Geplaatst in Columns, Gezondheid, Onderwijs, Persoonlijk, Verdriet

Onuitwisbaar

Het klopt niet. Er klopt helemaal niks van. Geen bal, geen jota. Het einde van afgelopen schooljaar klopte niet, en het begin is onwerkelijk. Het kan niet waar zijn.

Lees verder “Onuitwisbaar”

Angstzweet

combinatie van

hoogtevrees en opvliegers

het zweet breekt me uit

Geplaatst in Gezondheid, Recepten

Recept: Hoestbonbons

Zoveel mooie en actieve plannen had ik voor deze kerstvakantie. Ze gingen echter de mist in doordat ik ziek werd. Mijn hoofd knalde uit elkaar -zelfs zonder vuurwerk-, mijn neus blokkeerde, mijn rug doet vrolijk mee en nu zijn mijn longen ook nog van de partij. Hoog tijd dus voor het maken van een remedie: hoestbonbons. Lees verder “Recept: Hoestbonbons”

Geplaatst in Gezondheid, Ouder worden, Persoonlijk

Mijn dag als aardappel

Reeds lang stoor ik me aan diverse ontsierende plekjes. Met mijn hypergevoelige huid reageer ik op alle prikkels. Moeder- en andere vlekken ontstaan spontaan en nemen in aantal toe. Bestaan er eigenlijk ook vadervlekjes? Vorige week ging ik naar de huisarts en vroeg hem ze eens goed na te kijken. Bij een lieve collega van mij was een melanoom ontdekt -inmiddels gelukkig met succes behandeld- dus nam ik liever het zekere voor het onzekere. Gelukkig zag het er allemaal onschuldig en rustig uit, maar hij ging ze toch weghalen. Ik kreeg verdovende zalf mee, met de opbeurende opmerking dat ik echter wel allergisch was voor bepaalde ingrediënten van die zalf. Eerst maar even testen dus. De binnenkant van mijn pols bleef echter heel rustig, dus ik waagde het er vanmorgen maar op.

De aanwijzingen: een uur voor de behandeling de crème er dik erop smeren en dan een speciale pleister eroverheen plakken. De achterkant van mijn been ging goed, maar het duurde even voordat ik die pleister doorhad. Een gefrot vliesje was alles dat overbleef, maar het plakte in ieder geval min of meer aan mijn vel. Ik haalde mijn schouders op en trok een jeans eroverheen. Nu mijn rug. Maar hoe kon ik die behandelen; ik zag het niet goed in de spiegel en mijn armen kwamen er niet bij. Probleem voor later. Toen naar de hogere regionen aan de voorkant. Waar moest ik beginnen met plakken? Het waren er veel te veel! Ik besloot overal wat op te smeren en er dan simpelweg een shirt over aan te trekken. Wit gestipt -als een negatieve marsipulami- ging ik op pad. Mijn shirt en sweatshirt hadden in ieder geval plaatselijk geen pijn, en de veiligheidsriem van de auto ook niet. Besmeurd arriveerde ik na een korte rit bij de huisartsenpraktijk.

De wachtkamer zal stampvol en bij iedere nieuwe patiënt riepen we in koor “Goedemorgen!” Naast mij streek een man neer die gebiologeerd was door zijn gsm. Niet in stilte, maar met alle bliepjes, toeters en bellen. Ik moest me bedwingen om hem niet te wijzen op de stille stand. Ik negeerde en las verder. Na een half uur klonk mijn naam door de luidspreker en begaf ik mij naar kamer 6. “Zo,” zei dokter B. monter, “wij gaan eens aan de slag. Ga maar liggen.”

Aangezien ik niet kon zien wat hij aan en achter mijn rug aan het doen was, waarschuwde hij me iedere keer als ‘het’ zou gaan gebeuren. De verdovende zalf op mijn been deed zijn werk redelijk goed, dat viel best mee. Voordat ik het wist plakte hij een pleister erop. Toen verder naar mijn rug, zonder smeersels. Er werd gemompeld en geschraapt. Ik beet een paar keer op mijn tanden en kneep in mijn arm, afleiden van de pijn door andere pijn te creëren. Je wordt creatief op zo’n moment.

Daarna was de voorkant aan de beurt. Hij paste dezelfde methode toe, dus ik wist wat er ging komen. Bij één plekje voelde ik haast niets, maar dat was dan ook de enige plek waar een laag crème op was blijven zitten. Het ging maar door, ik voelde me inmiddels net een aardappel die geschild en van oogjes ontdaan werd.

Toen was mijn hals aan de beurt. Eerst paste hij dezelfde methode toe, maar daarna stapte hij over op een ander apparaat. Het lusje deed me denken aan een tekentang. Een (koude) metalen plaat op mijn blote buik zorgde voor de juiste aarding en daar gingen we dan. Werd ik geëlektrocuteerd? Oké, dit was echt niet fijn, het brandde gemeen. “Ben ik blij dat ik geen barbecueworstje ben!”, siste ik. Mijn dokter, die ingespannen naar zijn werk tuurde, schoot in de lach. Hij kon het zich goed voorstellen. Bij iedere aanraking met de gloeiende pen sprak hij me bemoedigend toe. We waren er bijna.

Inmiddels ben ik weer thuis. Het piekt nog wat op mijn rug, trekt op mijn borst en brandt in mijn nek. En ik zie er niet uit. De nazorg bestaat uit een koud washandje, vaselinezalf en antihistaminepillen. Voor de zekerheid heb ik ook nog een verse voorraad hydrocortison zalf in huis, mocht de verdovende crème toch een reactie uitlokken.

Al met al viel de behandeling gelukkig mee. Maar voortaan behandel ik aardappels met meer respect!

 

Geplaatst in Avans, Columns, Gezondheid

Dynamisch zitten

Fulltime zittend PC-werk is slecht, zowel voor je ogen als voor je houding. En als je dan ook nog een kapotte rug hebt, is het helemaal killing. Tel daarbij nog meer PC-tijd in de avond en je snapt niet dat ik nog rondloop.

Zitten is het nieuwe roken,

stelt professor Frank Backx, hoogleraar sportgeneeskunde aan het UMC Utrecht.

Nu hebben de meesten van ons niet de luxe om dan maar de hele dag te gaan lopen. Er moet immers ook geld verdiend worden. Actief en dynamisch zitten is dan ook een hot item. Er zijn diverse mogelijkheden om meer schwung te brengen in je arbeidshouding. Zo is er bijvoorbeeld de ergonomische Wigli stoel, de Flexchair en de deskbike; de ene benaming nog flitsender dan de andere. Ook de Zitbal is in opkomst.

Zitten op een bal is een optimale training voor de onderrug en het versterken daarvan.

Mijn interesse is gewekt.

Onze Arbodienst kan me echter geen leenbal bezorgen, en ook geen wiebelkruk. Maar niet getreurd: mijn vriendin (en collega) Meg heeft zo’n bal. En ik mag hem lenen. De lieverd! Het enige probleem is dat die bal roze is. Een hele grote homp roze. Zou je roze zitbillen krijgen van een roze zitbal? Nu haat ben ik niet zo’n grote fan van roze – al lijk ik wel steeds roziger te worden naarmate ik ouder word, maar dat terzijde.

Dan krijg ik afgelopen woensdag een whatsapp van Meg: ze biedt aan om de bal eind van deze week te komen brengen vanaf de andere locatie. Nu ben ik morgen vrij, maar dat is geen probleem: ik stuur de volgende e-mail naar mijn collega’s en de directie:

Hoi allemaal,

As. vrijdag komt onze collega (én vriendin) Meg een ROZE zitbal voor me afgeven. Aangezien ik dan vrij ben, zou het fijn zijn als jullie haar (Meg en bal) naar mijn hoekje willen rollen. Of skippy’en. Dan kan ik kijken of het gebruik ervan goed voor mijn rug is.

O o o dat wordt wat, want ik heb hem al uitgeprobeerd, en ik kan er absoluut niet op stil zitten haha. Zit constant te wippen. Dus als jullie af en toe mijn hoofd boven de kast uit zien komen, weten jullie dat ik onrustig ben.

Tien minuten later stapt de directeur voorbij, maakt drie kangoeroe-sprongen en loopt lachend verder. Ik begin te grijnzen. Dan komt de een na de ander naar mijn bureau drentelen. ‘Meen je dat nou, Marion, roze?!’. Ja, meiden, roze. En ik krijg mails met deze inhoud:

Een ROZE skippybal ik zal het voor je in de gaten houden. Dat is weer eens wat anders dan een WITTE wallaby.

en

Marion en een ROZE skippybal…..ik lig hier nu al dubbel van het lachen !!
En dat gaat zeker weten op de foto als jij boven de kast uit skippiet!!

Dan vandaag een onverwachts telefoontje: mijn vriendin is in de buurt en kan de zitbal nu al afgooien bij de hogeschool. Hartstikke fijn! Maar wacht even…

160317ogen

Ik mail naar mijn collega:

Je had er niet over moeten beginnen, Nan, want wie belt er net? Juist ja, ze komt dat ding straks al afgeven, bij de postkamer. Moet ik er zelf mee door het gebouw OoooooMG!!!!!

Beneden bij de uitgang wacht ik Meg op, bedank haar voor haar hulp en neem wat later (bij roze uitzondering) de lift naar de tweede verdieping. Met het roze gevaarte balancerend in mijn armen loop ik door de gangen van Avans. Op naar mijn bureau. Van alle kanten krijg ik commentaar –heeft er een of andere celebrity van wie ik de naam niet eens ken naakt op een roze bal gezeten?– maar al gauw willen twee collega’s de zitbal uitproberen. Ze vinden het allemaal reuze-interessant. En hij zit nog lekker ook. Tenminste, een kwartiertje. Mijn rug, niet gewend aan deze manier van zitten, protesteert niet luid maar wel duidelijk. Meg appt dat ik het moet opbouwen: pijn betekent stoppen. Braaf kruip ik weer in mijn vertrouwde bureaustoel.

Ik ben erg benieuwd hoe de zitbal bevalt de komende week. Als ik er baat bij heb, bestel ik er zelf een. Maar dan wel een zilverkleurige. En misschien wel met hengsel. Dan skippy ik over de afdeling. Da’s pas actief zitten!

160317Zitbal

Meer tips voor actief zitten op het werk.

 

 

Geplaatst in Gezondheid, Humor, Poëzie

Amai, Pechvogel!

 

diep in de avond

je gaat bijna naar bed

heb je toch nog even

de hond buiten gezet

ach, denk je

ik ren even mee

anders moet hij heel alleen

in het donker naar de plee

op blote voeten

dat zal niet gaan

maar zie daar

de redding staan

in zoon’s schoenen

stap je naar buiten

al zijn het veel te grote

logge schuiten

het sloft te veel

ze zijn maten te groot

dan schrik, en zwik

daar lig je in de goot

je hand zwelt op

en met veel gevloek

plas je bijna

in je pyjamabroek

een rit in de auto

naar het ziekenhuis

en je weet het al

het is echt niet pluis

je arme hand

in de scan gestoken

daaruit blijkt

op twee plekken gebroken

nu zit je dan

van elleboog tot vinger

stram in het gips

je arm in een slinger

lieve pechvogel

veel sterkte en geduld

ik heb nu genoeg

geflauwekuld

ga maar aan de pillen

en aan de neut

heb je toch nog

een klein beetje leut


 

Sterkte en beterschap ❤ x

M©Driessen

 

 

Geplaatst in Algemeen, Gedicht, Gezondheid, Humor, Ouder worden, Persoonlijk

Opvliegers

~

Diep in de donkere nacht

als het behaaglijk is en warm

gaat ineens je interne alarm

je voelt het opkomen

onstuitbaar, onweerstaanbaar

een golf van hitte vlamt

dwars door alles heen

en je drijft uit je bed.

~

Vroeg in de ochtend

kruip je aan tegen je lief

geniet van huid op huid

maar dan houd je het niet uit

veel te warm, veel te heet

je puft, je wappert

en je trappert

zo het dekbed van je af.

~

Zowaar er zijn ook voordelen

de verwarming kan lager

je afkoeling gaat trager

bind een touwtje aan je hoofd

en je hebt een mooie rode ballon

bedek je wang met een eitje

handig voor het ontbijtje

eet een pracht omelet

~

Maar toch

opvliegers

vlieg op!

😉

M©Driessen

160121Opvlieger

Geplaatst in Compassie, Gezondheid, Nieuws

PostcodeKanjer

Vanmorgen prijkt daar de afspraak voor het bevolkingsonderzoek in mijn agenda. Twee jaren geleden gierden de zenuwen door mijn keel en andere lichaamsdelen; vandaag ben ik redelijk rustig. Van een gezellig onderonsje met de buurvrouwen is dit jaar echter geen sprake: de BorstenBus is leeg! De e-reader, danig opgeladen om mij bij te staan in het proces, is geheel ontdaan: nog geen drie regels kan hij in mijn hoofd projecteren voordat ik me in het hokje mag begeven. En nog geen tien minuten later loop ik alweer naar de winkel. Dit keer geen gehaaste rush langs de kruidenierswaren, nee, ik slenter geheel in kerstvakantiestemming en bedenk wat ik ga maken. En het wordt babi pangang vanavond, mocht je nog maaltijdinspiratie nodig hebben.

Met een volle achterbak rijd ik weer naar huis, als ik een vals-in-zijn-vrolijkheid-klinkende stem hoor jubelen dat we dit jaar 49,9 miljoen kunnen winnen in de postcodekanjerloterij. NEGENENVEERTIGMILJOENNEGENHONDERDDUIZEND EURO! Kan dat niet anders? Kan dat geld niet verdeeld worden, zodat meer mensen het wat ruimer krijgen? Gewoon dat zwembad vol met biljetten leegscheppen in 499 beurzen? Dan is het nog honderdduizend; meer dan genoeg om aardig lang leuke dingen te kunnen doen. Studieschuld voor je kinderen te betalen. Op vakantie te gaan. Een nieuwe auto te kopen.

Maar misschien valt de prijs wel in een hele lange straat. Zit ik me voor niks op te winden. En ik bind nog meer in als ik de lijst met goede doelen lees die gesteund worden door deze loterij. Hmm oké, voortaan niet meteen zo gillen, dolle Dries, voordat je je verdiept in de achterliggende informatie.

Ik doneer zelf iedere maand aan diverse goede doelen en krijg als dank geen kans op miljoenen, maar wel het gevoel te kunnen helpen. Hen te steunen die zoveel minder hebben dan wij, zowel mens als dier. En van dat bedrag hoeft geen deel naar PostcodeKanjers. Dat gaat allemaal rechtstreeks naar hulpbehoevenden. Mensen die zich overeind proberen te houden in de vaak genadeloze storm die het leven op hen af stuurt. Hmm oké, wacht even; hoe zat het ook alweer met die plakkende strijkstok waar bestuurders en andere lieden van hulpverleningsinstellingen en regeringen mee rond zwaaien?

Ach, ik weet het ook niet. Nog steeds hoop en vertrouw ik erop dat het geld op de goede plaats terecht komt. Dat wijze en dappere hulpverleners wegen weten te bewandelen om goederen en medicijnen daar te krijgen waar ze het meest nodig zijn. En dat zijn voor mij de echte KANJERS, hoewel ze vaak opereren in gebieden die niet eens een postcode hebben.

Header afbeelding: Artsen Zonder Grenzen

Geplaatst in Gezondheid, Persoonlijk

Aan een zijden draadje

Afgelopen juni kreeg mijn vader een pacemaker wegens een torenhoge bloeddruk en een zeer trage hartslag. Van enig herstel was echter geen sprake. Hij bleef duizelig, voelde zich akelig en kon geen mensen om zich heen verdragen. Herhaaldelijke bezoeken aan huisarts, ziekenhuis, meerdere malen een 24-uurs monitoring brachten geen uitkomst: de klachten bleven en van een verklaring of oplossing was geen sprake. Pap beet op zijn tanden en probeerde ermee om te gaan.

Na een wachttijd van vier weken mocht hij vorige week dan eindelijk op controle bij de cardioloog… waar hij acuut opgenomen werd met een hartslag van slechts 26 slagen per minuut – normaal gesproken moet dat 80 zijn. De ene specialist na de andere verscheen aan pap’s bed. ’s Avonds de mededeling dat de familie moest worden ingelicht; het ging helemaal de verkeerde kant op. “Geen sprake van,” zei mijn vader.

Later die avond ging ineens een lampje branden bij de heren doktoren en werd het euvel ontdekt: een van de draden die verbinding moest leggen tussen de pacemaker en het hart bleek te kort te zijn en verbrak het contact. Een spoedoperatie van twee uren volgde; een operatie met een positief resultaat: hij voelt zich eindelijk beter!

Ruim vier maanden heeft pap het volgehouden zonder werkende pacemaker. Wat een bikkel. Zijn leven hing letterlijk aan een (zijden) draadje. En nu kan ik het denkbeeld niet loslaten van een beschermengel die met een zijden draad verbonden is aan zijn hart, een beschermengel die de maat aangaf toen de techniek faalde. Dank je ❤

151102ZijdenDraadje

Geplaatst in Dieren, Gezondheid

Wat zijn ze toch aanhankelijk, die wespen

De mooie zomeravond nodigde ons gisteren uit voor een barbecue in het gezelschap van mijn zonen Nick, Sean en diens Engelse vriendin. Plus een groot aantal ongenode gasten: wespen. Ze waren zeer aanhankelijk, die geel-zwart gestreepte gevleugelde zoete eters. Zo aanhankelijk, dat we om beurten opsprongen om een veilig heenkomen binnenshuis te zoeken. Niet echt bevorderlijk voor ontspannen eten en gezelligheid.

De arme beesten kunnen er echter ook niets aan doen. De werksters zijn namelijk werk- en dakloos na een zomer hard werken – het voeden van de larven – en hebben honger! Hun pietepeuterige maagjes schreeuwen om bier, frisdrank en fruit. En waar vinden ze dat? Yep, aan onze tafel. Misschien moeten we hen dat pleziertje maar gunnen, want bij de eerste nachtvorst gaan alle wespen dood, behalve de koninginnen.

150821wespbbq

Wat kun je nu doen als een wesp dichtbij komt? Het allerbelangrijkste is rustig blijven en niet als een dwaas om je heen gaan meppen. En dat is moeilijk, geloof me, want die neiging heb ik ook. Vroeger gingen we kamperen met ons gezin, en als pap, mam, mijn broer en zusje gezellig aan het campingtafeltje zaten, zat ik in mijn eentje in het bos, op veilige afstand van de zoemende wespen en het eten. Er moeten betere oplossingen zijn.

We beginnen met voor velen de meest logische: een wespenvanger – gekocht of als volgt zelfgemaakt: knip een plastic fles in twee delen. In het onderste gedeelte meng je limonadesiroop met wat bier. Zet het bovenste deel van de fles zonder dop op zijn kop in het onderste deel. De hongerige wesp zal door de kleine opening naar beneden kruipen en in het vocht plonzen, maar een weg naar boven zal zij niet meer vinden. Zet de wespenvanger NIET bij je in de buurt, maar lok de beestjes naar een veilige plek.

Wespen zijn echter behalve lastig ook nuttig. Zij hebben behoefte aan suikers (uit bloemennectar, vruchtvlees, sap, limonade, etc.), maar ook aan eiwitten. En daarvoor eten zij andere insecten op, zoals vliegen, volwassen hooiwagens, cicaden en hun larven, onbehaarde of weinig behaarde rupsen, larven van bladwespen, zaagwespen, honingbijen en spinnen. Ook bestuiven ze nog het een en ander.

150821kruidnagel

Daarom is het veel beter ze weg te houden van de plekken waar jij wilt zitten. En ik heb een aantal tips verzameld om dat mogelijk te maken:

  • snijd een citroen/sinaasappel in schijfjes, druk daar kruidnagels in en zet het schaaltje bij je op tafel;
  • snipper een ui en zet het schoteltje bij je, mag ook naast het schaaltje met de citrusschijfjes;
  • pak een bakje met koud water en leg daar kruidnagels in – goh, de tafel wordt wel vol zo;
  • doe wat gemalen koffie in een hittebestendig kopje en steek aan, of leg de koffie op een stukje zilverpapier en verwarm dat op een theeverwarmer;
  • je kunt ook wierook branden – dit hebben wij gisteravond gedaan;
  • brand geurkaarsen, of verdamp essentiële oliën (bv. lavendel of citronella);
  • koperen munten zouden ook helpen, hup, ook op die tafel;
  • takjes verse munt;
  • hang zakken met bevroren water op… maar dan heb je nog geen rust op een warme zomeravond.

Let er ook op dat er geen afval ligt en sluit afvalzakken en kliko’s goed. Drink frisdrank uit een blikje of flesje altijd met een rietje. Het moet wel een heel slanke wesp zijn, wil zij daar doorheen kunnen. Ik weet niet of dit zo handig is bij bier, maar je hebt gegarandeerd minder goudgeel vocht nodig voor het zelfde resultaat. Let ook goed op dat er geen wesp in je glas vliegt. En gebruik geen parfum, want dat vinden ze ook lekker ruiken. Zweet trouwens ook.

Word je toch gestoken, verzacht dan de steek met ammonia, met inkt uit een balpen (kras er gewoon overheen), afwasmiddel, leg een aspirine op de plek, smeer in met de as van een sigaret of met natte shag, wrijf er met een door spuug natgemaakt suikerklontje overheen. Bij een steek in de mond of keel ALTIJD zo snel mogelijk naar een arts gaan. Rauwe ui eten zou helpen tegen de zwelling tot je daar arriveert, maar dit heb ik ook maar online gevonden.

Nagekomen tips in de reacties:

150821kalm