodenherdenkingsdag op een rakende manier. mooi.
LikeLike
Dank je, Anja.
LikeLike
Respect! Het enige antwoord. x
LikeLike
Inderdaad, respect.
LikeLike
Slangenkruid en muizenoor: de dieren gedenken ook mee 🙂
LikeLike
Al vindt de slang de muis een lekker hapje. Maar dat is zonder kwade bedoelingen.
LikeLike
Alleen mensen kunnen kwade bedoelingen hebben
(waar we vandaag weer aan herinnerd worden).
Dieren leven vanuit de onschuld van hun natuur.
LikeLike
Juist!
LikeLike
Ja, ook wij staan daar heel bewust bij stil.
LikeLike
De Tweede Wereldoorlog lijkt al lang geleden, maar helaas zijn oorlogen en agressie nog steeds aan de orde van de dag. Leren van het verleden lijkt moeilijker dan je zou verwachten.
LikeLike
Nooit meer oorlog…
ontelbare doden, groene velden rood van het bloed
tussen angst en moed vergeet-mij-nietjes
nog altijd huilt de wind dezelfde liedjes
eeuwig echoënd hoe men medemensen doden moet
Lenjef
LikeLike
Een vreselijk iets mooi verwoord.
LikeLike
Beste meneer Lenjef, dit is een geweldig mooi gedicht waar ik alles bij voel en zie en die door galmt in mijn hoofd om de omvang van deze woorden de juiste ruimte te kunnen geven.
LikeLike
Dank je wel, Anja.
Helaas…
Alleen het eigen lot
wanneer hun warme bed niet op
of naast het slagveld heeft gestaan
trekken ontelbaar veel mensen
zich van het voorbije leed niks aan
zelden ontspringt door ’t huilen
van anderen in hun ogen één traan
alleen het eigen lot telt,
levend op de achterkant van de maan
Lenjef
LikeLike