Geplaatst in Gezondheid, Humor, Persoonlijk

Niet schoon, wel romig

Daar sta je dan, onder de douche. Buiten klettert het net zo hard als in de badkamer. Een nieuw product vandaag: Onder de douche Bodymilk van Nivea. Voor de droge huid. Al snap ik niet hoe je een droge huid kunt hebben onder de douche, maar goed. Met samengeknepen ogen probeer ik de uitleg te lezen, maar stoom en kippige ogen vormen eensgezind een anti-lees f(r)ont. Maar hoe moeilijk kan het nou zijn, het is douchespul!

De dop gaat makkelijk open en de romige emulsie smeert goed uit. Een zachte Nivea geur vult de douche, lekker! Hmmm, het is wel erg glad, heel anders dan de combi-producten die ik wel eens gebruikt heb. Dat zal het innovatieve wel zijn. Ik droog me af en mijn huid is inderdaad zacht, droog en toch niet droog. Goed spul hoor.

130621nivea

Haren föhnen, aankleden, bril op. Onder het tanden poetsen toch nog maar even die kleine lettertjes lezen.

  1. Breng je gewoonlijke douchegel aan en spoel het af.
  2. Breng deze body lotion aan terwijl je nog onder de douche staat.
  3. Spoel af.
  4. Droog jezelf af.

Ontdek de nieuwe manier van hydrateren. Deze bodymilk voor onder de douche breng je onder de douche aan, na het afspoelen van je douchegel. Je nog natte huid neemt de verzorgende formule met Amandel Olie snel op zodat je de milk na een paar seconde al kan afspoelen.

Yep. Vandaag ben ik niet schoon, maar wel romig 😉

Geplaatst in Doldriest briest, Humor, Nieuws

Alarm!

Een vrouwelijke nies naast mij. Stomverbaasd kijk ik naar links en twijfel aan mijn gehoor: aan die kant zit namelijk helemaal niemand! Tot ik ineens bedenk dat het mijn gsm wel eens kan zijn. En inderdaad, ik heb een allergie-alarm ontvangen met bijbehorend geluidje: omdat het deze week warm is, nemen de allergenen toe en heb je meer last van hooikoorts. Mijn geschuurde netvliezen en waterige neus bevestigen dit. Best handig zo’n app, weet je in ieder geval dat je niet verkouden bent.

130618pollennieuws

Ook de afgelopen winter hadden de apps het druk. Meermaals werden we gealarmeerd door landelijke meldingen die noodweer aankondigden. Code oranje, code rood. Storm, zware sneeuwval, van alles werd voorspeld. Probeer thuis te werken en ga vooral niet de weg op, was de boodschap. En vervolgens viel het acht van de tien keer reuze mee. Vroeger keek je ’s avonds naar het weerbericht op het nieuws en trok daar je conclusies uit. Of je keek naar de hemel, voelde hoe koud het was en leidde daaruit af dat het wel eens kon gaan vriezen. Bij kans op gladheid of ijzel ben ik blij met een melding, dan mogen ze van mij ook ieder uur even bellen. Voor het eerst was daar echter ook een weeralarm voor regen. Hoe absurd kan het worden. Moet daar ook al een alarm voor worden afgegeven?

130619weeralarm

Nu gauw weer terug naar de zon. Met de zomer op de stoep heb je naast pollen-alarm ook kans op smog-alarm. Hoge temperaturen, weinig wind en teveel fijnstof. We moeten met zijn allen langzamer rijden of de auto laten staan, want de lucht is verzadigd met allerlei troep die niet wil verwaaien en dat heeft akelige gevolgen voor je luchtwegen. Een nuttig alarm, zowel voor het milieu als voor jezelf.

Maar weet je wat ik vandaag binnen kreeg? Een hittestress-alarm! Is dat een nieuw woord? Eindelijk kunnen we genieten van de eerste zomerse dagen van het jaar, en dan wordt meteen landelijk alarm geslagen. Ouderen wordt aangeraden het rustig aan te doen en zwaar lichamelijk werk moet als het even kan vermeden worden. Het is warm ja, en benauwd, maar als het boven de 30°C is voel je toch zelf wel dat je het rustig aan moet doen? Hittestress… ik krijg stress omdat ik met mooi weer binnen moet zitten!

Vanzelfsprekende fenomenen waarvoor we tegenwoordig een alarm nodig schijnen te hebben. Mogen we zelf nog nadenken? Wie weet lukt het ons wel om samen een gat in de app-markt te ontdekken. Of te slaan. Wat denk je van een nationaal zeep-alarm? Als GTST begint? Of een barbecue-alarm als de omstandigheden optimaal zijn? Het barbecue-weerbericht bestaat immers al. Even die app ontwikkelen zou ik zeggen, en dan automatisch een bestelling bij Appie eraan koppelen.

130619koffie

Weet je wat we echt nodig hebben? Een koffie-alarm. Een app die alarm slaat als de koffieautomaat kapot is. Dat je in plaats van een bakkie troost voor de maandagochtendblues een monteur zult aantreffen die de hemelse machine volledig gedemonteerd heeft – en dat drie weken lang zowat dagelijks. Daar wil ik een alarm voor op mijn telefoon. Dan blijf ik namelijk wel thuis werken!

Geplaatst in Algemeen, Humor

Nederlands moeilijk?

Men zegt dat Nederlands best moeilijk te leren is. As je onderstaande tekst leest, is er ook eigenlijk geen touw aan vast te knopen 😉

Men spreekt van één lot, en verschillende loten,
maar ’t meervoud van pot is natuurlijk geen poten.
Zo zegt men ook altijd één vat en twee vaten,
maar zult u ook zeggen: één kat en twee katen?
Laatst ging ik vliegen, dus zeg ik vloog.
Maar zeg nou bij wiegen beslist niet: ik woog,
want woog is nog altijd afkomstig van wegen,
maar is dan ‘ik voog’ een vervoeging van vegen?

Wat hoort er bij ‘zoeken’? Jazeker, ik zocht,
en zegt u bij vloeken dus logisch: ik vlocht?
Welnee, beste mensen, want vlocht komt van vlechten.
En toch is ik ‘hocht’ niet afkomstig van hechten.
En bij lopen hoort liep, maar bij kopen geen kiep.
En evenmin zegt men bij slopen ‘ik sliep’.
Want sliep moet u weten, dat komt weer van slapen.
Maar fout is natuurlijk ‘ik riep’ bij het rapen.
Want riep komt van roepen. Ik hoop dat u ’t weet
en dat u die kronkels beslist niet vergeet.

Dus: kwam ik u roepen, dan zeg ik ‘ik riep’.
Nu denkt u: van snoepen, dat wordt dan ‘ik sniep’?
Alweer mis, m’n beste. Maar u weet beslist,
dat ried komt van raden, ik denk dat u ’t wist.
Komt bied dan van baden? Welnee, dat wordt bood.
En toch volgt na wieden beslist niet ‘ik wood’.
‘Ik gaf’ hoort bij geven, maar ‘ik laf’ niet bij leven.
Dat is bijna zo dom als ‘ik waf’ hoort bij weven.

Zo zegt men: wij drinken en hebben gedronken.
Maar echt niet: wij hinken en hebben gehonken.
’t Is moeilijk, maar weet u: van weten komt wist,
maar hoort bij vergeten nou logisch vergist?
Juist niet, zult u zeggen, dat komt van vergissen.
En wat is nu goed? U moet zelf maar beslissen:
hoort bij slaan nu: ik sloeg, ik slig, of ik slond?
Want bij gaan hoort: ik ging, niet ik goeg of ik gond.
En noemt u een mannetjesrat nu een rater?
Dat geldt toch alleen bij een kat en een kater.

Je ziet, onze taal beste dames en heren,
is, net zoals ik al zei, best moeilijk te leren!

130523

Toegestuurd door Marian. Bedankt, meis! x

Geplaatst in Columns, Gezondheid, Humor, Korte verhalen

Lekker Ontspannen

En elk jaar krijgt mijn geschiedenisdocent het weer iets drukker. – Loesje

Heb jij het ook druk? Te druk? Zo druk dat je vaak niet kunt ontspannen en maar door maalt? Dit gevoel van onrust in je lijf heet ‘stress’. Eigenlijk is het een oer-reactie van de mens om te overleven in de wilde natuur, maar er is niet veel wilds meer in de hedendaagse maatschappij, behalve wijzelf natuurlijk. We hollen van hot naar her met iPad navigeersysteem in de hand en vergeten vaak stil te staan, stil te zijn.

Milde stress kan positief uitpakken, maar langdurige spanning zonder ontlading is ronduit ongezond. Nu kun je stress op allerlei manieren kwijtraken: pakje sigaretten roken, een fles wijn naar binnen gieten of je hele voorraad snacks (of pillen) erdoorheen jagen. Kan best lekker zijn hoor, maar is niet echt aan te raden. Dan zijn sport en slapen veel beter, of speciale ontspanningstechnieken. 

130508stoelmassage

Zo is daar massage. Lekker relaxen op een bed terwijl je lichaam aan alle kanten gekneed wordt. Onze baas gunt ons regelmatig een stoelmassage. Dat doet het College van Bestuur natuurlijk niet zelf, daar worden deskundigen voor ingehuurd. Heerlijk. Kijk er niet van op als je een elleboog in je rug krijgt, hoort er allemaal bij. Zelfs je handen komen aan de beurt en je lijkt op wolken te zweven erna. Het enige nadeel is dat je geen zin meer hebt om te werken. Je niet eens meer kúnt werken, omdat je alles los laat, inclusief je verstand.

Meditatie, ideaal om te ontspannen als je het goed onder de knie hebt. Maar als ik het probeer, krijg ik altijd de neiging om mijn geestelijke krachten te gaan testen – the Force. Zo zat ik afgelopen week door een donkere zonnebril naar een steen te staren, volledig gefocust. Beweeg, geef ik als opdracht, beweeg en kom naar mij toe! Niets natuurlijk, mafketel. Maar mijn ogen zijn nog geen meter naar rechts gedwaald of het object komt tot leven! Verbluft knipper ik en… natuurlijk heb ik geen psychische krachten. Het was gewoon een donzig vogeltje dat net zo dwaas als ik zat te suffen. Toch schrok ik er stiekem een beetje van 😉

130508vogel

Al eens naar de sauna geweest? Ook geweldig ontspannend, zegt men. Mijn ervaringen in een sauna zijn goddank op een hand te tellen. Wat een hitte zeg, afgrijselijk. Zelfs het interessante uitzicht kan mijn aandacht niet voldoende afleiden. Gelukkig gooit iemand water op het vuur om te verkoelen… waarna een muur van hitte op je neer slaat. Mijn oer-reactie: naar buiten! Oh nee, wordt gezegd, je mag nog geen koude douche nemen. Nou ik dacht het wel, een koude douche is juist prima om alle stress van de sauna van je af te spoelen.

Yoga, ook al zo relaxed. Als ik ergens van ga stressen is het op commando ontspannen. In de zwangerschapsgym zat destijds ook een deel yoga. Ga maar lekker op je rug liggen. Nou, probeer dat maar eens als walvis met een slechte rug. Mag ik op mijn zij gaan liggen? Dat werd toch echt afgeraden. Zo ontspannen als een plank lag ik daar te yoga’en. Een keer en nooit meer. En dat puffen ging later vanzelf.

Stress. Geef mij maar een spannend boek, of zet me in een blokhut in Portugal – liefst gecombineerd – dan ontspan ik als de beste. En dat heb ik vorige week dan ook gedaan. Want vanaf nu gaan we in één streep naar het einde van het studiejaar. Allemaal veel succes, sterkte en kalmte in dit laatste blok.

Hoe houd jij je hoofd koel in drukke tijden?

Geplaatst in Columns, Gezondheid, Humor, Persoonlijk

Grote Mond

In de behandelkamer hoor ik gemompel en dan geluiden met een hoog toeren- en boorgehalte. Ik slik. Gelukkig is iemand anders eerst de pineut. Een man in oranje shirt zit op zijn gemak een tijdschrift te lezen. Wat te doen, wat te doen? Ik duik in mijn werkmail – alles beter dan dit – en sta op het punt via mijn telefoon een e-mail te sturen als Anja, de assistente, verschijnt en mij onverwachts eerst naar binnen bonjourt. De deur van de behandelkamer gaat open en een oude kromgebogen man schuifelt de wachtruimte in. Ik lach naar hem en stap over de drempel. Het walhalla van de fijntechniek in.

130404humor

Daar zit de tandarts, klaar voor de aanval. We hebben al heel wat jaren een relatie, die alleen goed is in verticale houding. Afleiden, ik moet hem afleiden. Gewoon blijven praten. Eerst bespreek ik de tandtechnische zaken van mijn jongste zoon met hem. Hij knikt ernstig en ik doe met hem mee. Maar onverbiddelijk nadert het moment…

Neem maar plaats, Marion, dan leg ik je achterover.

Ik mompel nog dat hij niet weer grappige opmerkingen moet maken, want mijn overspannen zenuwen grijpen iedere gelegenheid aan om onrust te stoken. Geen slappe lach dit keer. Dan lig ik doodstil, want hij nadert met een spiegeltje en een haakje. Uur X is aangebroken. Hij prikt en port, kijkt en schraapt, en zegt warempel dat het er goed uit ziet. Ik vraag maar niet of hij mijn tanden bedoelt.

Als de angstbrok in mijn keel te groot wordt, hoest ik even.

Ben je verkouden?
Nee, ik ben herstellende van een allergie-aanval.

kraam ik uit; een kip zonder kop is er niets bij.

Toch geen allergie-aanval voor de tandarts, hè?

Nee, díé allergie is absoluut chronisch. Al is het best gezellig hier hoor, afgezien van al het andere.

Ik lach als een boer zonder kiespijn, terwijl hij aan de gang gaat met zwaar anti-tandsteen-geschut. Keep breathing, denk ik, ontspannen die benen en handen. Zwaar verkrampt doen ze van afstand mee met de schoonmaakactie onder mijn neus.

Telkens als ik denk dat de tandarts klaar is, schudt hij weer een nieuwe truc uit zijn mouw. Anja grijpt af en toe in en sommeert hem mij even te laten slikken. Ik lig met mijn ogen dicht en probeer uit alle macht niet in de tegenaanval te gaan. In gedachten smijt ik hem in de stoel en experimenteer met de interessant uitziende apparaten. Ik klem mijn ogen stijf dicht. En mijn mond open. Ik denk terug aan die keer dat ik met hernia en al uit de stoel kroop toen ik moest happen voor een kroon en daar bijna in stikte. En aan de keer dat ik hem klemvast bij zijn arm greep tijdens het boren. Toen ik verplicht kalmerende middelen moest slikken voordat ik weer onder behandeling mocht. Levensgevaarlijk zijn wij voor elkaar, de tandarts en ik.

130417gereedschap

Tot mijn grote opluchting neemt de activiteit af en we praten wat na over tandpasta, over flossen en over raggertjes. De beproeving lijkt ver over te zijn, dus ik ben weer bezig met een geduchte verbale afleiding – ik wil weg hier. Als ik uit de stoel glijd, schudt hij zijn hoofd en zegt tot afscheid:

Die mond van jou, er is niet veel plek hè, maar er komt toch behoorlijk veel uit!

Opgelucht grijns ik – dit keer echt – en maak dat we weg komen, mijn grote mond en ik.

Geplaatst in Doldriest briest, Gezondheid, Humor

Heb ik weer!

Ken je dat? Uitslag rond je navel? Jeukende rode bultjes die zeer irritant zijn? Je krabt, je smeert er wat op, maar het wordt steeds erger, tot ineens tot je doordringt dat de binnenkant van de knoop van je spijkerbroek de boosdoener is. Nikkelallergie! Geen nood, je hebt nog altijd een drietal opties:

  1. je draagt altijd je shirt in je broek;
  2. je smeert nagellak aan de binnenkant van de knoop;
  3. je plakt een pleister op het metalen rondje.

130403spijkerbroekLet op: opties 2 en 3 zijn niet permanent: de nagellak slijt en de pleister laat los. Maar als noodoplossing werken ze prima. Tips van een ervaringsdeskundige

Wat later krijg je uitslag op je bovenbenen. Een uitslag die onaangenaam schuurt tegen diezelfde spijkerbroek. Zou het…? Ja hoor, weer is de spijkerbroek de oorzaak: verfstoffen. Heb jij weer! Mijn advies: wassen, meerdere malen, met Neutral. En geen wasverzachter gebruiken. 

Om alle ellende te vergeten trakteer je jezelf op een nieuw horlogebandje. Twee dagen later kriebelt het wat aan de binnenkant van je pols, maar dat zal wel inbeelding zijn. De dag erna laat je huid duidelijk weten dat zij niet gediend is van je keuze: in de metalen sluiting zit iets waar je niet tegen kunt. Verdikkeme, nikkel, weg met dat ding! Je koopt een ander bandje, een mooi leren exemplaar, dit keer met een roestvrijstalen sluiting. Jou pakken ze niet nog eens. Na een paar dagen kijk je naar de binnenzijde van je pols en ziet tot je ontzetting dat er weer onrust ontstaat. Geen nood, je transporteert je horloge naar je rechterpols. Gelukkig reageert die precies hetzelfde zodat je het zeker weet. Snel doe je het horloge af, maar het is al te laat: je witte bloedcellen zijn lekker actief en de komende twee weken lijkt het alsof je je polsen hebt doorgesneden. Vurige felrode striemen (ont)sieren je huid. Er is geen ontkomen meer aan: je moet echt naar de huisarts, die naar de cortison-zalf grijpt. Volg gewoon mijn advies op hè, ik heb het meegemaakt. Blijkbaar reageert je gevoelige huid op iets in het leer.

Op gegeven moment gaan ook je voeten meedoen. Je koopt nieuwe teenslippers – die hippe, van leer – en gaat ermee naar Rotterdam. Tegen de avond loop je op blote voeten over het asfalt omdat je voetzolen in brand lijken te staan. Gekheid? Nee hoor, het gebeurt. Weg met die dingen. Lente-mode: met blote benen in je laarzen. Gewoon, één dagje. Gevolg: drie keer terug naar de huisarts, die de zwaarste crème voorschrijft die er is om de rode banden rondom je kuiten weg te krijgen. Heb jij dat wel eens? Nee? Moet je eens proberen, echt lachen.

130403thinkDan de oplossing: Think! Een merk schoenen dat gelooid wordt met plantaardige stoffen, speciaal voor mensen die allergisch aangelegd zijn. Je dartelt blij door de stad op je nieuwe schoenen… en voelt het al komen opzetten. Of je rijdt met de motor naar het zuiden – dit keer met dikke sokken tussen jouw huid en het leer – en belandt in een gigantische regenbui waardoor je sopt in je laarzen. Leren laarzen. Met als gevolg twee voeten die je tot waanzin drijven. Ken je dat? Nou, ik wel.

Verzorgende gezichtsproducten uit de natuurwinkel, dermatologisch getest, gemaakt met uitsluitend natuurlijke producten. Kan echt geen kwaad. En dan begint het gekriebel. De eerste uitslag kondigt zich met een blije lach aan: Ja hoor, daar ben ik weer! Gezellig! En een week later zit je bij de dermatoloog met een dikke vurige laag op je gezicht. Echt aan te raden als je er niet uit wilt zien. Of onverklaarbare uitslag rondom je mond? Rode vlekken die ineens opkomen, heb je dat wel eens? Nou, probeer dan het volgende: maak stapels kopieën van tentamens en ga ze tellen terwijl je om de vijf setjes aan je vinger likt. Bingo! Je haren laten verven bij de kapper kan trouwens ook onvermoede gevolgen hebben.

130403test

Het lijkt steeds erger te worden. Toch maar eens een tweede allergietest doen. Zo’n uitgebreide dat de assistente het onverantwoord vindt maar toch moet uitvoeren. Meer dan zeventig stoffen op je rug, schouders en bovenarmen. Niet douchen, niet wassen, gewoon laten zitten, wat er ook gebeurt, is het bevel. Echt geinig joh, dat gezicht van de verpleegkundige als in het ziekenhuis die grote pleisters eraf gaan. Ronde ogen van ontzetting. Waarom ben je niet eerder teruggekomen?! Maar ja, je denkt dat het wel normaal zal zijn. Niet dus; ik heb er nog steeds een litteken van op mijn schouder.

Uitslag: inmiddels allergisch voor parfumstoffen, conserveermiddelen, nikkel, rubber, verfstoffen, looistoffen, drukinkt, van alles. Hoera, eindelijk bewijs. Eindelijk advies waar je iets mee kunt. Kom maar op met de remedie, beste dermatoloog! Vol verwachting luister je naar de woorden: Tja, gewoon vermijden hè, jij weet beter dan ik hoe je dat moet doen. En met een setje papieren in de hand ga je weer naar huis, een illusie armer.

130403hangerMaar mensen, lieve mensen, dan kom je ineens op een website die zilveren sieraden met edelstenen verkoopt. Je zoekt eens op je sterrenbeeld en komt uit bij de steensoort aventurijn. He, eens kijken. Ooooooh, het werkt tegen allergieën en migraine. Het is toch fantastisch zeg, die moet je dan gewoon hebben: een mooie hanger en twee ringen van zilver met aventurijn, want je bent niet allergisch voor zilver. Vol verwachting klopt je hart als je een paar dagen later de envelop open maakt en je daar beeldige sieraden ziet. Lichtgroene stenen glanzen in het licht. Omdoen, en wel meteen! Dat zou jij ook doen, toch? Baat het niet, dan schaadt het niet.

Een paar dagen later gaat het kriebelen. Op je kin. Wat vreemd zeg. Hmmm, misschien een lichte reactie op de aventurijn? Het werkt dus! Dan jeuk op je schouder. Huh, hoe kan dat nou? Je wordt zondagochtend wakker en krabt afwezig aan je rechterzijde. Voelt bultjes. Voelt ook de hanger die tegen je huid gevlijd ligt. Vol ontzetting doe je je ketting af en staart ernaar. De dagen erna wordt de reactie steeds heftiger en staan je kin, mond, hals, nek en schouders onder. Geen nood, je bent inmiddels immers ervaringsdeskundige en koopt meteen hooikoortstabletten met anti-histamine werking en crème van A. Vogel tegen huidirritatie. Die twee middelen gebruik je dan het hele weekend, om er op maandag achter te komen dat er parfum in de crème zit van die vreemde Vogel. Je smijt de tube over je bureau heen en gilt van frustratie. Dan pak je de telefoon en belt de huisarts, van wie je een zware kuur tegen allergieën krijgt zodat je niet meer mag autorijden en een week lang zo suf als een beer in winterslaap bent.

Ooit meegemaakt? Heb ik weer!

Inmiddels is het antwoord van A. Vogel op mijn vraag waarom er in vredesnaam parfum zit in een crème tegen huidirritatie, binnen. Ja mevrouw, de crème is op basis van schapenvet en dat ruikt niet lekker, dus stoppen we er parfum in. Een veel betere reactie kreeg ik van de online sieradenwinkel, alle lof voor hun service. Zij kunnen er ook niets aan doen dat ik zo idioot overgevoelig reageer. Edelstenen werken, neem dat van mij aan!

Stenenkaart DEF.indd

Geplaatst in Avans, Columns, Humor

De Stagiair

Het is vreselijk druk. Stapels te archiveren stukken liggen in de weg, cijfers moeten worden ingevoerd. Open dagen, ouderavonden, toetsen, intakes. De druk neemt nog verder toe en we zitten met de handen in het haar. Dan ineens de oplossing: een stagiair! Die kan vast dingen van ons leren en ervaring opdoen, en op zijn/haar beurt ons ook helpen. Een win-win situatie! Afgezien van de inwerk- en begeleidingsuren natuurlijk, maar dat kost alleen in het begin wat tijd, daarna wel mooi maandenlang plezier van elkaar.

We nemen contact op met een school die stageplekken op administratief gebied zoekt en al snel komt iemand solliciteren. De stagiair is een jonge vent, vriendelijk, beleefd en erg bedeesd. Maar dat bedeesde schudden we wel los. Alle partijen gaan akkoord met de stage op woensdag, donderdag en vrijdag.

Week 1

Daar is hij dan, onze redder in nood. Hij komt een beetje te laat, maar dat is nog onwennigheid. Eerst maar een kop koffie, een rondleiding door het gebouw en een voorstelronde langs de docenten. Rustig aan beginnen. Het inwerken gaat voorspoedig. Hij luistert vol aandacht, knikt en kijkt begrijpend. Maar maakt geen aantekeningen. De eerste dag vliegt voorbij.

De volgende dag komt hij weer te laat. We knijpen een oogje dicht, hij moet ook van ver komen. De stagiair start met zijn eerste klusje: papieren op alfabet leggen, een sorteermap als gereedschap. Iets dat binnen een half uur klaar kan zijn, duurt echter uren en de stapel slinkt maar langzaam. Herhaaldelijk checken we of hij begrijpt wat hij moet doen en kijken mee, maar het tempo blijft laag.

Op vrijdag blijft zijn plek akelig leeg. We horen via onze adjunct dat de stagiair naar het ziekenhuis is.

Week 2

Geen inwerken nodig: onze stagiair blijft thuis met een verkoudheid.

Week 3

Het is woensdag en het werk van de stagiair bestaat dit keer uit het archiveren van werkstukken. En om er zeker van te zijn dat hij het goed doet, leest hij ieder werkstuk aandachtig door. Een leergierige jongen blijkbaar, maar niet vooruit te branden. Hij hoest en snuit zijn neus. ‘s Middags werkt hij zijn eigen schooladministratie bij en speelt wat met zijn mobiele telefoon. We informeren of hij het wel leuk vindt en of hij de werkzaamheden begrijpt. Ja hoor, gaat prima.

Donderdag krijg ik een sms dat hij weer naar de dokter gaat en dat hij er om kwart voor tien zal zijn. Twee uren later zal hij bedoelen, want het loopt al tegen twaalven als hij eindelijk binnenkomt. En die vrijdag is het elf uur als hij bedaard achter het bureau plaatsneemt. Verontwaardigd vertel ik hem dat ik hem om half negen verwacht en niet om elf uur. Met een vage handbeweging wijst hij naar buiten en mompelt iets over bussen, gladheid en sneeuw. De wegen zijn brandschoon.

Onzin, er ligt geen sneeuw meer op de wegen. En waarom reageerde je niet op mijn sms?

Ik zet mijn mobiel altijd uit in de bus.

Mijn neus, dat ding zit vastgeplakt aan zijn hand! Ik zeg hem dat het zo niet langer gaat en dat we hem voortaan stipt op tijd verwachten.

Week 4

Dit keer belt zijn broer op om te vertellen dat onze stagiair ziek is; het geplande evaluatiegesprek met de stagebegeleider kan niet doorgaan. Hij heeft deze week één dag ‘gewerkt’. Eigen initiatief is er niet bij, alles moet letterlijk voorgekauwd worden – en dan ook nog meerdere malen. Mijn collega pakt hem ook nog eens aan.

Week 5

Wederom geen stagiair op woensdag. Maar wie verschijnt er donderdag, de dag van het evaluatiegesprek? En maar een kwartier te laat? Juist ja, je raadt het al. Toch nemen we afscheid: hij hoeft niet meer terug te komen.

Maar het waren twee fantastische dagen!

De stagebegeleider vindt het vreselijk dat de eerste kandidaat het zo heeft laten afweten en vraagt om een herkansing. Zij kunnen wel degelijk prima stagiaires leveren! Kandidaat nummer twee zal veel beter zijn, vlot en betrouwbaar. We zijn benieuwd.

Om 12 uur wordt de nieuwe kandidaat verwacht. Het is een vrouw dit keer. De receptie zit klaar om haar op te vangen en een collega neemt voor mij waar zodat ik bij het sollicitatiegesprek aanwezig kan zijn. Mijn vragen zijn gericht op assertiviteit, stiptheid en pro-activiteit. De klok tikt.

Het is 12.00 uur…
Het is 12.05 uur…
Het is 12.10 uur…

Ik bel de receptie even om te vragen of ik misschien hun telefoontje heb gemist, maar nee.

Het is 12.15 uur…

en ik houd het niet meer uit. Ik ga bellen! Rechtstreeks naar de potentiële stagiaire. Een slaperige stem geeft antwoord als ik zeg:

Dag, je spreekt met Marion Driessen van Avans Hogeschool. We wachten al een kwartier op jou voor je sollicitatiegesprek. Mag ik vragen waar je blijft?

De andere kant reageert verbaasd en schor met:

Oh, heb ik dat dan niet doorgegeven?

Wat heb je doorgegeven?

De week voor de carnaval? Ik heb mijn e-mail niet meer bekeken.

Waar heb je het over?

Eh, ik ben ziek. O ja, ik heb trouwens al een andere stageplek gevonden.



Ik vind mijn stem weer terug en hang op. Met stomheid geslagen staar ik naar de hoorn. Beter, vlotter en betrouwbaarder?

Of er ooit nog een stagiaire komt, is op dit moment niet bekend.

Maar het waren twee fantastische minuten!

Geplaatst in Film, Humor

Hot Spot

Gewoon omdat het erg leuk is:

Geplaatst in Dieren, Humor

Ezel bij de tijd

Even lachen hoor, het is immers bijna weekend!


Maak er wat moois van 😀

Geplaatst in Expressief, Foto, Humor, Persoonlijk

Dag lief Kaatje

Toch een beetje trieste dag vandaag. Niet alleen door het grauwe weer, maar ook omdat ik vandaag voor het laatst innig contact heb gehad met een goede vriendin. Ik zag haar dagelijks. We hadden een zeer nauwe band en ze vergezelde me overal; samen trotseerden we weer en wind. Af en toe mopperde ze wat, stotterde en bromde ze, maar over het algemeen was ze aangenaam gezelschap.

Ik herinner me de dag dat ze voor me zong. Ze heeft niet echt een mooie stem, maar dit gezang was heel bijzonder. De dokter dacht er anders over en gaf haar een zware kuur om haar op de juiste weg te houden. Stuurloos, noemde hij haar.

Soms was Kaat niet te houden, dan gingen alle remmen los. Helemaal hyper snelde ze vooruit, en wat ik ook zei of deed, ze luisterde niet naar me. Op medisch advies kreeg ze toen een nieuw klepje en dit hielp: Kaatje was weer opgelapt.

Door de jaren heen hebben we lief en leed gedeeld. Bij haar kon ik lachen, ik kon luidkeels zingen – vals of niet vals, het maakt haar niets uit. Integendeel, ze ging dan altijd meedoen. Met de ramen wijd open. En ook mijn tranen heeft ze opgevangen, terwijl ze stil verder ging. Luisterend, troostend, een warme omhelzing.

De laatste tijd ging het niet meer zo goed met Kaatje. Ze werd wat gebrekkig maar ploegde dapper door. En als ze stil viel, dan zorgde ik ervoor dat ik haar weer aan de praat kreeg, want opkroppen is niet gezond. De dokter ging op zoek naar de beste remedie. Hij schreef lapmiddelen voor en probeerde haar te helpen, maar toch takelde ze steeds een beetje verder af. Ze kon mijn tempo niet meer bijhouden.

Vandaag heb ik dan ook afscheid van haar genomen, met pijn in mijn hart. Een waas van herinneringen vertroebelt mijn blik, terwijl ik enigszins triest naar buiten kijk. Naar haar vervangster. Een kittig, prachtig ding is mijn nieuwe vriendin. Niet groen zoals Kaat, maar helder wit. En in mijn gedachten vermengt het wit zich met een groene tint. Nog één keer smelten ze samen en dan ga ik verder.

Maar Kaat, lief Kaatje, ik zal je nooit vergeten. Ik wens je veel geluk met het vinden van een nieuw maatje. Doe je best, zoals je dat ook altijd voor mij hebt gedaan.

Dag meid, ik ben trots op je! 🙂