een man
vermomd als jongen
kijkt naar me
aan de ontbijttafel
je hebt het over werk zoeken
wonen in een ander land
en ik knik
moedig aan
leef mee
maar mijn hart gilt
blijf hier
bij mij
waar ik kan zien
of het goed met je gaat
je gaat
en ik laat los
lege kamer
vol herinneringen
je bed onbeslapen
tot de dag
dat je terugkomt
een jongen
vermomd als man
en ik knik
moedig aan
leef mee
mijn zoon
je levenspad
ligt niet vast
zoek je weg
volg je hart
en vrees niet
mijn deur
blijft altijd open
❤
DOLDRIEST 
hartverwarmend! ❤
LikeGeliked door 1 persoon
Net als jouw reactie! x
LikeGeliked door 1 persoon
Wat prachtig Marjon. Je zoon, vermomd als man…. Ik voel zo met je mee. Hij wordt vast een prachtige man….met die jongen, die kleine zoon van je, altijd daarbinnen.
Liefs ♥
LikeGeliked door 1 persoon
Wat heb je dat mooi gezegd, Marije. Nog toekomstmuziek voor jou, hoop ik. Dikke knuffel.
LikeGeliked door 1 persoon
Knuffel terug ❤❤❤
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi Marion!!!!
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel, Nanny! x
LikeLike
ontroerend mooi hoe jij jouw emoties verwoordt! Vertrouwen wint het van angst, althans zo voel ik het aan Marion.
LikeGeliked door 1 persoon
Vertrouwen en loslaten – inderdaad, Viviane. Maar wat is het soms moeilijk.
LikeGeliked door 1 persoon
Zo moeilijk loslaten.
LikeGeliked door 1 persoon
Nog moeilijker dan opvoeden hè?
LikeLike
In ons geval wel iig. Ja.
LikeLike
Heel ontroerend.
LikeGeliked door 1 persoon
Soms is het leven een achtbaan.
LikeLike
mooi, Marion, ontroerend
LikeGeliked door 1 persoon
Bedankt, Anne. x
LikeLike
Mooi en voor de man als jongen als man, een geruststellende gedachte.
LikeGeliked door 1 persoon
Volwassen worden is niet altijd makkelijk. Dank je!
LikeGeliked door 1 persoon