De zon speelt al dagen verstoppertje, dus vandaag moest ik gewoon naar buiten om haar te zoeken! Kijk je met me mee?
De foto’s van de Smokkelroute Goudberg zijn gemaakt in de omgeving Chaam / Strijbeek.
Helaas mensen, over twee weken gaan we eraan! De hele boel gaat naar de bliksem, en wel op 21 december, hooguit twee dagen later. We hebben ons lang genoeg hierop kunnen voorbereiden, want de Maya’s hebben dit al duizenden jaren geleden voorspeld! Tenminste, dat is wat je zóu kunnen afleiden uit hun oude inscripties. De laatste jaren is er een regelrechte hype ontstaan over december 2012.
De oude Maya kalender bestaat uit perioden van 394 jaren, de zogenaamde baktuns. De Maya’s stelden de schepping van de wereld op 13.0.0.0.0 (13 b’ak’tun, 0 k’atun, 0 tun, 0 winal, 0 dagen), 11 augustus 3114 voor Christus volgens onze jaartelling. Het getal 13 had een speciale betekenis voor dit oude volk, en de 13e b’ak’tun loopt af op 21 december 2012; dan staat de kalender weer op 13.0.0.0.0.
Betekent dit het einde van de wereld? De aarde, zon en maan zullen die dag op één lijn staan, waardoor het heelal een zwart gat zou kunnen vormen waarin de aarde zal verdwijnen. Of wordt het een keerpunt in het leven zoals we het nu kennen, een nieuw tijdperk van menselijke groei en bewustzijn? Misschien is de kalender gewoon op en wordt het tijd voor een nieuwe? De Maya’s spraken zich hier niet duidelijk over uit. Zelfs de datum 21 december is niet ‘hard’ en kan op meerdere manieren berekend worden. Volgens andere wetenschappers ligt het einde van de Maya kalender in 2220, of zelfs op 1 oktober 4772!
Toch zijn veel mensen ervan overtuigd dat eind december iets vreselijks zal gebeuren. Het magnetisch veld van de aarde draait om; er zullen zonnestormen losbreken die uiteindelijk leiden tot het einde der mensheid. Anderen denken eerder aan desastreuse natuurrampen dichter bij huis, zoals droogte of het uitbreken van een ziekte.
Zomaar wat voorspellingen over 2012:
Zoals je ziet is een aantal van deze voorspellingen zeer aannemelijk, en dat zou betekenen dat het einde der wereld al in volle gang is. Een groep mensen is inmiddels echt verhuisd vanwege deze voorspelling, naar Tsjechië of naar Afrika, in ieder geval naar een hooggelegen stuk land. Op de vlucht geslagen? Anderen maken hun spaargeld op ‘omdat je er na 2012 toch niets meer aan hebt’. En dit alles vanwege een hype? Komt u maar!
Wat precies gaat gebeuren op 21 december weet ik ook niet. De Maya’s hebben zeker voorspellingen gedaan van geschiedkundige cyclische aard, vastgelegd op vele oude monumenten. Ze keken vanuit het verleden vooruit naar de toekomst. Maar die toekomst hield voor hen niet op in 2012, die liep nog veel verder door. Ik hoop dus echt dat we naar een ander tijdperk gaan, eentje waarin we bewuster en met meer respect met elkaar en met de aarde omgaan.
Je nu vreselijk druk maken heeft geen enkele zin meer, als die datum echt het einde van de wereld betekent. Dan kunnen we er maar beter nog twee weken lang het beste van maken. Bovendien: de huidige Maya’s weten zelf niets van het einde der wereld! En als iemand het zou moeten weten, zijn zij het. Toch?
Geloof jij al die onheilspellende berichten? En ga je de komende twee weken iets extra’s doen?
Na een regenachtig begin van de ochtend slaagde de zon er vanmiddag toch in om de wolken aan de kant te duwen. Naar buiten dus! 😀
We reden naar de molen van Zevenbergen en ik parkeerde mijn bolide aan de kant van de weg. De herfstlucht deed de molen prachtig uit komen
Vanaf deze plek slingert een fietspad zich langs boom en water, waar zomers de koeien los rond lopen, in hun vrijheid slechts beperkt door wildroosters. De bewijzen hiervan liggen voor het oprapen. En aan de sporen te zien liggen er teveel om te worden ontweken door alle fietsers. Gelukkig werd het verderop wat rustiger, poepontwijktechnisch.
Daar kwamen we nog veel meer molens tegen: windmolens. Schone energie maar nadrukkelijk aanwezig in het landschap. En er staan blijkbaar nog niet genoeg: minimaal drie zijn nog in aanbouw.
Een oude man op een fiets kon zich niet onthouden van negatief en bitter commentaar. Zijn wereld moet in de loop der jaren veel veranderd zijn. De windmolens doen me een beetje denken aan de indringers in War of the World.
Ook voor dieren was plaats vandaag, gevederd en gevacht.
Zie je de reiger in het derde plaatje? Rechts daarvan vloog hij weg toen ik naderbij kwam. En de hond had alleen maar aandacht voor de bal 😉
Naast deze fauna was tussen de voornamelijk bruin en groene tinten van blad en gras ook nog wat kleur te vinden in planten en bloemen.
Na een uurtje zijn we omgedraaid, omdat mijn rug er geen zin meer in had. Mijn camera wel gelukkig, dus hier nog wat mooie plaatjes – vergezichten en close-ups.
Een zomers bezoek staat alweer op het wandelprogramma, al is het maar om de koeien te zien!
Dag molen, tot volgend jaar!
En dan is de herfstvakantie alweer bijna voorbij. Een ontspannen Indian Summer week, met gisteren een heerlijke familiebijeenkomst in het teken van Thanksgiving. Dit is het tweede jaar dat ik Dutchess Thanksgiving vier.
Op het menu stond:
De smaak van deze gerechten was gelukkig veel beter dan de kwaliteit van deze foto’s 😉
Ter compensatie hier mooiere plaatjes van de boswandeling:
Bedankt, lieve familie, you’re the best!
Gastblog door mijn oom Albert Driessen, 9 april 2012
Het is zondagmorgen als ik mij op weg begeef om een wandeling te maken langs ’s heren veldwegen. In de verte hoor ik de kerkklokken luiden om mij te laten herinneren dat het Pasen is, ‘de wederopstanding van Christus’. Het zonnetje schijnt en begeleidt mij met haar warme stralen. Ik loop al neuriënd met stevige pas door velden en holle wegen waar je de dassenburchten goed kunt zien door het uitgegraven zand. Door de hoeveelheid zand die er lag zou je denken dat er een graafmachine (maar dat is een Das ook) bezig is geweest.
Je ziet dat ze flink bezig zijn geweest met snoeiwerkzaamheden en er ligt ook nog een oude boom waar nog vele voor mij onbekende kevers/larven en weet ik veel wat er nog meer van leven. De Ouvermoer beek – dat is de vroegere afwateringsbeek van de staatsmijnen waar het stof van de gewassen kolen in terecht kwam – Slambeek, zoals het hier genoemd werd, is in de jaren 70 ondergronds in buizen gelegd en mag nu weer in zijn oorspronkelijke loop door het landschap meanderen.
Aan het eind van de wandeling loop ik even langs ‘mijn’ oude appelboom om te kijken of er al bladvorming te zien is, maar tot mijn grote schrik is de boom geveld door de tand des tijd. Het doet mij toch wel iets om mijn levensboom nu alleen maar in mijn herinneringen te hebben en natuurlijk ook op foto’s.
Marion, ik ga er van uit dat ik nog vele jaren deze herinneringen mag koesteren en zoals een oude spreuk zegt
Groetjes,
Al
________________________________________________________________
Dat hoop ik ook, oom Al. Je hebt weer een heel mooi stukje geschreven, een stukje lente in de herfst. Dankjewel!
~ Marion
________________________________________________________________
~
op een stage lang gelee’
in Terheijden
liep ik mee
op de kinderboerderij
~
toen een kleurrijke rakker
dacht, mijn hemel
een stakker
die moet weg uit onze wei
~
met ferme pas en snavel
viel hij aan
‘Mijn kavel!’
gaf niet op totdat hij won
~
bedrieglijk zachte veren
hebben mij toen
doen leren
hoe hard ik rennen kon
~
gekakel bleef mij volgen
tot met schaamrood
verbolgen
ik een bezem nam ter hand
~
resoluut weer de wei in
vogel vluchtte
niet zijn zin
joeg hem over het hele land
~
Sindsdien heb ik ontzag
voor wat kraait
met een lach
maar kom niet dichterbij
~
Sloot een pact zonder haat
met zanger der
dageraad:
‘Jij de kip, ik het ei!’
~
De trein spoedt zich oostwaarts. Enigszins benauwd vraag ik aan mijn vriend of het toch niet zoiets is als de Huishoudbeurs. Hierop word ik hartelijk uitgelachen. Juist ja. Ik waag het er maar op: we gaan naar de Floriade in Venlo. Een strak blauwe lucht trilt boven het theater van de natuur en ik laat me meetronen door de menigte. Eenmaal binnen zie ik kleuren. Kleuren van bloemen, kleuren van taal en van mensen. Het wordt een prachtige, zonovergoten dag.
De Wereld Tuinbouw Expo heeft vijf aandachtsgebieden:
Maar ik heb mijn eigen indeling.
Mensen:
Kunstigheden:
Dieren:
En natuurlijk bloemen, bloemen en nog eens bloemen. Zoveel bloemen dat ik een extra batterij nodig heb voor mijn camera. Hier een bloemlezing:
Een bijzondere belevenis is de Earthwalk. Een schuin oplopend pad slingert zich rond een grote halve aardbol omhoog waarin een film wordt vertoond. Onder je voeten. Je gaat met zijn allen op een (hoop ik heel) dikke glasplaat staan en kijkt op hoog niveau naar het schouwspel dat zich afspeelt met jouw neus er bovenop. Enige bestendigheid tegen hoogtevrees is gewenst, maar het is niet echt eng. Wat ik wel verontrustend vind is het lichte gekraak van het bouwsel. Ik moet mijn fantasie strak in de hand houden, wil ik rustig blijven staan. Alweer word ik uitgelachen 😉
Je kunt hieronder door een groot formaat foto’s heen bladeren door op het eerste plaatje te klikken.
Of laat je ogen verwennen zonder te klikken:
Heb ik teveel beloofd? Adembenemende schoonheid in het klein. De Floriade 2012 is zeker de moeite waard. Geopend van 5 april tot en met 7 oktober as.
________________________________________________________________
DOLDRIEST 
