Tja, en dan ben je weer thuis na ruim twee weken door Europa te hebben gezworven. Veel mensen ontmoet, prachtige landschappen en details bewonderd en lekker gegeten. De verhalen dwalen ergens in mijn hoofd – die moeten nog vorm krijgen – maar ze komen eraan…
Vanavond als vanouds weer een wandeling in mijn wijk gemaakt, en ook hier is veel moois!
Op deze regenachtige dag breng ik jou een bloemenpracht!
Klik op een foto voor de vergroting, of kijk naar deze slideshow:
Maar er een fleurige zondag van!
Een van mijn favoriete plekken van Breda is het Begijnhof. Het complex bestaat uit negenentwintig huisjes en een kleine kerk, gegroepeerd rond twee hofjes. In het midden vind je een adembenemende kruidentuin. Zoveel verschillende kruiden heb ik nog nooit ergens gezien.
En dan de bloemen…
~ klik op het eerste plaatje om door de foto’s heen te bladeren ~
Een aanrader!
Heineken, bereid met zuiver bronwater.
Zo ook de concurrent,
die blijkbaar in dezelfde vijver vist.
Een grappig effect…
… maar ruim alsjeblieft je troep op!
Stel je voor, je bent tweeduizend jaren oud. Je huid is verweerd en taai, leerachtig. Je hebt stukken van de Oudheid meegemaakt, zoals de geboorte van Christus, de val van het Romeinse Rijk en de opkomst van het Byzantijnse. Je zag het feodale stelsel zich ontwikkelen in de Middeleeuwen, Mohammed en zijn Islam. Je maakte Karel de Grote mee en volgde de Noormannen, de ridders op hun Kruistochten. Het Ottomaanse Rijk dat het Byzantijnse wegveegde. In de 13e eeuw overleefde je de Zwarte Dood, en even voor 1500 zag je hoe Columbus Amerika ontdekte. Je vocht je een weg door godsdienstoorlogen, maakte de Verlichting en de Franse Revolutie mee en sloeg je door de Wereldoorlogen en de Grote Depressie heen. Je liet je door niets of niemand van de wijs brengen. Je naam is Ginkgo Biloba, en je bent een kanjer!
De Ginkgo Biloba – ook bekend als de Japanse notenboom of Chinese tempelboom – is waarschijnlijk de oudste levende plantensoort ter wereld. In Nederland zijn exemplaren van tweehonderd tot driehonderd jaar oud te vinden (o.a. in de Hortus Botanica in Harderwijk). Een indrukwekkende leeftijd. Maar in China zijn bomen van maar liefst tweeduizend jaar oud ontdekt! Dit levende fossiel is onveranderd sinds de tijd van de dinosauriërs – tweehonderd miljoen jaar geleden – en is werkelijk een meesterstuk der natuur. De Ginkgo overleefde zelfs de ijstijden. Stel je voor, een fragiel plantje taaier dan een enorme, sterke dino.
Het interessante aan deze boom is dat hij heel goed zijn eigen boontjes kan doppen. Ziekten, insecten, schimmels, vuur, kou, sneeuw, luchtvervuiling, en zelfs radioactieve straling, hij lust ze allemaal rauw. Wat een bijzondere plant! Bovendien zijn de zaden en bladeren van deze tweelobbige mogelijk ook op medisch gebied van belang: een extract zou goed zijn voor het zenuwstelsel en de bloedsomloop. Het bestrijdt geheugenverlies, duizeligheid, hoofdpijn en depressies. Je kunt ook thee zetten van de bladeren. Uit wetenschappelijk onderzoek is niet overtuigend naar voren gekomen dat het inderdaad zo is, maar bij mijn volgende bezoek aan een tuincentrum zal deze plant zeker in mijn boodschappenkar belanden. En vervolgens in de theepot… Nee hoor, hij verdient een speciaal plekje in mijn huis.
De Ginkgo Biloba, een levend fossiel!
Wat is de natuur toch ingenieus.
Ik zit net met verwondering te kijken naar een jonge beuk, waarvan de blaadjes van vorig jaar zich nog steeds vastklampen aan de takken, terwijl het frisse nieuwe groen boven hun kopjes groeit. Nog niet eerder opgemerkt.
Een beuk met verlatingsangst?
Zijn er nog andere bomen met deze groeiwijze?
Het beeld wordt gevuld met een strak lijf in een witte zwembroek. Ook de zwembroek is goed gevuld. Spieren glimmen in de zon onder een gebruinde huid, om zijn mond een uitdagende glimlach. Haar nieuwe Facebook-vriend! Al presenteert die zich ineens toch wat anders dan tijdens de vakantie. Toen hij meer kleren droeg.
Met een grijns vertelt ze haar verhaal, enthousiast aangevuld door een ander, die al net zo’n bruinverbrand hoofd heeft als zij. Een derde huivert en vertelt over haar meivakantie in Madrid. Waar het kwik niet hoger steeg dan 10°C.
Vakantie. Bevrijd van het keurslijf, ontdaan van het juk der arbeid, zoeken we het geluk op andere plaatsen. Als sprinkhanen strijken we neer op mooie plekjes en moeten we genieten. We moeten vooral volop genieten. Want de tijd vliegt en voor je het weet is het alweer tijd om naar huis terug te gaan. In honderden foto’s proberen we al die indrukken mee te nemen. Maar geluiden, geuren en gevoel laten zich niet zo makkelijk vastleggen, ook al is de digitale plaat nog zo gevoelig.
Met moeite demp je een vloek achter de douchedeur als het warme water geleidelijk verandert in een ijsstroom die de shampoo in je haren negeert. Verkleumd tot op het bot weet je eindelijk alle zeep weg te wassen en reikt naar je handdoek. Je steekt je ene voet met wat geluk door het gat van je slipje en balanceert met de andere voet in je handdoek, ergens ter hoogte van je knieën. Met een klap val je tegen het tussenschot en voelt hoe het stukje stof tergend langzaam maar onbedwingbaar verder naar beneden zakt. Tot het in de plas douchewater belandt, net voor je het kunt grijpen. De handdoek valt er netjes naast. Je rukt driftig het bigshirt van de haak en trekt het – nog half nat – aan. De andere campingbewoners staan amicaal te kletsen en zien er onberispelijk uit. Na een korte blik in de spiegel vlucht je terug naar de tent.
Wat bezielt ons toch iedere keer weer om het gerieflijke huis te verlaten en te gaan bivakkeren – soms te overleven – in een primitieve(re) omgeving? Je werkt je het hele jaar uit de naad om de huur of hypotheek te kunnen betalen en besluit dan twee weken onder een stuk zeildoek te leven. Je kunt er niet eens in staan. Hoezo vijf gaspitten? Nee joh, een brandertje is ruim voldoende. Terug naar de natuur. Wie heeft beschaving nodig als je buiten kunt leven, de frisse lucht weer kunt inademen. We betalen grif € 1.000 voor een week in een ‘compleet ingerichte tent’. Voor een verblijf in een vakantiehuisje. Of het dubbele voor een camper. En wat krijg je aan comfort?
Je slippers zakken weg in het zompige gras en een koude wind doet je huiveren. Bij de ingang van de tent blijf je even staan om de flipflops uit te trappen en kruipt dan door de opening naar binnen, nat gras aan je voeten. Met veel moeite wurm je je in een spijkerbroek en een warme trui. De enige kleding die nog droog is. De buren zien je blote voeten naar buiten steken en glimlachen toegeeflijk. Kijk ze eens genieten!
Toch is en blijft vakantie heerlijk. Het is een manier om nieuwe indrukken op te doen, je horizon te verbreden. Om met eigen ogen te aanschouwen wat National Geographic je voorspiegelt op TV. Om op ontdekkingstocht te gaan, de wereld te zien, te ontdekken. Te voelen dat je echt leeft! Maar vooral om te onthaasten, te ontsnappen aan de stress en het leven van alledag. Werkweken glijden onopgemerkt voorbij, maar vakantie-ervaringen springen je tegemoet, dollen als een dwaze pup om je heen met een enthousiasme dat langzaam verbleekt… tot het weer tijd is voor de volgende vakantie. Sterkte met de laatste loodjes van het studiejaar!
Het was bijzonder mooi om vandaag in het bos te wandelen. Lentegroen, donkergroen, lichtgroen, zonnegroen, mosgroen. Noem een kleur groen op, en hij was te zien. Ook waren er andere kleuraccenten: pure schoonheid waar wilde bloemen patent op hebben.
Als je op een foto klikt, opent een slideshow waar je doorheen kunt bladeren.
~
Hoor hoe stilte spreekt
als de wind je zachtjes streelt,
je gaat beminnen
~
Voel hoe alles zwijgt,
oorverdovende aanslag
op al je zinnen
~
Fluister
Luister
Stil…
~
Vandaag is een grote wens in vervulling gegaan, een wens die ik al heel lang koesterde: mijn achtertuin wordt functioneel opgesierd door een heuse verhoogde kruidenbak! Nog duurzaam gebouwd ook: de bak is gemaakt van een hoop stenen die in een afgelegen hoekje al jaren schreeuwde om een bestemming.
Hier vind je wat foto’s van de kruidentuin in wording en van het eindresultaat:
Mijn keuze is gevallen op
Daarnaast heb ik ook nog aan beide zijden anti-katten kruid geplaatst, dat Bandit en zijn soortgenoten op eerbiedige afstand moet houden. Maar wat doet die gekke kat? Juist, loopt er recht op af en snuffelt uitgebreid. Volgens mij had hij zijn bek al open toen ik een brul gaf en hij verontwaardigd een meter verder ging zitten. In de smiezen houden, die meneer!
Ben zo blij 😀
Kruidig eten!
DOLDRIEST 